پی سی سیتی

پی سی سیتی (http://p30city.net/index.php)
-   بخش نجوم (http://p30city.net/forumdisplay.php?f=32)
-   -   منظومه شمسی (http://p30city.net/showthread.php?t=15743)

رزیتا 10-25-2009 01:46 AM

منظومه شمسی
 
منظومه شمسی




http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...ystemscale.jpg
مقدمه

شکل گیری منظومه شمسی حدود 5 میلیارد سال پیش ، از ابری متشکل از گاز و غبار بین ستاره‌ای ، آغاز گردید. جاذبه باعث انقباض ابر شده و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر بوجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هر چه سریعتر ابر شد. هنگام دوران، مواد موجود در ابر، پهن شده و حلقه ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می گرفت. سرانجام در این ناحیه متراکم ، گرمای لازم برای وقوع واکنشهای هسته‌ای فراهم گشت و بدین ترتیب ، ستاره خورشید بوجود آمد. اعضای کوچکتر منظومه شمسی از مواد موجود در این حلقه بوجود آمدند. این اعضاء عبارتند از سیارات ، سیارکها و ستاره دنباله دار.



میلیونها سال طول کشید تا منظومه
شمسی از ابری متشکل ازگاز و غبار ، پدید آمد.
خانواده منظومه شمسی

تمام اجرام آسمانی که در یک منظومه مداری قرار دارند، تحت تأثیر جاذبه‌ای دو جانبه به دور یک جرم مشترک مرکزی می‌چرخند. در منظومه زمین _ ماه مرکز جرم مشترک در فاصله 4748 کیلومتری (2950مایلی) هسته زمین قرار داشته و از سطح زمین خارج نشده است. در مورد منظومه شمسی ، مرکز جرم مشترک همواره با تغییر موقعیت نسبی سیاره‌ها ، در حال تغییر است. این مرکز در فاصله‌ای حدود 300000 کیلومتر (186000 مایل) خارج از سطح خورشید قرار دارد.
سیارات منظومه شمسی
  • سیاره ماه
  • سیاره عطارد
  • سیاره زهره
  • سیاره زمین
  • سیاره مریخ
  • سیاره مشتری
  • سیاره زحل
  • سیاره سیاره اورانوس
  • سیاره نپتون
  • سیاره پلوتون
  • سیاره سدنا
تمام خصوصیات زیر در مقایسه با زمین می‌باشد

سیارهقطر
استواجرمشعاع
مدارسالروزعطارد0.3820.060.380.24158.6زهره0.9490.820.720.615-243زمین1.001.001.001.001.00مریخ0.530.111.521.881.03مشتری11.23185.2011.860.414زحل9.41959.5429.460.426سیاره اورانوس3.9814.619.2284.010.718نپتون3.8117.230.06164.790.671پلوتون*0.240.001739.5248.56.5سدنا*-----






اندازه سیارات نسبت به خورشید و همینطور
محل قرار گرفتن قمرهای سیارات منظومه شمسی


رزیتا 10-25-2009 01:48 AM

منظومه شمسی از نگاه قدما
 
منظومه شمسی از نگاه قدما

مقدمه

در آغاز ستاره شناسی ، جهان زمین مرکزتصور می‌شد و زمین ، ثابت و در مرکز آن بود و خورشید ، سیارات و ستارگان حول آن می‌گشتند. سپس در سال 1543 نیکلا کپرنیک ، ستاره شناس لهستانی (1543-1473) ، در کتابش تحت عنوان گردش افلاک آسمانی جهان خورشید مرکز را پیشنهاد نمود.
در این فرضیه افراطی خورشید در مرکز جهان قرار می‌گرفت و زمین و پنج سیاره شناخته شده دیگر در مدارهایی حولش می‌چرخیدند. این الگوی ارائه شده توسط کپرنیک اساس دیدگاه نوین ما درباره منظومه شمسی شد.



این تصویر جهان خورشید مرکز در سال 1661
زمین پنج سیاره شناخته شده دیگر و صور
فلکی منطقة البروجی را نشان می‌دهد.
منظومه شمسی از دیدگاه کپلر

اما یوهان کپلر ، دستیار تیکو براهه نظریه کوپرنیکی را پذیرفت. کپلر که یک ریاضیدان بود، سه قانون در مورد مدار سیاره‌ها تدوین کرد. او با بررسی دقیق مشاهده‌های براهه از مریخ ، به این نتیجه رسید که مریخ در مداری بیضی شکل حرکت می‌کند، نه دایره‌ای. قانون اول حرکت سیاره‌ای کپلر می‌گوید: هر سیاره در مداری به شکل بیضی حرکت می‌کند، که خورشید در یکی از کانونهای آن قرار دارد.

قانون دوم کپلر سرعت متغیر سیاره را در مدارش توصیف می‌کند: هر قدر سیاره به خورشید نزدیکتر باشد، سرعت آن بیشتر است و هر قدر سیاره از خورشید دورتر باشد، سرعت آن در مدارش کمتر است. کپلر به فکر (گرانش(جاذبه)) ، نزدیک می‌شد بی آنکه به وضوح آن را بیان کند.

قانون سوم کپلر فاصله سیاره از خورشید را با دوره تناوب آن ارتباط می‌دهد: زمانی را که طول می کشد تا یک بار به دور خورشید گردش کند، دوره تناوب سیاره می‌نامند. این قانون می‌گوید که توان دوم دوره تناوب ، یعنی I2 برابر با توان سوم فاصله یا D3 است.
منظومه شمسی از دیدگاه گالیله

در همان حال که کپلر این قانونها را بیان می کرد، گالیله ئو دانشمند ایتالیایی ، گام بزرگ دیگری در راه پیشترفت اختر شناسی بر می‌داشت. او با استفاده از تلسکوپ که به تازگی اختراع شده بود، به سیاره‌ها ، ماه و خورشید نگاه کرد. (کار اخیر او ، یعنی نگاه کردن به خورشید اشتباه بود.

او با تلسکوپ مستقیماً به خورشید نگاه کرد و برای مدتی بینایی خود را از دست داد). آنچه او در آسمان می‌دید، با آموزشهای یونانیان باستان سازگار نبود. مثلاً او مشاهده کرد که ماه به هیچ وجه کره کامل نیست و مانند زمین دارای کوه و دره است.

گالیله همچنین کشف کرد که زهره ، مانند ماه ، صور مختلف دارد. او نخستین کسی بود که چشمش به قمرهای مشتری افتاد و با تلسکوپ خود متوجه شد که شمار ستارگان ، بیشتر از آن است که با چشم برهنه (غیر مسلح) دیده می‌شود.
منظومه شمسی از دیدگاه نیوتن

در اواخر قرن هفدهم یک دانشمند بزرگ انگلیسی ، به نام آیزاک نیوتن ، قانون نیروی جاذبه (گرانش) را کشف کرد. این قانون می‌گوید که اشیاء با نیروی جاذبه ، به طرف یکدیگر کشیده می‌شوند. قدرت این نیرو بستگی به مقدار جرم اشیاء و فاصله آنها از یکدیگر دارد. قانون جاذبه توضیح می‌دهد که چرا مدارهای سیاره‌ای و قمری به شکل بیضی هستند. این قانون حرکت همه اشیاء را در جهان تبیین می‌کند.


رزیتا 10-25-2009 01:49 AM

منظومه شمسی در یک نگاه
 
منظومه شمسی در یک نگاه




سیاره عطارد - Mercury Planet


این سیاره هم همچون قمر زمین ماه دارای شکاف هایی است که از برخورد شهابسنگها به وجود آمده اند. قطر ایت سیاره 4878 کیلومتر است. رصد این سیاره برای ساکنان زمینی کمی سخت است چون فاصله ای بسیار نزدیک به خورشید دارد و ارتفاع کمی از افق می گیرد. جو آن بسیار رقیق و از جنس هلیوم است. یکی از داغ ترین مناطق این سیاره مشهور به حوضه کالوریس به قطر 1300 کیلومتر است. هسته این سیاره از جنس آهن است که 70% جرم کل را تشکیل می دهد. اطلاعات از سیاره عطارد(تیر) : قطر:4878 کیلومتر- فاصله از خورشید: در حداکثر 70000000 کیلومتر و در حداقل 46000000 کیلومتر-طول سال: 88 روز ( نسبت به زمین)- طول روز: 59 روز - جرم: 0/055 زمین-چگالی: 0/98 زمین- دمای سطح: در قسمت رو به خورشید: 450 درجه سانتیگراد و در قسمت تاریک: 170- سانتیگراد-دارای قمر نیست.


سیاره زهره - Venus Planet


در گذشته اعتقاد داشتند که در زهره حیات وجود دارد اما سفینه هایی که بر سطح آن فرود آمدند وجود حیات را تکذیب کردند. زیرا دمایی در حدود 500 درجه سانتیگراد دارد. جو آن بسیار غلیظ و نابود کننده است که عمدتا از دی اکسید کربن تشکیل شده که باعث درخشندگی بسیار زیاد آن در آسمان است و دارای ابرهایی از جنس اسید سولفوریک است. اندازه آن تقریبا اندازه گهواره ما یعنی زمین است و هسته ای مایع دارد و پوسته ای نازک صخره ای. اطلاعات: فاصله از خورشید(حداکثر:109000000 کیلومتر) و (حداقل: 108000000 کیلومتر) - طول سال: 225 روز - طول روز:117 روز - جرم: 0/82 زمین - چگالی:0/89 چگالی زمین- دمای سطح:500 درجه سانتیگراد.- دارای قمر نیست.




سیاره مریخ - Mars Planet


سیاره ای که اکنون حیات از نوع کاملا ابتدایی در آن وجود دارد ( باکتری های یخ زده) و تحمل پذیر ترین جا در منظومه شمسی است که اگر ماشین ها و مراکز صنعتی را به این سیاره ببریم و این سیاره را داغ کنیم مثل زمین شرایطی دارای حیات به خود می گیرد. مریخ نزدیکترین سیاره به زمین است. مرتفع ترین قله در مریخ به نام الیمپوس به ارتفاع 23 کیلومتر است و طول بزرگترین دره مریخ به نام مارینر به 4000 کیلومتر می رسد. اطلاعات: قطر: 6794 کیلومتر-فاصله از خورشید: ( حدااکثر: 294000000 کیلومتر) و (حداقل: 207000000 کیلومتر)طول سال:678 روز-طول روز: 23 ساعت و 37 ثانیه-جرم:0/11 زمین- چگالی:0/71 زمین- دمای سطح: حداقل: 20- سانتیگراد و در شب به 100- هم می رسد- دارای دو قمر به نام های فوبوس و دیموس است.



سیاره مشتری - Jupiter Planet


بزرگترین سیاره منظومه شمسی است و دارای 61 قمر می باشد که معروفترین آنها که حتی با دوربین خای دو چشمی کوچک هم نمایان هستند به نام های یو-اوروپا-کالسیتو-گانیمد هستند و از آنها به اقمار گالیله ای هم یاد می شود. مشتری به قدری بزرگ است که در آن می توان 1000 تا سیاره زمین جای داد. مشتری دارای ترکیبات جوی مشابه به خورشید است و عناصر هلیوم ، هیدروژن ، کربن و ازت را داراست. این سیاره اگر کمی پرجرم تر از زمان کنونی اش می شد به ستاره ای تبدیل می شد . دمای هسته سیاره مشتری حدود 30000+ درجه سانتیگراد است و ابرهای آن دمایی در حدود 150- دارند. در این سیاره طوفانهایی با سرعت 540 کیلومتر بر ساعت در حال وزیدنند که سفینه فضایی ویجر آن را مشخص کرد. اطلاعات: فاصله از خورشید:(حداکثر: 816000000 کیلومتر) و ( حداقل: 741000000 کیلومتر)- طول سال: 11/9 سال زمینی-طول روز: 9 ساعت و 50 دقیقه-جرم:318 برابر زمین-چگالی: 0/39 زمین-دمای سطح: 150-




سیاره زحل - Saturn Planet


از این سیاره به عنوان مروارید منظومه شمسی یاد می کنند زیرا در بین چهار سیاره ای که دارای حلقه هستند( مشتری،اورانوس و نپتون) این سیاره دارای حلقه هایی فوق العاده درخشان است که حتی با تلسکوپ های کوچک هم قابل مشاهده است. این سیاره دارای 32 قمر است که معروف ترین آن تیتان است. جنس حلقه های سیاره زحل از جنس خرده سنگ ها و یخ است که به دور این سیاره قرار گرفته اند. در جو این سیاره هلیوم و هیدروژن وجود دارد و دمای هسته صخره ای آن حدود 12000 درجه سانتیگراد است. در زحل حدود 700 زمین جای می گیرد. اطلاعات: فاصله از خورشید: (حد اکثر: 1507000000 کیلومتر) و (حداقل:1347000000 کیلومتر)-طول سال: 29/5 سال زمینی-طول روز: 10 ساعت و 14 دقیقه-جرم: 95 برابر زمین-چگالی 0/13 زمین-دمای سطح: 170-



سیاره اورانوس - Uranus Planet


یک از عجیب ترین سیارات منظومه شمسی اورانوس است زیرا دارای زاویه میل 98 درجه است و این نشان دهنده ان است که اورانوس از در مدار خود به پهلو می چرخد در واقع می توان نتیجه گرفت که در اورانوس21 سال روز است و در نیمه دیگر ان 21 سال شب است.اورانوس 15 قمر دارد که بزرگترین آنها تیتانیا و کوچکترین آنها میراندا است. اندازه آن تقریبا 4 برابر زمین است. کشف اورانوس توسط ویلیام هرشل انجام گرفت. این سیاره دارای هسته ای از جنس آهن و سیلیکات است. اطلاعات: فاصله از خورشید: (حداکثر: 30007000000 کیلومتر) و (حداقل:2737000000 کیلومتر) -جرم: 14/6 برابر زمین-چگالی : 22% زمین- دمای سطح: 200- سانتیگراد.




سیاره نپتون - Neptune Planet


نپتون سیاره ای دور دست است که دارای هسته ای از جنس سیلیسوم و آهن است و دارای گوشته ای از جنس متان و آمونیاک. این سیاره منبع گرمایی درونی دارد و همین باعث می شود که دمای آن با اورانوس زیاد اختلاف نداشته باشد. این سیاره به وسیله کوچ آدامز کشف شد. این سیاره دارای 8 قمر است که بزرگترین آن به نام تریتون است که جهت گردش این قمر به دور نپتون بر عکس گردش سایر قمرهای دیکر این سیاره است.اطلاعات: دما: 210- سانتیگراد-فاصله از خورشید: (حداکثر: 4540000000 کیلومتر) و ( حداقل: 4462000000 کیلومتر)-طول سال: 164/8 سال زمینی- طول روز: 18 ساعت زمینی-جرم: 17 برابر زمین-چگالی 0/03 زمین.




سیاره پلوتو - Pluto Planet


از این سیاره اطلاعات زیادی در دست نیست. قطر آن حدود 2200 کیلومتر یعنی از ماه هم کوچکتر و دارای 3 قمر است.اطلاعات: فاصله از خورشید:(حداکثر:7388000000000 کیلومتر) و ( حداقل:4442000000000 کیلومتر)-دمای سطح: 230- جرم:0/002 زمین-چگالی:0/64 زمین


رزیتا 10-25-2009 01:52 AM

سیارات منظومه شمسی
 
سیارات منظومه شمسی



تمام اجرام آسمانی که در یک منظومه مداری قرار دارند، تحت تاثیر جاذبه ای دو جانبه به دور یک جرم مشترک مرکزی می چرخند. در منظومه زمین _ ماه، مرکز جرم مشترک در فاصله 4748 کیلومتری (2950مایلی) هسته زمین قرار داشته و از سطح زمین خارج نشده است. در مورد منظومه شمسی، مرکز جرم مشترک همواره با تغییر موقعیت نسبی سیاره ها، در حال تغییر است. این مرکز در فاصله ای حدود 300000 کیلومتر (186000 مایل) خارج از سطح خورشید قرار دارد.


http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...ystemscale.jpg
  • سیاره ماه
  • سیاره عطارد
  • سیاره زهره
  • سیاره زمین
  • سیاره مریخ
  • سیاره مشتری
  • سیاره زحل
  • سیاره سیاره اورانوس
  • سیاره نپتون
  • سیاره پلوتون
  • سیاره سدنا
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...tdefamille.jpg اندازه سیارات نسبت به خورشید و هینطور محل قرار گرفتن قمرهای سیارات منظومه شمسی

تمام خصوصیات زیر در مقایسه با زمین می باشد:

سیارهقطر
استواجرمشعاع
مدارسالروزعطارد0.3820.060.380.24158.6زهره0.9490.820.720.615-243زمین1.001.001.001.001.00مریخ0.530.111.521.881.03مشتری11.23185.2011.860.414زحل9.41959.5429.460.426سیاره اورانوس3.9814.619.2284.010.718نپتون3.8117.230.06164.790.671پلوتون*0.240.001739.5248.56.5سدنا*-----


رزیتا 10-25-2009 02:00 AM

سیاره ماه
 
سیاره ماه

ماه «قمر زمین»




مقدمه

کره ماه که تنها قمر طبیعی زمین است، که پوشیده از سنگ بوده و قطرش یک چهارم قطر زمین می‌باشد. ماه ، نوری از خود ندارد اما نور خورشید را منعکس کرده و قابل رویت می‌شود. کره ماه پوشیده از غبار بوده ، آب و حیات در آن یافت نمی‌شوند. بخاطر جاذبه بسیار ضعیفش نمی‌تواند ذرات گاز را نگه دارد و بنابراین فاقد جو است. در سطح ماه هزاران گودال شهاب سنگی وجود دارند که گدازه آتشفشانی در بعضی از این گودالهای بزرگ تراوش کرده و باعث تشکیل دریا (ماریا) در سطح ماه شده است.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i.../0/01/moon.gif



چنین به نظر می رسد که ماه پیش از تشکیل ، پوسته‌اش حالتی مذاب داشته است. سن قدیمیترین سنگی که از ماه به زمین آورده شده نشان می‌دهد که این پوسته حدود 4.48 میلیارد سال پیش تشکیل شده است. طی 500 میلیون سال بعد از تشکیل پوسته ، بمباران شدید شهاب سنگها باعث شکستگی ، تغییر شکل و ذوب مجدد پوسته شد. ضربات ناشی از دو شهاب سنگ عظیم اخیر باعث تشکیل دو حوزه (دریا) ارینتال و ایمبریوم شده اند. جو جاذبه سطحی ماه بقدری ضعیف است که نمی‌تواند مانع از فرار ذرات گاز به فضا شود. در نتیجه ، جرم کل جو کره ماه به اندازه جرم هوای درون یک استادیوم بسکتبال است.



فاصله متوسط از زمین384500 کیلومترقطر استوا3476 کیلومترمدت حرکت وضعی27.32 روز زمینیمدت حرکت انتقالی27.32 روز زمینیسرعت مداری1.02 کیلومتر در ثانیهدمای سطحی155- تا 105 درجه سانتیگراد جرم (زمین = 1)0.01چگالی متوسط (آب = 1)3.34جاذبه (زمین = 1)0.16 تعداد قمر0








اندازه کره ماه در مقایسه با سایر اقمار منظومه شمسی متوسط است. بزرگترین قمر ، متعلق به مشتری است که گانیمید نام داشته و قطرش 5262 کیلومتر است ، در حالیکه قطر ماه 3476 کیلومتر می‌باشد. از اقمار متعدد کوچکتر ، می‌توان از کردلیا ، قمر اورانوس ، نام برد که فقط 30 کیلومتر قطر دارد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...akhtaremah.jpg




شکل گیری ماه

ماه و زمین بطور همزمان و حدود 4.5 میلیارد سال پیش شکل گرفتند. اینکه ماه دقیقا چگونه بوجود آمده هنوز معلوم نشده است. ممکن است همراه با زمین در اوایل شکل گیری منظومه شمسی شکل گرفته باشد، یا اینکه بعدها جذب میدان جاذبه شده و در مدار قرار گرفته است. نظریه‌ای که بیش از سایر نظریه‌ها پذیرفته شده این است که ماه از برخورد یک سیارک به اندازه مریخ به زمین بوجود آمده است.

اثرات متقابل جاذبه‌های زمین و ماه بر همدیگر باعث افزایش مدت حرکت وضعی هر دو جسم شده است. بعنوان مثال ، زمانی مدت حرکت وضعی زمین (طول شبانه روز) فقط 10 ساعت بود، اما این زمان به 24 ساعت کنونی افزایش یافته است. اگر این روند همچنان ادامه پیدا کند، طول ماهها به 47 روز خواهد رسید. اما مقیاس زمانی این روند بسیار طولانیتر از طول عمر خورشید بوده ، بنابر این منظومه شمسی عمر کافی برای رسیدن به آن زمان را نخواهد داشت. قطر خورشید 400 برابر قطر ماه و فاصله آن از زمین نیز 400 برابر فاصله ماه از زمین است. این اتفاق تصادفی باعث می‌شود تا هم ماه و هم خورشید به یک اندازه به نظر رسیده و در هنگام کسوف تمام سطح خورشید گرفته شود.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...eklgirimah.jpg




چرا ماه به روی زمین سقوط نمی‌کند؟

زمین با نیروی گرانش ماه را به سوی خود می‌کشد. اگر انسان ماه را که در حقیقت بی وقفه به دور سیاره ما می‌چرخد، از گردش باز می‌داشت، ماه فقط برای مدت کوتاهی ثابت می‌ایستاد، آنگاه با سرعتی فزاینده به سمت زمین می‌شتافت و در نهایت با آن برخورد می‌کرد. البته این عمل میسر نیست. ماه از هماه زمانهای اولیه با سرعتی برابر 3659 کیلومتر در ساعت به دور زمین در حال گردش بوده است. در اثر این حرکت گردشی ، یک نیروی گریز از مرکز به سمت خارج ایجاد می‌شود، که درست به اندازه نیروی گرانش زمین که به سمت داخل کشش دارد، است. این دو نیروی مخالف ، اثر یکدیگر را بطور متقابل خنثی می‌کنند، به نحوی که ماه هموراه بر مدار خود باقی می‌ماند.

گودالها و دریاها

بیش از 3.5 میلیارد سال پیش ، سطح ماه به شدت توسط شهاب سنگها بمباران شد و گودالهای زیادی در سطح آن بوجود آمدند. وسعت بعضی از این گودالها به 300 کیلومتر (185 مایل) می‌رسد که توسط دیواره‌هایی از کوههای سنگی که بر اثر برخورد شهاب سنگها بوجود آمده اند، محصور شده اند. بعضی از گودالها ، دیوارهای تراس دار یا حلقه‌های کوهستانی هم مرکز داشته و در اکثر آنها قله‌هایی نیز وجود دارند. گودالهایی که رگه‌های بزرگ و درخشان توف نام دارند، بسیار تماشایی هستند. تعدادی از گودالهای بزرگتر از گذاره آتشفشانی پر شده و درباهایی در سطح ماه بوجود آورده‌اند.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...lkoohestan.jpgگودال کوهستان
این گودال رگه دار که 84 کیلومتر (52 مایل)
قطر داشته و در جنوب غربی نیمه نزدیک ماه
قرار دارد ، "تیکو" نامیده می شود . تیکو دارای
دیوارهای بلند تراس دار و قله‌های مرکزی است.



هلال و بدر چگونه تشلیل می‌شود؟
خورشید خود می درخشد، ماه را از این رو می‌بینیم که خورشید به آن می‌تابد. اگر آن روی ماه که به سوی ماست، بطور کامل مورد تابش خورشید قرار گیرد، ما ماه را بصورت قرص کامل و به عبارت دیگر در حالت بدر مشاهده می‌کنیم. اگر نور خورشید فقط قسمتی از آن روی ماه را که بسوی ماست در بر گیرد، ما ماه را بر حسب میزان تابش نور بصورت هلال باریک نوری ، نیم قرص و یا به صورت یک گلوله تقریبا گرد نورانی می‌بینیم. این پدیده‌های نوری را فازها یا صورتهای مختلف ماه می‌نامند.

هنگامی که ماه در جهت تابش خورشید قرار گیرد، دیده نمی‌شود، زیرا در تابش شدید خورشید محو می‌گردد و علاوه بر این ، آن روی ماه که بسوی ماست مورد تابش واقع نمی‌گردد. این وضعیت را ماه نو می‌نامیم. اکنون ماه بر روی مدار خود به حرکت ادامه می‌دهد و پس از چند روز به طور محسوسی در سمت چپ و یا در شرق خورشید واقع می‌شود. در این وضعیت قسمت کوچکی از نیمه رو به زمین ماه ، تحت تابش نور خورشید قرار می‌گیرد. در این دوران ماه را در اوایل شب بصورت داس باریکی که البته روز به روز بر قطر هلال آن افزوده می‌شود، مشاهده می‌کنیم، زیرا در این وضع ماه بعد از خورشید غروب می‌کند.

تقریبا یک هفته پس از ماه نو ، از دید ناظر زمینی ، ماه دقیقا از پهلو مورد تابش نور خورشید واقع می‌شود. در این حالت انسان نیمی از ماه را تاریک و نیم دیگر را روشن می‌یابد؛ این وضعیت نیم ماه افزاینده یا ربع اول نامیده می‌شود. دوباره یک هفته بعد ، ماه از دید این ناظر ، دقیقا در مقابل خورشید قرار می‌گیرد. در این حالت ماه به صورت قرص کامل نورانی می‌شود ، که به آن بدر (یا در اصطلاح عامیانه ماه شب چهاردهم) می‌گویند.

از این حالت به بعد از قطر قسمت نورانی ماه کاسته می‌شود. تقریبا هفت روز پس از بدر ، دوباره نیم ماه دوم یا ربع آّخر حادث می‌شود. ماه در این حالت از دید ناظر زمینی اکنون در سمت راست یا در غرب خورشید قرار دارد و به عبارت دیگر قبل از طلوع خورشید در آسمان صبحگاهی پدیدار می‌شود، تا بالاخره دوباره به وضعیت ماه نو می‌رسد.

اهله ماه

همیشه 50 درصد سطح ماه در معرض نور خورشید قرار دارد. میزان ناحیه روشن ماه ، به موقعیت ماه نسبت به زمین و خورشید بستگی دارد. اندازه ناحیه قابل رویت ، از کاملا تاریک تا ماه کامل متغیر است. این دوره کامل هشت مرحله دارد که اهله ماه نامیده می‌شوند. چرخه اهله ماه ، هر 29.53 روز کامل می‌شود.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i.../76/Kosoof.jpg




خسوف و کسوف

گرفتگی زمانی رخ می‌دهد که یک جرم آسمانی بطور موقت در مسیر نور یک جرم آسمانی دیگر قرار گیرد. در طول سال ، 2 یا 3 خسوف (ماه گرفتگی) رخ می‌دهند، آن هم وقتی که زمین بین ماه کامل و خورشید قرار گرفته و بر سطح ماه سایه افکند. یک یا دو کسوف (خورشید گرفتگی) نیز در طول سال رخ می‌دهند. کسوف بر اثر قرار گرفتن ماه بین زمین و خورشید به زمین بوجود می‌آید. هنگام کسوف ، حدود 161 کیلومتر (100 مایل) از زمین در تاریکی قرار می‌گیرد. نقش سایه خورشید گرفتگی فقط زمانی قابل رویت است که سایه ماه روی مکانی که بیننده در آن قرار دارد بیفتد. ماه گرفتگی در هر قسمتی از زمین که روبروی ماه قرار گرفته باشد قابل رویت است.


رزیتا 10-25-2009 02:07 AM

سیاره عطارد
 
سیاره عطارد

عطارد یا تیر نخستین و نزدیکترین سیاره منظومه شمسی به خورشید است. از نظر اندازه نسبت به دیگر سیارات بعد از پلوتو کوچکترین آنها نیز به حساب می آید. قطر آن 4880 کیلومتر است. این سیاره در یک مدار بیضی شکل به دور خورشید می گردد که خروج از مرکز آن 0.2506 است. نزدیکترین فاصله آن از خورشید تنها 9/45 میلیون کیلومتر دورترین فاصله آن 7/69 میلیون کیلومتر فاصله دارد. لذا همواره در اطراف خورشید حضور دارد و برای ما تنها در هنگام طلوع و غروب قابل رویت است. این سیاره بسیار گرم است و درجه حرارت سطح آن در هنگام روز به حدود 427 درجه سانتیگراد و در شب به 173 درجه زیر صفر کاهش می یابد. عطارد هر 88 روز یک بار یک دور به گرد خورشید می چرخد ( دوره تناوب نجومی ). در حالی که در مدت 5/58 روز یک دور به دور خود می چرخد ( حرکت وضعی ). در عطارد هیچ گونه جوی وجود ندارد، ولی برخی مطالعات وجود مقدار کمی گاز هلیوم را که گفته می شود از طریق بادهای خورشید به گرد این سیاره قرار گرفته اند اثبات می کند. شکل ظاهری این سیاره بسیار آبله گون است و چهره ای شبیه به کره ماه دارد.
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...ercury2bbb.gif
حفره های کوچک ویا بزرگ بسیاری در سطح آن دیده می شود که حکایت از برخورد شهاب سنگهای کوچک و بزرگ دارد البته قطر برخی از دهانه ها به ده ها کیلومتر می رسد. برخی از این دهانه ها محل خروج مواد مذاب است که امروزه با سنگهای مذاب پر شده اند و مانند کوه های آتشفشانی هستند.
گرچه از گذشته نسبتاً دور، این سیاره با کمک تلسکوپ مورد مطالعه قرار می گرفت، ولی از سال 1974 میلادی با پرواز سفینه مارینر 10 از کنار عطارد چندین هزار عکس از دشتهای مسطح و گودالهای کم و بیش بزرگ، به ایستگاه های زمینی مخابره شد. مارینر 10 میدان مغناطیسی ضعیفی حدود 1 درصد میدان مغناطیسی زمین را در اطراف این سیاره کشف کرد. این سیاره به علت گرمای زیاد در روز و دمای بسیار پایین در شب و نبود جو و نداشتن آب به شکل مایع در سطح یا عمق آن هیچ گونه امکانی برای پیدایش شکلی از حیات ایجاد نکرده استدر عین حال عطارد هیچ قمر ی ندارد. در این حالت سنگهای این سیاره به شدت منبسط می شوند و پس از غروب آفتاب و شب طولانی آن دما به شدت پایین می رود. علت آن هم نبودن جو در اطراف این سیاره است که دما را تعدیل نمی کند. سرد و گرم شدن سنگها در شب و روز و استمرار این امر طی قرون و اعصار تنها یک نوع فرسایش مکانیکی در سطح این سیاره به وجود می آورد. که به متلاشی شدن سنگها می انجامد. اختلاف دما در دو سوی این سیاره در میان سیارات منظومه شمسی منحصر به فرد است.
تنها طوفانهای مغناطیسی از سوی خورشید مقداری اتم های هلیوم باردار را در اطراف میدان مغناطیسی این سیاره به دام انداخته و فشار جوی ناچیزی (به میزان کمتر از یک میلیاردیم فشار جوی زمین) ایجاد کرده است. برای خنثی کردن جاذبه سطحی این سیاره در خارج شدن از سطح آن تنها به سرعتی به اندازه 4.25 کیلومتر بر ثانیه نیاز است. در حالی که در مورد زمین این مقدار حدود 11 کیلومتر بر ثانیه می باشد که به این سرعت سرعت گریز می گویند.
نام کوئی پر، کاوشگر نامی سیارات نیز به یکی از گودالهای بزرگ سیاره عطارد به قطر 25 کیلومتر تعلق یافته است.
دانشمندان معتقدند بر اثر برخورد سهمگین یک شهاب سنگ با این سیاره در گذشته بسیار دور، امروزه در نقطه مقابل این برخورد رشته کوه هایی ظاهر شده اند. در هر حال شهاب سنگها سطح این سیاره را در امان نگذاشته اند. محل اصابت این برخورد عظیم که امروزه رشته کوههای بلند و مدوری آن را احاطه کرده که به حوضه کالوریس به قطر 1300 کیلومتر شهرت یافته است. چگالی این سیاره به میزان 4/5 گرم بر سانتیمتر مکعب تخمین زده شده که اندکی بیشتر از چگالی زمین است. این حقیقت دانشمندان را بر آن داشته است که تصور کنند مرکز این سیاره از فلزات سنگینی مانند آهن تشکیل شده است که با توجه به حرکت آرام چرخشی این سیاره به دور خود میدان ضعیف مغناطیسی در خود ایجاد کرده است. فشار بادهای خورشیدی این میدان ضعیف را در جهت مقابل به خورشید بسیار فشرده کرده و در پشت آن بسیار گسترانده است. گروهی دیگر از دانشمندان پیدایش میدان مغناطیسی در عطارد را به وجود میدان مغناطیسی سنگواره ای نسبت می دهند که از روزگاران قدیم حاصل شده و باقی مانده است. در هر حال علت واقعی این میدان معلوم نیست.


ویژگیهای عطارد

همان گونه که قبلاً اشاره شد عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است که در کنار جرم بزرگی به نام خورشید با آن جاذبه وحشتناکش قرار گرفته است. عطارد برای آن که در دل خورشید سقوط نکند و جذب آن نشود دست به مقابله زده است. برای این کار عطارد با سرعت سرسام آوری به گرد خورشید می چرخد و سریعترین سرعت چرخشی به دور مرکز منظومه شمسی را از آن خود کرده است. این سرعت به حدی است که یک سال این سیاره کمتر از سه ماه به طول می انجامد. مدار این سیاره بیضی شکل است و با فاصله اندکی (به طور متوسط 9/57 میلیون کیلومتر) از خورشید و از روی زمین این سیاره در اطراف خورشید دیده می شود. گاهی کمی بعد از غروب خورشید در بالا دست خورشید و زمانی که به آن سوی این ستاره می رسد قبل از طلوع آفتاب در بالای افق شرقی دیده می شود.
حداکثر فاصله زاویه ای که این سیاره با خورشید دارد حدود 28 درجه است ( از دید زمین ). هنگامی که زاویه کشیدگی این سیاره در حدود 10 درجه است، از درون تلسکوپ به صورت هلال باریکی دیده می شود. لیکن زمانی که می خواهد از پشت خورشید عبور کند قرص روشن خود را به ما نشان نمی دهد. با توجه به 7 درجه انحراف مدار گردش این سیاره به دور خورشید این سیاره در هر بار گردش از جلوی خورشید عبور نمی کند. بلکه از بالا یا پایین خورشید می گذرد. در طول 100 سال عطارد تنها دو بار همچون نقطه تاریک و سیاه رنگی از مقابل قرص خورشید عبور می کند. که به ترانزیت یا عبور معروف است که آخرین آن در سال 1383 بود.


رزیتا 10-25-2009 02:10 AM

سیاره زمین
 
سیاره زمین



مقدمه

زمین ، سومین سیاره نزدیک به خورشید و بزرگترین سیاره در میان سیارات درونی است. ساختار درونی زمین مثل سایر سیارات درونی از یک هسته داخلی و یک هسته خارجی به همراه لایه‌های مذاب و نیمه مذاب و سنگی جامد تشکیل یافته است. هسته داخلی فلزی و جامد بوده و توسط هسته خارجی که فلزی و مذاب است، احاطه شده است.



فاصله متوسط از خورشید60.149 کیلومتر قطر استوا12756 کیلومتر مدت حرکت وضعی93.23 ساعت مدت حرکت انتقالی26.365 روز سرعت حرکت انتقالی79.29 کیلومتر در ثانیه دمای سطحی55 تا 70 درجه سانتیگراد جرم (زمین = 1)00.1 چگالی متوسط (آب = 1)52.5 جاذبه (زمین = 1)1 تعداد قمر1





زمین شرایط بسیار منحصر بفردی دارد. هیچکدام از سیارات دیگر آب مایع و جو پر اکسیژن نداشته و حیات در آنها وجود ندارد. تکامل تدریجی زمین که 4.5 میلیارد سال طول کشیده است، همچنان بطور طبیعی و نیز بر اثر فعالیتهای انسان ادامه خواهد داشت. همچنین چگالی زمین از تمام سیارات دیگر بیشتر است.

زمین در آغاز شکل گیری
  • در اوایل پیدایش منظومه شمسی ، ذرات ریز غبار موجود در قرص خورشید که عمدتا از گاز و غبار تشکیل شده بود، پس از برخورد به هم چسبیده و اجسام بزرگ و بزرگتری را بوجود آوردند. بدین ترتیب چهار سیاره درونی از این ذرات شکل گرفتند.
  • 4.5 میلیارد پیش ، زمین دارای سطحی داغ ، قرمز و نیمه مذاب بود. پس از گذشت میلیونها سال ، سطح زمین شروع به سرد شدن نمود و پوسته جامدی ، به دور زمین بوجود آمد. گازهای داغ و مواد مذاب از لایه‌های زیرین و از طریق دهانه‌های آتشفشانی بیرون زده و جو ضخیم زمین را بوجود آوردند. در همین مدت شهاب سنگهای زیادی به سطح زمین خوردند و هزاران گودال شهاب سنگی را در سطح زمین بوجود آورد. و مقدار زیادی غبار به جو زمین اضافه کردند.
  • پس از یک میلیارد سال ، زمین به اندازه کافی سرد شده بود تا بخار آب موجود در جو متراکم شده و قطرات آب را بوجود آورد. این قطرات آب میلیونها سال به شکل باران شدید به سطح زمین افتاده ، باعث پاک شدن جو زمین و بوجود آمدن اقیانوس شدند. کره زمین به تدریج به شکل کنونی درآمده است.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...tashfeshan.jpg

زمین در آغاز شکل گیری
با سرد شدن زمین ، شرایط لازم برای
پیدایش حیات در آن فراهم شدند.


نحوه پیدایش و تکامل زمین

زمین در بدو پیدایش بصورت کره‌ای از مواد بسیار داغ و نیمه مذاب بوده که به تدریج عناصر سنگین‌تر ته‌نشین شده و هسته فلزی را به وجود آوردند ، و در عین حال عناصر سبکتر به سطوح فوقانی آمده و جبه و پوسته را تشکیل دادند. پس از گذشت میلیاردها سال زمین سرد شد، سطح زمین جامد گشت، جو زمین شکل گرفت، و اقیانوسها بوجود آمدند. تکامل زمین هنوز ادامه دارد. پوسته زمین توسط فورانهای آتشفشانی در کف اقیانوسها نوسازی شده و دائما بر اثر زمین لرزه‌ها و حرکتهای قاره‌ای در حال تغییر و تحول است. تناسب گازهای مختلف در جو زمین نیز بر اثر دخالتهای انسان به آرامی در حال تغییر است.


مشخصات زمین
  • زمین سیاره‌ای است منحصر بفرد ، دارای آب مایع و جوی که قسمت اعظم آن از نیتروژن و اکسیژن تشکیل شده که تداوم حیات را ممکن می‌سازند. در منظومه شمسی ، زمین پنجمین سیاره از لحاظ بزرگی و سومین سیاره نزدیک به خورشید است. چگالی زمین از تمامی سیارات بیشتر است.
  • زمین در منظومه شمسی دو نوع حرکت ، وضعی و انتقالی دارد. در حرکت وضعی زمین در یک شبانه روز به دور خودش می‌چرخد و در حرکت انتقالی در یک سال مداری بیضی شکل حول خورشید را طی می‌کند (مدار زمین).

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...meghnatisi.jpg


کره مغناطیسی
  • با چرخش زمین به دور خودش ، چرخه‌هایی در هسته خارجی آن که از آهن مذاب تشکیل شده بوجود آمده ، جریانهای الکتریکی تولید می‌کنند. این جریانها باعث ایجاد یک میدان مغناطیسی در فضای اطراف زمین شده و پوششی محافظ در اطراف آن ایجاد می‌کنند (کمربند تشعشعی زمین). این میدان که کره مغناطیسی نامیده می‌شود، زمین را در برابر جریانهای سریع ذرات باردار بادهای خورشیدی محافظت می‌کند.
  • بعضی از این ذرات در دو نقطه میدان مغناطیسی به نام کمربندهای «وان آلن» به دام می‌افتد. کره مغناطیسی بیشتر بادهای خورشیدی را از زمین دور می‌کند، اما جریانهای ذرات باد خورشیدی آنقدر قوی هستند که قسمت جلویی کره مغناطیسی را مسطح نموده و باعث کشیدگی عقب آن می‌شوند.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...htarezamin.jpg

آینده زمین

از آنجا که حیات در زمین) وابسته به خورشید است، آینده کره زمین نیز به آینده خورشید وابسته خواهد بود. حدود 5 میلیارد سال دیگر ذخایر انرژی خورشید تمام شده و خورشید به یک غول سرخ تبدیل می‌شود و افزایش حجم می‌دهد. گرمای شدید حاصل از افزایش حجم باعث آب شدن یخ مناطق قطبی و بالا آمدن آب اقیانوس می‌شود. سپس جو زمین شروع به تبخیر می‌کند و گیاهان خشک آتش می‌گیرند. در چنین شرایطی امکان حیات در زمین کلا از بین می‌رود.

انتظار نجومی
  • شاید انسان در آینده بتواند قبل از وقوع فاجعه‌های فوق زمین را به جایی دورتر از خورشید منتقل کند.
  • شاید امکانات آینده ، انسانهای آن زمان به سیاره قابل سکونت دیگری کوچ کنند.
  • شاید بشر بتواند مانع از وقوع فاجعه‌های فوق در خورشید و زمین شود.
  • باید پنج میلیارد سال انتظار کشید.

رزیتا 10-25-2009 02:16 AM

سیاره مشتری
 
سیاره مشتری



  • لکه سرخ بزرگ
  • حلقه های مشتری
  • قمرهای مشتری
  • مطالب مرتبط

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...remoshtari.jpg

فاصله متوسط از خورشید778/33 کیلومترقطر استوا142984 کیلومترمدت حرکت وضعی9/48 ساعتمدت حرکت انتقالی11/86 سال زمینیسرعت مداری13/06 کیلومتر در ثانیهدمای ابر فوقانی-150 درجه سانتیگراد جرم(زمین=1)317/93چگالی متوسط(آب=1)1/33جاذبه(زمین=1)2/54تعداد قمر16




http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...2/Moshtari.jpg

مشتری پنجمین سیاره نزدیک به خورشید و اولین غول از چهار غول گازی است. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی بوده و جرم آن از تمام سیارات دیگر بیشتر است. حجم این سیاره 1300 برابر زمین، و جرم آن دو و نیم برابر جرم تمامی سیارات منظومه شمسی است. ابرهای انواری شکل مشتری غالباً از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند. جو درونی سیاره حدود 1000 کیلومتر (600 مایل) پایین تر از ابرها شروع می شود که در این نقطه گاز هیدروژن به مایع تبدیل می گردد. در اعماق پایین تر، هیدروژن حالت فلزی دارد. در مرکز مشتری، هسته ای سنگی و بسیار داغ وجود دارد که حرارتش به 3500 درجه سانتی گراد (63000 درجه فارنهایت) می رسد.



لکه سرخ بزرگ



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...kemoshtari.jpg

گردباد
لکه سرخ بزرگ ناحیه ای پر فشار است
که در آن گردبادهای بالارونده ، گازهای
مختلفی را با خود وارد جو می کنند.
لکه سرخ بزرگ، یک ناحیه واچرخه ای بزرگ (نوعی گردباد) در ابرهای فوقانی سیاره مشتری است. از زمان کشف این لکه تا کنون، بارها دیده شده که قطر آن تا سه برابر قطر زمین افزایش یافته است. جریانهای چرخان گاز که در این لکه وجود دارند، فسفر را ار جو تحتانی به بالا مکیده و باعث قرمز یا صورتی شدن لکه می شوند. این لکه از محیط اطراف خود بلندتر و سردتر است و هر 12 روز زمینی، یک دور در جهت عکس عقربه های ساعت به دور خودش می چرخد.


حلقه های مشتری


منظومه حلقه های مشتری در سال 1979 توسط کاوشگر فضایی ویجر 1 کشف گردید. سه حلقه مشتری به ترتیب زیر نامگذاری شده اند:

حلقه هاله به عرض 22800 کیلومتر (14170 مایل). حلقه اصلی که حلقه ای باریک و درخشان است به عرض 6400 کیلومتر (3980 مایل). و حلقه تار عنکبوت «گسامر) که رقیق ترین و عریض ترین حلقه می باشد به عرض 8500 کیلومتر (53000 مایل).

زیر نویس عکس
حلقه تار عنکبوت که در این تصویر ساختگی به رنگ آبی کمرنگ دیده می شود ، از حلقه اصلی که مشتری را احاطه می کند بیرون زده است .


قمرهای مشتری


http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...yemoshtari.jpg
شانزده قمر مشتری به چهار گروه چهارتایی تقسیم می شوند . گروه اول در فاصله حدود 130000 کیلومتری (80000 مایل). گروه دوم در فاصله حدود 200000 کیلومتری (125000 مایل). گروه سوم در فاصله 9 میلیون کیلومتری (6/5 میلیون مایل). و گروه چهارم در فاصله ای نزدیک به گروه سوم قرار دارند. جهت چرخش تمام گروهها بجز گروه چهارم، همان جهت چرخش مشتری است. همه قمرهای مشتری بجز قمرهای گروه دوم، کوچک هستند. قمرهای گروه دوم که گالیله ای نام دارند هم اندازه ماه زمین هستند.

زیرنویس عکس
گانیمید ، یک قمر گالیله ای چهار قمر بزرگ مشتری که توسط گالیله (1642-1564) کشف شدند ، قمرهای گالیله ای نامیده می شو ند .

سیاره مشتری دارای بزرگترین قطر و بیشترین جرم در میان تمام سیارات منظومه شمسی است. استوای مشتری 11 برابر استوای زمین است. این سیاره سریعتر از سایر سیارات به دور خود می چرخد. دوره چرخشی مشتری نصف دوره چرخشی زمین است.

مطالب مرتبط

  • لکه سرخ بزرگ
  • مغناطو کره مشتری
  • قمر مشتری
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...remoshtari.jpg



رزیتا 10-25-2009 02:21 AM

سیاره اورانوس
 
سیاره اورانوس



مقدمه

اورانوس هفتمین سیاره نزدیک به خورشید و سومین غول از چهار غول گازی است. جبه‌ای از گاز و یخ هسته سنگی این سیاره را پوشانده است. جو اطراف جبه غالباً از متان ساخته شده ، که این گاز باعث وجود رنگهای آبی و سبز که از مشخصات بارز این سیاره هستند، می‌شود. اورانوس در کناره‌های خارجی و سرد منظومه شمسی قرار داشته ، دمای ابرهای فوقانی آن به 210 درجه سانتیگراد زیر صفر (346- درجه فارنهایت) می‌رسد. علی رغم داشتن 15 قمر و یک منظومه حلقوی ، سطح اورانوس مشخصه خاصی ندارد. تنها مشخصاتی که تا کنون مشاهده شده‌اند چند ابر متانی هستند که در سال 1986 بوسیله کاوشگر فضایی ویجر2 کشف شدند.



فاصله متوسط از خورشید2.87میلیارد کیلومترقطر استوا51118 کیلومترمدت حرکت وضعی17.90 ساعتمدت حرکت انتقالی84.01 سال زمینیسرعت مداری6.81 کیلومتر در ساعتدمای ابر فوقانی-210 درجه سانتیگراد جرم (زمین = 1)14.53چگالی متوسط (آب = 1)1.29جاذبه (زمین = 1)0.79تعداد قمر15

رصد اورانوس

تحت شرایط بسیار عالی ، اورانوس را می‌توان با چشم غیر مسلح دید. هنگام مشاهده با تلسکوپ ، اورانوس بصورت حلقه کوچکی به رنگهای سبز و آبی دیده می‌شود. 15 قمر اورانوس تا کنون کشف شده‌اند که به موازات استوای سیاره و در جهت چرخش سایره ، به دور آن می‌چرخند. در اثر انحراف محور چرخش اورانوس ، صفحه استوای سیاره تقریباً عمود بر صفحه دایرة البروج است.

به همین سبب ، گاهی اوقات مانند سالهای 1945 و 1987، اگر از زمین به اورانوس بنگریم فقط قطب آن دیده شده ، مدار قمرهای سیاره تقریباً بصورت صفحه‌ای کامل به نظر می‌رسد. بعضی اوقات نیز ، مانند سالهای 1966 و 2008 ، کناره مدار قمرهای اورانوس دیده شده ، چنین به نظر می‌رسد که قمرها در مسیری مستقیم عقب و جلو می‌روند.

خواص فیزیکی اورانوس

محور چرخش اورانوس حدود 98 درجه نسبت به صفحه مدار سیاره به دور خورشید انحراف دارد. بنابراین اورانوس بر خلاف سایر سیاره‌ها ، روی محوری تقریباً افقی می‌چرخد. انحراف محور اورانوس تأثیر زیادی بر قطبهای سیاره می‌گذارد و باعث می‌شود که هر قطب از دوره تناوب مداری که 84 سال زمینی طول می‌کشد، 42 سال را در روشنایی و 42 سال دیگر را در تاریکی بگذراند. به هر حال ، اورانوس به قدری از خورشید دور است که تفاوت دما در قطبها در طول تابستان و زمستان فقط 2 درجه سانتیگراد (3.6 درجه فارنهایت) است.

اورانوس سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی بوده ، بزرگی آن 4 برابر زمین است. دوره تناوب مداری این سیاره 84 سال زمینی است و بعد از نپتون و پلوتون ، طولانی‌ترین مدار را دارد.

حلقه‌های اورانوس

تصادم عظیم احتمال دارد که در گذشته ،
جسم آسمانی بزرگی به یک طرف اورانوس برخورد کرده
و باعث انحراف محور چرخش آن شده است.



بخاطر تیرگی زیاد مواد سازنده حلقه‌های اورانوس ، مشاهده آنها بسیار مشکل است. در سال 1977، این حلقه‌ها در مسیر نور یک ستاره قرار گرفته و بدین ترتیب کشف شدند. کاوشگر فضایی ویجر2 در سال 1986 یازده حلقه باریک این سیاره را از نزدیک مورد بررسی قرار داد. مواد تشکیل دهنده این حلقه‌ها سنگهایی به اندازه یک متر (یک یارد) هستند. پهنای حلقه "اپسیلون" از 20 تا 100 کیلومتر (12 تا 60 مایل) متغیر است.

قمرهای اورانوس

15 قمر تا کنون برای اورانوس شناخته شده‌اند که مواد تشکیل دهنده تمام آنها مخلوطی از سنگ و یخ است. در سطح چهار قمر بزرگ اورانوس (ابرن ، تیتانیا ، آمبریل ، آریل) گودالهای شهابسنگی وجود دارند. سطح میراندا ، پنجمین قمر بزرگ اورانسو ، مشخصات مختلفی دارد، از جمله دشتهایی پوشیده از گودالهای شهابسنگی قدیمی ، تپه‌های بزرگ و دره‌های عمیقی که سطح این قمر را شکافته‌اند. به نظر ستاره شناسان ، دلیل ویژگیهای متفاوت سطح میراندا این است که این قمر احتمالاً بر اثر یک تصادم عظیم متلاشی شده و سپس دوباره جمع شده است.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...areoranoos.jpg




رزیتا 10-25-2009 02:25 AM

سیاره نپتون
 
سیاره نپتون


مقدمه

نپتون هشتمین سیاره نزدیک به خورشید و چهارمین غول گازی است. از لحاظ اندازه و ساختار شبیه به سیاره همسایه‌اش ، سیاره اورانوس ، می باشد. جو آبی رنگ و درخشان این سیاره بخاطر وجود گاز متان در آن است. شکلهای ابر مانند متعدی روی این سیاره وجود دارند که مهمترین آنها لکه سیاه بزرگ نام دارد. این لکه ، مجموعه طوفانی عظیمی به بزرگی کره زمین است. شکلهای ابر مانند نپتون ، توسط سریعترین بادهای منظومه شمسی با سرعتی معادل 2200 کیلومتر در ساعت (1370 مایل در ساعت) جابجا می‌شوند. زیر این ابرها ، جبه‌ای از یخ و گاز و هسته‌ای سنگی و کوچک قرار دارد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i.../e1/Nepton.jpg
سیاره نپتون
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...hayenepton.jpg
قمرهای نپتون

لکه سیاه بزرگ

لکه سیاه بزرگ و لکه سیاه کوچک واچرخه‌هایی بیضی شکل در جو نپتون هستند که بوسیله سریعترین بادهای منظومه شمسی ، در جهت عکس چرخش نپتون حرکت می‌کنند. ابر کوچکی به نام اسکوتر که از نوع ابر سیروس است، در ارتفاع متفاوتی نسبت به لکه‌ها قرار دارد که باد کمتری در این نقطه می‌وزد. موقعیت این ابر نسبت به هسته نپتون ثابت مانده و در جهت چرخش نپتون ، که مخالف جهت حرکت لکه‌هاست، حرکت می‌کند.

لکه سیاه بزرگ ، انبوهی از گازهای مختلف که در وسعتی به اندازه سطح زمین ، با سرعتی حدود 1000 کیلومتر در ساعت (620 مایل در ساعت) ، معادل سرعت صوت ، روی سیاره نپتون در حرکت است. بادهای نپتون سرعتی دو برابر سرعت فوق دارند که حدوداً 10 برابر سرعت گردبادهای سطح زمین است.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...tarenepton.jpg http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...darenepton.jpg
حلقه‌های نپتون

در مدتی کمتر از 100 میلیون سال ، تریتون وارد محدوده روش نپتون (کوتاهترین فاصله از یک جسم اصلی که در آن یک جسم تابع می‌تواند بدون آنکه توسط نیروهای جاذبه متاشی شود، دور بزند) خواهد شد. نیروهای کششی می‌توانند قمرهایی که در این محدوده قرار دارند را بسته به نوع مواد تشکیل دهنده شان متلاشی کنند. احتمال دارد تریتون به سنگریزه‌هایی تبدیل شده و حلقه‌ای زیبا به دور نپتون تشکیل دهد.

حلقه‌های نپتون در فاصله 40000 تا 63000 کیلومتری (25000 تا 39000 مایلی) نپتون گسترده شده‌اند. این حلقه‌ها بسیار تیره هستند، یکی از آنها عریض و سه حلقه دیگر باریک می‌باشند. نام حلقه‌های آدامز و لووریه از نام دو ستاره شناس که وجود و موقعیت سیاره نپتون را پیش بینی کرده بودند، گرفته شده است. نام حلقه گاله از نام ستاره شناس آلمانی ، یوهان گاله (1910-1812) ، که نپتون را کشف نمود گرفته شده است. کاوشگر فضایی ویجر2 انبوهی از مواد حلقوی در حلقه آدامز کشف نمود که ستاره شناسان هنوز توضیحی برای وجود آنها نیافته‌اند.
قمرهای نپتون

قبل از آنکه ویجر2 در سال 1989 به مطالعه نپتون بپردازد، از هشت قمر نپتون فقط تریتون ونیراید شناخته شده بودند. تریتون سردترین جسم شناخته شده در منظومه شمسی است که دمای سطح آن 235- درجه سانتیگراد (391- درجه فارنهایت) است. جو رقیقی از نیتروژن در اطراف این قمر وجود دارد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...marenepton.jpg http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...arenepton2.jpg انفجار غبار آلود
در سطح تریتون‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ، رگه‌هایی از غبار سیاه که
منفذ فواره بخار بیرون زده‌اند وجود دارند. قمر اصلی
تیترون با قطری معادل 2705 کیلومتر
(1680 مایل) بزرگترین قمر نپتون است.
مدار نامنظم نپتون

ما تا کنون فقط توانسته‌ایم 9 سیاره را در منظومه شمسی شناسایی کنیم، اما آیا سیاره‌های دیگری نیز در این منظومه وجود دارند؟ به نظر بعضی از ستاره شناسان بی نظمی‌هایی که در مدار نپتون مشاهده شده ، ممکن است توسط سیاره دهم که جرم زیادی داشته و خارج از مدار پلوتون قرار دارد ایجاد شده باشند. این سیاره فرضی سیاره ایکس نام گرفته است. مخالفین این فرضیه بر این عقیده‌اند که منظومه شمسی دارای ماده کافی برای تشکیل سیاره علاوه بر 9 سیاره دیگر نبوده و همچنین تشکیل این سیاره در چنین فاصله‌ای مطابق با عمر منظومه شمسی نیست. نپتون بعد از پلوتون ، دورترین سیاره از خورشید و از لحاظ بزرگی چهارمین سیاره منظومه شمسی است. کوچکترین غول گازی بوده و مانند سایر غولهای گازی ، حلقه‌هایی از غبار و ذرات دیگر در اطراف خود دارد.


رزیتا 10-25-2009 02:30 AM

سیاره پلوتون
 
سیاره پلوتون

مقدمه

نهمین سیاره منظومه شمسی ، پلوتون (سیاره تنها) در سال 1930میلادی توسط کلاید تامباو از طریق عکسبرداریهای متوالی کشف شد. مقایسه عکسهای یک ناحیه ثابت از آسمان در شبهای مختلف نشان می‌داد که این اجرام آسمانی طی یک فاصله زمانی معین ، نسبت به ستارگان زمینه تغییر مکان می‌دهد. از همین رو وجود آن به عنوان یک سیاره جدید ، تأیید شد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...f2//Ploton.jpg




آیا پلوتون سیاره است؟

رسما بله. وقتی پلوتون در سال 1930 میلادی کشف شد، اتحادیه بین المللی اخترشناسی ، آن را به عنوان "سیاره" شناسایی کرد. به رغم مباحثات اخیر، این جرم آسمانی هنوز رسما در طبقه بندی جدیدی جای نگرفته است. معیارهای اساسی شناسایی یک سیاره را می‌توان به این شرح خلاصه کرد: هر جرم آسمانی که (مستقیما) گرد ستاره‌ای حرکت کند، ستاره یا شبه ستاره نباشد و آنقدر بزرگ باشد که گرانش خود آن ، موجب شود که شکل کروی داشته باشد، سیاره است. پلوتون هر سه شرط را برآورده می‌کند. اما برخی از دانشمندان معتقدند که پلوتون ممکن است یکی از بزرگترین سیارات کوتوله کمربند کوئیپر باشد. دلایل و مدارت قابل توجهی نیز در تأیید و تقویت این نظریه وجود دارد.

منشأ پلوتون چیست و از کدام بخش از کیهان آمده است؟

نخست تصور می‌شد که پلوتون یکی از اقمار نپتون بوده است. اما وجود شباهتهایی میان ترکیبات و مدارهای پلوتون و یکی از اقمار نپتون ، موسوم به ترایتون ، دلالت بر این دارد که ممکن است هر دو آنها قبلا در مدارهای مستقلی گرد خورشید حرکت می‌کرده‌اند و بعدا سیاره نپتون ، تراتیون را به دام انداخته است. اما با اینکه مدار پلوتون ، مدار سیاره همسایه‌اش را قطع می‌کند، هرگز آنقدر به آن نزدیک نمی‌شود که تحت تأثیر نیروی گرانشی نپتون قرار گیرد و به دام بیفتد.

عده‌ای از اخترشناسان با توجه به شباهتهای موجود میان پلوتون و ترتیون با دیگر اجرام کمربند کوئیپر نتیجه می‌گیرند که هم قمر تراتیون و هم سیاره پلوتون حدود 4.5 میلیارد سال پیش ، از این کمربند به بیرون پرتاب شده‌اند. عده دیگر با توجه به مدار عجیب و مرکز گریز آن می‌گویند ممکن است پلوتون ابتدائا قمر یکی از سیارات منظومه شمسی (حتی زمین) بوده است که بعدا از آن گریخته است.

مشخصات فیزکی

طول هر شبانه روز پلوتون (زمانی که سیاره ، یک بار گرد محور خود می‌چرخد) معادل 153 ساعت زمینی است. روزهای این سیاره بسیار تاریک است. قمر آن ، شارون ، در سال 1987 بطور تصادفی در رصدخانه مونت پالومار کشف شد. شارون در مدار همزمانی توسط پلوتون به دام افتاده است و همواره در نقطه‌ای ثابت گرد آن می‌گردد.

مدار پلوتون به دور خورشید، میل تندی دارد و فاصله متوسط آن از خورشید 5.915 میلیارد کیلومتر است که خورشید از آنجا فقط بصورت ستاره‌ای درخشان دیده می‌شود. پلوتون از سنگ و یخ تشکیل شده و اندازه‌اش کوچکتر از ماه زمین است. هنگام نزدیک شدن به خورشید جوی رقیق در اطراف آن تشکیل می‌شود که با دور شدن سیاره از خورشید یخ می‌بندد. مدار پلوتون بسیار طولانی بوده و بیشتر از سیارات دیگر نسبت به دایرة البروج انحراف دارد.

این سیاره هر 248.5 سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد که در مدت 20 سال از این زمان فاصله‌اش نسبت به خورشید کمتر از فاصله نپتون از خورشید است. این مشخصات غیر عادی باعث شده تا بعضی ستاره شناسان ، پلوتون را نوعی سیارک بزرگ تصور کنند.

پلوتون دورترین سیاره از خورشید بوده ، کمترین دما را در بین سیارات دارد. مدار بیضوی این سیاره که 248.5 سال زمینی طول می‌کشد، طولانی‌ترین مدار در منظومه شمسی است. پلوتون کوچکترین سیاره منظومه شمسی است و کمترین نیروی جاذبه را دارد.
به گفته یکی از اخترشناسان ، پلوتون تنهاترین و منزوی‌ترین سیاره منظومه شمسی است. اخترشناس دیگری پس از اینکه نخستین عکسهای تلسکوپ هابل را از نهمین سیاره منظومه شمسی مشاهده و بررسی کرد، گفت: "این سیاره‌ای شگفت است. اگر می‌توانستیم با فضاپیمایی به آنجا سفر کنیم، حقایق شگفت آور بیشتری را در مورد آن کشف می‌کردیم."

سطح پلوتون تا چه اندازه سرد است؟

دمای سطحی نهمین سیاره ، در فاصله 5.91 میلیارد کیلومتری خورشید ، احتمالا حدود منهای 230 درجه سانتیگراد است. می‌دانیم روی پلوتون مناطق تیره‌ای وجود دارد، اما نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که در این مناطق نیتروژن با متان یخ زده وجود ندارد. اگرچنین باشد، ممکن است این مناطق اندکی گرمتر از سایر قسمتهای سیاره باشند. تا آن هنگام که سیاره را بهتر بشناسیم، اخترشناسان فرض می‌کنند که دمای سطح آن ثابت است. در دمای منهای 230 درجه سانتیگراد، یخ درست مانند سنگ ، سخت و محکم و بادوام است. بیشتر گازها روی سطح سیاره متراکم و تبدیل به مایع می‌شوند. روشنایی روز به آن معنایی که ما زمینیها می‌شناسیم، در آنجا وجود ندارد. خورشید آنقدر دور است که در آسمان پلوتون ، تنها ستاره‌ای بسیار درخشان به نظر می‌رسد.

سفر به پلوتون

تأمین هزینه چنین سفری بسیار دشوار است. مأموریت ویژه کوئیپر نیز که قرار است فقط به منظور پرواز از کنار پلوتون و شارون و گرفتن عکسهایی از سطح این دو انجام شود، مستلزم صرف مخارج هنگفتی است. در حقیقت ، پیاده کردن انسان روی پلوتون ، تا زمان ابداع شکل و شیوه جدیدی از سفر فضایی ، به تعویق می‌افتد.



http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/i...tareploton.jpg




شارون

مواد تشکیل دهنده شارون ، تنها قمر پلوتون ، احتمالاً زمانی شبیه به مواد تشکیل دهنده پلوتون بوده‌اند. اما در حال حاضر شارون عمدتا از آب منجمد تیره و پلوتون از متان منجمد که رنگی روشن دارد پوشیده شده‌اند. احتمال می‌رود که مولکولهای متان بخاطر میدان جاذبه قویتر پلوتون ، از شارون جدا شده و جذب پلوتون شده‌اند. مانند تمام اجرامی که منظومه مداری دارند، پلوتون و شارون نیز به دور یک مرکز جرم مشترک می‌چرخند. شارون که قمری بزرگ است، دارای طول قطری به اندازه نصف قطر پلوتون بوده و 12 درصد جرم منظومه مداری را به خود اختصاص داده است.

مرکز جرم این منظومه در خارج از سطح پلوتون قرار دارد. مدار پلوتون 17 درجه نسبت به دایرة البروج ، صفحه مدار زمین انحراف دارد و این در حالی است که سایر مدارهای سیاره‌ای فاصله بسیار کمی با صفحه دایرة البروج دارند. پلوتون در یک نقطه معین از مدار خود ، 1.25 میلیارد کیلومتر (780 میلیون مایل) پایین‌تر از دایرة البروج قرار می‌گیرد. این فاصله تقریبا به اندازه فاصله سیاره زحل از خورشید است.


رزیتا 10-25-2009 02:33 AM

سیاره سدنا
 
سیاره سدنا


سدنا دهمین سیاره منظومه شمسی می باشد. سیاره جدید که نام علمی آن «یو.بی313، 2003 » و قطر آن 1,180 تا 2,360 کیلومتر است، توسط ستاره شناسان در کالیفرنیا و هاوایی کشف شد. انجمن بین‌المللی اخترشناسی، اکتشاف دهمین سیاره گردنده به دور خورشید که در مرز منظومه شمسی قرار دارد را تایید کرده است. این شیء ابتدا در سال 2003 کشف شده بود اما سیاره بودن آن اخیرا تایید شد.

فاصله این شیء از خورشید بیش از دو برابر فاصله پلوتون از خورشید است. تاکنون تصور می شد پلوتون دورافتاده ترین سیاره منظومه شمسی است. جرم این سیاره حداقل به اندازه پلوتون است. فاصله متوسط نپتون و پلوتون از خورشید به ترتیب 1/30 و 5/39 برابر فاصله متوسط زمین از خورشید است که خود به بیش از 150 میلیون کیلومتر می‌رسد و آن را یک واحد اخترشناسی (AU) می نامند.


این بزرگترین جرم آسمانی است که از زمان اکتشاف نپتون در سال 1846 در مدار خورشید کشف می‌شود. هنوز جزئیات کاملی در مورد این جرم آسمانی در دست نیست؛ اما مشخص شده است که در مداری نامتعارف گردش می کند و فاصله آن با خورشید هرگز کمتر از فاصله نپتون با مرکز منظومه شمسی نیست و بخش اعظم مدار آن در فاصله‌ای دورتر از سیاره پلوتون قرار دارد.


به گفته اخترشناسان کمابیش مشخص است که این سیاره از یخ و توده های سنگ تشکیل یافته است. به دلیل خاصیت این جرم در انعکاس نور، اندازه گیری آن با حاشیه خطای قابل توجهی همراه بوده و هنوز ابعاد واقعی آن مشخص نشده است.


در حال حاضر، دو گروه از اخترشناسان همزمان کشف این جرم کیهانی را اعلام داشته اند.قرار است کاشفان جرم جدید یافته های خود را در کنفرانس اخترشناسی کمبریج در ماه سپتامبر سال جاری ارائه دهند.


hamed.poorian@yahoo.com 10-27-2009 02:56 AM

سلام من تازه عضو شدم امیدوارم در کنار همدیگه
پیشرفتهای خوبی داشته باشیم.دوست دارم نظرتون را در مورد جهان متافیزیک بدونم وبعد بحثمون را مفصل دنبال میکنیموممنون <پایان جهان کجاست؟>

سرانجام بعد از تحقیقات گسترده توسط پیچیده‌ترین تلسکوپها ، دانشمندان دریافتند که:
  • غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
  • کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
  • بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.

    همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.

    اگر کهکشانها خوشه ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.
پایان جهان کجاست؟

سرانجام بعد از تحقیقات گسترده توسط پیچیده‌ترین تلسکوپها ، دانشمندان دریافتند که:
  • غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
  • کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
  • بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.

    همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.

    اگر کهکشانها خوشه ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.
پایان جهان کجاست؟

سرانجام بعد از تحقیقات گسترده توسط پیچیده‌ترین تلسکوپها ، دانشمندان دریافتند که:
  • غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
  • کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
  • بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.

    همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.

    اگر کهکشانها خوشه ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.
**************
سلام.دوست عزیز پست شما در تاپیک رده سنی مکان مناسبی نداشت.بنابراین به این تاپیک منتقل شد.
همچنین بعضی کلامتش لینک شده بود به سایت های دیگر که ویرایش شد.

ali1ali 11-07-2009 08:19 AM

سلام
خانم رزیتا مطالب خوبی بود که از آن بهره بردم. اما به طور قطع و یقین آنها را نپذیرفتم زیرا سرکار عالی اولین اصل پژوهش را که ذکر مأخذ بود رعایت نکرده بودید.
سپاسگزار می‌شوم اگر مطالب را ترجمه و نگارش کرده‌اید مأخذ آنها را ذکر کنید تا تلاش شما ارزشی چند برابر داشته باشد.
ارادتمند علی

رزیتا 11-07-2009 01:23 PM

نقل قول:

نوشته اصلی توسط ali1ali (پست 82201)
سلام
خانم رزیتا مطالب خوبی بود که از آن بهره بردم. اما به طور قطع و یقین آنها را نپذیرفتم زیرا سرکار عالی اولین اصل پژوهش را که ذکر مأخذ بود رعایت نکرده بودید.
سپاسگزار می‌شوم اگر مطالب را ترجمه و نگارش کرده‌اید مأخذ آنها را ذکر کنید تا تلاش شما ارزشی چند برابر داشته باشد.
ارادتمند علی

سلام
ممنون از توجه تون در اولین فرصت رسیدگی میشه

sam_68 11-07-2009 01:31 PM

سلام مطالب خیلی خوبی در این پست قرار دادید آخه من خودم عاشق علم نجوم وزمین شناسی هست. موفق باشید.

رزیتا 11-09-2009 03:14 AM

نقل قول:

نوشته اصلی توسط ali1ali (پست 82201)
سلام
خانم رزیتا مطالب خوبی بود که از آن بهره بردم. اما به طور قطع و یقین آنها را نپذیرفتم زیرا سرکار عالی اولین اصل پژوهش را که ذکر مأخذ بود رعایت نکرده بودید.
سپاسگزار می‌شوم اگر مطالب را ترجمه و نگارش کرده‌اید مأخذ آنها را ذکر کنید تا تلاش شما ارزشی چند برابر داشته باشد.
ارادتمند علی

دوست عزیز من مراجعه کردم به اصل مطالب اما متاسفانه منبع و مأخذی ذکر نشده بود اما میتونم بهتون بگم که این مطالب رو از سایت دانشنامه رشد برداشتم
با تشکر :53:

زکریا فتاحی 11-10-2009 10:07 PM

جنسیت و ساختار زوجین در منظومه شخصی
 
جنسيت و ساختار زوجين در منظومه شمسي



مقدمه :

در اين مبحث سعي خواهيم كرد كه سه مقوله ژنتيك ( وراثت ) ، فيزيك هسته‌اي و اختر فيزيك را در هم ادغام و به نتايج قابل توجهي دست يابيم . در ابتدا ممكن است كه اين كار در نظر بعضي‌ها بسيار مسخره و خنده‌دار باشد ، ولي ما بايد اين موضوع را مد نظر داشته باشيم كه با تجزيه جسم يك حيوان ماده و يا نر ، به تركيبات آلي و يا شيميايي و در نهايت به عناصر جدول تناوبي ميرسيم و صد البته به دنبال آن ذرات اتمي و ........... ، ما بايد به ياد داشته باشيم كه مجموعه همه اينها تعريف ميشوند و موجوديت دارند درون كاينات ( پيكر ملائكه يا كهكشانها ) . جنسيت و يا زوجيت در آفرينش خداوند يك اصل بديهي و زنجيره وار است كه ميبايست رموز آن شناسايي شود ، وگرنه تحقيق و مطالعه در هستي هيچ ثمره و فايده در خور توجهي براي ما نخواهد داشت .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/1.jpg



به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

سوگند شب را ، هنگامي كه ميپوشاند ( تاريك ميكند ، پرده ميپوشاند ، پرده می‌اندازد يا می‌افكند ) 1
و روز را ، هنگامي كه تجلي ميكند ( جلوه ميكند ، برق ميزند ، خودنمايي ميكند ) 2
و آنچه ( هر آنچه را كه ) آفريد ( خلق كرد ) ، مذكر ( نر ) و مونث ( ماده ) 3

.......... سوره ليل



پاك است كسي كه خلق كرد زوجها را همگي ( تمامي ) آن را از آنچه كه ميروياند ( سبز ميكند ) زمين و از نفسهايشان ( خودشان ) و از آنچه كه نمي دانند ( نمي شناسند ) . 36 يس

و از هر ( تمام ) چيزي خلق كرديم دو زوج را ، باشد براي شما كه متذكر شويد . 49 ذاريات







جنسيت در انسان :

همانطور كه مي دانيم هسته بزرگترين اندامك درون سلول‌هاست و پوششي دو لايه‌اي ، آن را از سيتوپلاسم جدا مي‌كند . درون هسته چندين رشته بلند و بسيار نازك وجود دارد كه آنها را كروماتين مي‌نامند . ماده اصلي كرماتين به اختصار Dna ( دزوكسي ريبونوكلئيك اسيد ) ناميده مي‌شود . در ساختار كروماتين علاوه بر Dna ، پروتئين نيز شركت دارد . Dna فعاليتهاي سلول را در كنترل دارد . جسمي به نام هستك كه ريبوزوم‌ها در آنجا ساخته مي‌شوند و مايعي به نام شيره هسته نيز درون هسته وجود دارد .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/3.jpg



هنگامي كه سلول‌ها در حال آماده شدن براي تقسيم هستند ، هر رشته كروماتين مضاعف ، فشرده و ضخيم مي‌شود و به جسم مشخصي به نام كروموزوم تبديل مي‌گردد .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/2.jpg


تعداد كروموزوم‌ هاي موجود در هسته از ويژگي هاي هر نوع موجود زنده است . مثلا در هر يك از هسته‌هاي سلول هاي سازنده بدن انسان 46 كروموزوم وجود دارد .

هر كروموزوم از دو كروماتيد ساخته شده است . اين دو كروماتيد در محلي به نام سانترومر به هم متصل هستند .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/1.gif


تقسيم ميتوز :

وقتي كه سلولي تقسيم مي‌شود و دو سلول يكسان بوجود مي‌آورد ، يكي از مشخص‌ترين وقايع آن تقسيم هسته است . تقسيم هسته سلول به دو هسته همانند ، ميتوز نام دارد . در تقسيم ميتوز كروموزوم هاي موجود در هسته كه قبل از تقسيم مضاعف شده‌اند ، به دو گروه كاملا مشابه مجزا مي‌شوند . پس از تقسيم هسته ، سيتوپلاسم نيز تقسيم مي‌شود .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/4.jpg


ساختار كروموزوم ها :

همانطور كه ميدانيم كروموزوم ها از كروماتين حاصل مي‌شوند و كروماتين از Dna و پروتئين ساخته شده است .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/5.jpg



در ساختار هر ملكول Dna واحدهايي به نام نوكلئوتيد وجود دارد كه هر كدام از آنها از يك تركيب فسفر دار ، نوعي قند و يكي از چهار نوع باز آلي كه آنها را با علامت هاي C , T , A , G شناسايي مي‌كنند ، تشكيل مي‌شود .

Dna ملكول بسيار طويلي است كه دو رشته دارد . اين دو رشته مانند دو رشته يك زيپ به هم متصل شده‌اند . در هر رشته ، هزارها نوكلئوتيد وجود دارد . ترتيب قرار گرفتن نوكلئوتيدها در ساختار Dna طوري است كه هميشه A در مقابل T و C در مقابل G قرار مي‌گيرد . در ضمن ، دو رشته Dna فنر مانند ، حول محوري فرضي تابيده‌اند .


http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/6.jpg



نسبت هاي طلايي در ساختار مارپيچي Dna شناسايي شده‌اند ( مبحث مربوطه : تركيب تناسب طلايی يا توالی فيبوناچي در ستاره‌ داوود توسعه يافته ) و به هر حال در ميان همه مولكولهاي زيستي موجود در زمين ، Dna تنها مولكولي است كه ميتواند شبيه خودش را بسازد يعني همانند سازي كند .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/7.jpg



نمودار فوق يك دوره زندگي به همراه تقسيم سلول را نشان مي‌دهد . مدت زمان بين دو دور تقسيم را مرحله انترفاز مي‌نامند . هر تقسيم ميتوز داراي چهار مرحله اصلي 1- پروفاز 2- متافاز 3- آنافاز 4- تلوفاز است .

مدت زماني را كه سلول در يك تقسيم ميتوز مي‌گذراند ، يك دوره M مي‌نامند . طول زماني كه در هر يك از مراحل تقسيم ميتوز سپري مي‌شود كاملا متفاوت است . معمولا زمان مرحله پروفاز بسيار طولانيتر از زمان مراحل ديگر ميتوز است . متافاز كوتاهترين مرحله است . همانند سازي Dna پيش از تقسيم ميتوز و در مرحله‌اي كه آن را مرحله S ( سنتز ) مي نامند ، صورت مي‌گيرد . در سلولهاي هسته دار سنتز Dna در چند نقطه يك كروموزوم آغاز مي‌شود و بدين ترتيب ، زمان لازم براي ساخته شدن كروماتيدهاي خواهر كاهش مي‌يابد . مدت زماني كه در فاصله S و M مي‌گذرد ، مرحله G2 ( پس از سنتز Dna ) ناميده مي‌شود . يك مرحله طولاني موسوم به G1 ( پيش از سنتز Dna ) پس از ميتوز و پيش از همانند سازي كروموزومها ، قرار مي‌گيرد . انترفاز شامل G2 , S , G1 ميشود . اين چهار مرحله ( G2 , S , G1 , M ) دور زندگي يك سلول پيكري را تشكيل مي دهند . طول مدت اين مراحل در سلولهاي مختلف بسيار متفاوت است . سلولهاي طبيعي پستانداران در كشت بافت داراي دماي 37 درجه سلسيوس ، معمولا به 18 تا 24 ساعت براي گذراندن يك دور زندگي نياز دارند .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/8.jpg



بسيار واضح و روشن است كه اين تقسيمات تابعي از زمان هستند و تنظيمات زماني آنها مربوط ميشود به ساعت و تقويم بيولوژيك يا همان چرخش زمين به دور محور خود ( پوشانده شدن شب و تجلي روز ) و همچنين چرخش زمين به دور خورشيد ( ماه و سال شمسي ) و چرخش ماه به دور زمين ( ماه و سال قمري ) .

تحقيقات بر روي آبزيان دريايي نشان داده است كه فرايند توليد مثل آنها تابعي از جزر و مد ، و علت آن جاذبه و تاثيرات ماه بر روي سياره زمين است . اين يك واقعيت انكار ناپذير است كه كليه فعاليتهاي بيولوژيكي منجمله تقسيمات سلولي و توليد مثل و ........ همگي در كنترل كاينات هوشمند يا همان ملائكه و كهكشانها است كه سيستم منظومه شمسي ما زير مجموعه‌اي از آنها ميباشد . حيات براي ما بدون وجود و حضور آنها معني و مفهوم ( امكان ) ندارد . و اين ممكن نخواهد بود مگر اينكه آنها نيز از ساختار زوجين و جنسيت برخوردار باشند و بتوانند اين ساختارها را كنترل كنند . در واقع خداوند در مقام فرمان و ملائكه در مقام كنترل و اجرا هستند ، فرمان زوجيت توسط خداوند در اختيار ملائكه گذارده شده است . اما نكته بسيار مهم اينكه خلقت خداوند خلقت زوجين يعني مذكر و مونث است . به طور مثال بار الكتريكي مثبت و منفي ، قطب N و S مغناطيسي ، گرانش و ضد گرانش ، ماده و پاد ماده ، يون كاتيون و آنيون ، اسيد و باز و كروموزوم X و Y و ............ همگي دليل و مدركي براي اين مدعاست . اما جنسيت اينها چگونه است ؟ اول از همه بايد توجه داشته باشيم كه درست است كه اندام هاي جنسي در حيوانات نشانه و مشخص كننده جنسيت آنهاست ، ولي اين تعريف كلي براي جنسيت نيست ، براي اينكه حيوانات در مراحل انتهايي خلقت خداوند آفريده شده‌اند و قبل از آنها موجودات بسيار زيادي بوده‌اند كه ميبايست تعيين جنسيت شوند . در واقع خلقت اصلي خداوند ، آفرينش ملائكه ( كاينات هوشمند ) است و خلقت حيوان و گياه در مراحل بعدي مطرح ميشوند .







جنسيت در منظومه شمسي :



1- خورشيد ( الشمس )



به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

سوگند خورشيد و روشناييش را ( درخشندگيش ، تشعشع و پرتوش ، آشكاري و واضحي و وضوحش را )

و ماه را ، زماني كه دنبال ( تعقيب ، دنباله روي ، پيروي ) كردش [خورشيد را] ( يعني زماني كه ماه از پيي غروب خورشيد پديدار شد )

و روز را ، هنگامي كه جلا ( تجلي ، صيقل ، درخشش ) كردش [خورشيد را] ( يعني هنگامي كه در روز خورشيد پديدار گشت )

و شب را ، وقتي كه مي پوشاندش ( تاريكش ميكند ، مانع ديدش مي شود ) [خورشيد را] ( يعني زماني كه در شب خورشيد ناپديد شود )

و آسمان را ، و آنچه را كه بنا كردش ( ساخت براي آسمان )

و زمين را ، و آنچه را كه گستردش ( پهن كرد براي زمين )

............... سوره شمس

همانطور كه مشخص است در مورد خورشيد خداوند از ضمير مونث ( - ها - ) استفاده نموده است كه بيانگر اين موضوع بديهي ميباشد كه جنسيت خورشيد مونث است .



http://ki2100.com/images/meta/generi...r_system/9.jpg



از گذشته‌هاي بسيار دور از اسامي شمس ، شمسي و خورشيد براي نامگذاري دخترها استفاده مي‌شده است و در هنرهاي زيبا از چهره‌هاي مونث به عنوان نمادي براي نشان دادن خورشيد استفاده مي‌شود .

مونث بودن خورشيد تنها مربوط به اسلام يا ايران باستان نيست ، بلكه در فرهنگ ساير ملل خورشيد مونث طلقي ميشود .







2- زمين ( الارض )

در آيه 6 از سوره شمس [ و زمين را ، و آنچه را كه گستردش ( پهن كرد براي زمين ) ] ، خداوند در مورد زمين از ضمير مونث ( - ها - ) استفاده نموده است كه بيانگر اين موضوع بديهي ميباشد كه جنسيت زمين مونث است . همچنين خداوند در آيات 14 سوره مزمل ، 21 سوره فجر ، 4 سوره ق از افعال مونث و در آيات 10 ، 25 و 74 سوره اعراف ، 7 سوره ق از ضمير مونث در مورد سياره زمين استفاده نموده است .

http://ki2100.com/images/meta/generi..._system/11.jpg




3- ماه ( القمر )

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

نزديك ( مجاور ) شد ساعت ( وقت و زمان قيامت ) و شقه ( شكافته ، تكه ، پاره و جدا شده ) شد ماه

و اگر به بينند نشانه‌اي ( معجزه‌اي ) را ، اعراض ميكنند و ميگويند [كه] جادوي مستمري ( پيوسته‌اي ) [است]

........... سوره قمر

در سوره فوق خداوند در مورد ماه از فعل مذكر استفاده نموده است ، همچنين در آيه 2 از سوره شمس .




http://ki2100.com/images/meta/generi..._system/10.jpg


علي‌رغم تاثيرات ثابت شده ماه در توليد مثل آبزيان دريايي به واسطه بوجود آمدن جزر و مد ، تاثيرات قابل ملاحظه ماه در رفتار حيوانات ديگر كاملا مشهود است كه ثابت مي‌كند ماه نسبت به پديده حيات در روي سياره زمين بي‌تاثير و خنثي نيست ، تا جايي كه در صورت فقدان ماه در مدار چرخش خود به دور زمين ، حيات در روي سياره زمين با مشكلات جدي روبرو مي‌شد .





جنسيت در ذرات اتمي :



1- الكترون و پروتون

ابتدا ماه را در نظر مي‌گيريم كه در حال چرخش بدور سياره زمين است . چون ماه مذكر و سياره زمين مونث است در نتيجه الكترون با بار منفي مذكر و پروتون با بار مثبت مونث خواهد بود . اگر زمين را X و ماه را Y در نظر بگيريم هر دو يك زوج Xy را تشكيل مي‌دهند كه جنسيت مجموعه دوتايي آنها مذكر بوده و چون هر دو به دور خورشيد مي‌چرخند ، مسلما خورشيد مونث خواهد بود كه در واقع اينچنين نيز ميباشد .





2- نوترون

اگر روال قبلي را ادامه دهيم ، الكترون Y و پروتون X بوده و مجموعه دوتايي آنها يك زوج Xy را تشكيل خواهد داد و چون نوترون از تركيب و زوج شدن يك الكترون و يك پروتون بدست مي‌آيد ، در نتيجه نوترون مذكر خواهد بود .



http://ki2100.com/images/meta/generi..._system/12.jpg


http://ki2100.com/images/mat/Crop_Circles/27.jpg


شكل فوق مربوط به يك رسم هندسي ايجاد شده در گندم‌زار است ( مبحث اشكال مرموز كشتزارهاي گندم و هندسه دوجيني ) كه يك اتم هيدروژن را نشان مي‌دهد . يك پروتون متشكل از سه كوارك و يك الكترون متشكل از پوزيترون و نوترينو ، نوترينو گرايش به طرف هسته مثبت دارد . پروتون و خورشيد هر دو مونث ، پوزيترون و سياره زمين هر دو مونث ، ولي نوترينو و ماه هر دو مذكر هستند .



همانطور كه ميدانيم H+ عامل خاصيت اسيدي و Oh- عامل خاصيت بازي در تركيبات شيميايي است . پس اسيدها مونث و بازها مذكرند .

اينك با توجه به مطالب فوق ميتوان به مفهوم كلي آيات زير پي برد .



و تسخير ( رام ) كرد براي شما آنچه را كه در آسمانها و آنچه كه در زمين [است] جملگي از آن ، بدرستي در آن حتما آياتي ( نشانه‌هاي ) [است] براي قومي [كه] تفكر ( انديشه ) ميكنند . 13 جاثيه

و رام كرد برايتان خورشيد و ماه را ، دو دنبال كننده ( از پي هم آينده ) و رام كرد برايتان شب و روز را . 33 ابراهيم

و تسخير ( رام ) كرد برايتان شب و روز و خورشيد و ماه و ستارگان را ، تسخير ( رام ) شدگانند به فرمانش ، بدرستي در آن حتما نشانه‌هايي [است] براي قومي [كه] عقل ( انديشه ) ميكنند . 12 نحل





در حقيقت موجوديت انسان بدون موجوديت ملائكه ( كاينات هوشمند ) معني و مفهومي نخواهد داشت بلكه موجوديت و حيات انسان وابسته به آنهاست . سياره زمين وطن اصلي و منشاء پيدايش طايفه جنيان است . آنها براي زاد و ولد ( توليد مثل ) به ساختار زوجين منظومه شمسي نياز دارند و شديدا وابسته‌اند ، براي اينكه خارج از اين محيط به مرور زمان دچار اختلالات جنسي و ژنتيكي ميشوند . نسل اول و اصلاح شده آنها ساكن سيار زمين است . آنها در حال رفت و آمد به آشيانه خود هستند . آنها چون در آسمان يا فضا رديابي شده‌اند ، موجودات فضايي و يا فرازميني ناميده ميشوند ، در حالي كه تاريخ پيدايش و تكامل آنها خيلي كهن‌تر از انسان بر روي سياره زمين است . در حقيقت ما در حال زندگي در سرزمين اشغالي آنها هستيم . ما بايد قبول كنيم كه در خارج از سياره زمين با گذشت زمان طولاني ، ميتوز يا همانند سازي Dna دچار مشكل و اختلال ميشود . پس طايفه جنيان مجبورند همواره يك نسل اصيل از نژاد خود را ساكن سياره زمين نگه دارند تا با انقراض مواجه نشوند . ابليس جن ؛ آدم و زوجش در بهشت خلق شده‌اند ولي در آن زاد و ولد نكرده و تكثير نشده‌اند بلكه در هنگام اخراج و يا سقوط از بهشت اين سه مخلوق در دو پيكر به سياره زمين منتقل شده‌اند و با هم مشتركا زاد و ولد مي‌كنند . انس و جني هم كه در آخرت وارد بهشت ميشوند زاد و ولد و تكثيري نخواهند داشت ، براي اينكه تنها سياره زمين ، ماه و خورشيد است كه ساختار زوجين مناسبي براي تكثير دارد . به بيان ساده بعد از ترك سياره زمين ، بعد از سپري شدن مدتي طولاني ، فرايند ميوز مختل شده و حيوانات رفته رفته عقيم ميشوند و ديگر قدرت و توان زايشي نخواهند داشت . تاثيرات ماه بر تخم ريزي و زاد و ولد آبزيان دريايي مشاهده و ثابت شده است . تمامي پستانداران پريودي دارند كه از چرخش ماه به دور زمين يا زمين به دور خودش و خورشيد تبعيت مي‌كند .

رزیتا 11-11-2009 02:33 AM

جناب زکریا نام تاپیک تکراری بود قبلا با عنوان منظومه شمسی تاپیک داشتیم بنابراین ادغام شد
این منظومه شخصی رو هم ادیت کنید:p
با تشکر:53:

Leila Aminzadeh 09-22-2010 11:54 PM

ناهید، الهه عشق و زیبایی
 





ناهید، الهه عشق و زیبایی


http://www.aftab.ir/lifestyle/images...a1f07d3a91.jpg



سیاره های منظومه شمسی همچون فرزندان خورشید هستند؛ سیاره هایی گوناگون و جالب که با شناخت هر یک از اعضا، با این خانواده بیشتر آشنا می شویم. دومین سیاره از مجموع هشت سیاره منظومه شمسی، زهره (ونوس یا ناهید) نام دارد؛ سیاره یی که تقریباً هم اندازه زمین و همچنین نزدیک ترین سیاره به زمین است و ما آن را به عنوان خواهر دوقلوی زمین می شناسیم. این سیاره با اینکه از سیاره عطارد (تیر) اولین سیاره منظومه شمسی نسبت به خورشید دورتر است، اما گرم ترین سیاره منظومه شمسی است. این امر به این سبب است که زهره دارای جو بسیار غلیظی است؛ جوی که گرما را در خود نگه می دارد (این پدیده را به نام اثر گلخانه یی می شناسیم) و موجب می شود بیشتر گرما و انرژی در سیاره بماند و کمتر به فضا منتقل شود. زهره جوی غنی از دی اکسیدکربن (حدود ۹۵ درصد) دارد. به خاطر وجود چنین ابرهای غلیظی از دی اکسیدکربن که تمام سیاره با آن پوشیده شده است، با نور مرئی امکان مشاهده سطح آن نیست. ما برای بررسی و نقشه برداری از سطح زهره مجبوریم امواج رادار را به سطح سیاره بفرستیم و با بررسی انعکاس آنها نقشه هایی تهیه و سپس آنها را تحلیل کنیم. همچنین وجود همین جو غلیظ است که موجب بازتاب زیاد نور خورشید از زهره می شود، به طوری که این سیاره در مواقعی پرنورتر از دیگر سیاره ها و بعد از ماه، درخشان ترین جرم در آسمان شب می شود.
زهره و عطارد را سیاره های زیرین می نامیم، زیرا این دو سیاره بین زمین و خورشید قرار گرفته اند. این وضعیت موجب شده است زهره و عطارد دارای اهله شوند، یعنی مانند ماه (قمر زمین) گاهی به صورت هلال و گاهی به صورت یک قرص کامل دیده شوند و در واقع دارای فازهای (تغییراتی که در شکل و اندازه، مانند ماه اتفاق می افتد) مختلفی باشند. «گالیله» از کسانی بود که توانست با تلسکوپ کوچک خود اهله زهره را مشاهده کند. به دلیل قرار گرفتن عطارد و زهره بین زمین و خورشید هر دو سیاره تنها در زمان غروب یا طلوع خورشید قابل دیدن در آسمان زمین هستند. در دوران باستان و قبل از آنکه موقعیت سیاره زهره را به صورت دقیق شناسایی کنند، جرمی که حوالی زمان طلوع خورشید در آسمان بود فسفر (به معنای جسم تابنده) و جرمی را که در هنگام غروب در آسمان قرار داشت «هسپروس» (به معنای ستاره شامگاهی) می نامیدند.
قطر سیاره زهره تقریباً ۶۴۴ کیلومتر از قطر زمین کمتر است. جرم آن حدود چهارپنجم جرم زمین است و به همین دلیل گرانش روی سطح زهره ۱۲ درصد نسبت به گرانش روی زمین کمتر است. به این ترتیب مثلاً اگر وزن شخصی روی زمین هزار نیوتن باشد، در سیاره زهره وزنش به ۸۸۰ نیوتن خواهد رسید. فاصله میانگین زهره از خورشید ۱۰۸ میلیون کیلومتر است. هر ۲۲۵ روز زمینی طول می کشد تا زهره یک دور کامل به گرد خورشید بگردد و یک سال زهره حاصل شود. گردش این سیاره به دور خودش هر ۲۴۳ روز زمینی طول می کشد. در اینجا متوجه می شویم گردش سیاره به دور خودش (۲۴۳ روز زمینی) بسیار آهسته و آرام است و از گردشش به دور خورشید (۲۲۵ روز زمینی) بیشتر طول می کشد. این سیاره (زهره) با میانگین سرعت ۳۵ کیلومتر در ثانیه در مدار تقریباً دایره یی خود، به دور خورشید می چرخد. روی سطح زهره دره ها و دهانه های آتشفشانی زیاد و راه هایی که جریان های مواد مذاب را در خود جای داده اند و اکنون سرد شده است، وجود دارد. نشانه های کمی از برخوردهای سنگ های آسمانی با سطح زهره وجود دارد، زیرا به دلیل داشتن جوی ضخیم، زمانی که جسمی بر اثر گرانش سیاره به سمت آن کشیده می شود و وارد جوش می شود، در اثر اصطکاک زیاد با مولکول های جو می سوزد و به سطح سیاره نمی رسد. گردش زهره به دور خودش برخلاف زمین (که پاد ساعتگرد می چرخد)، ساعتگرد است. به این ترتیب اگر ما روی سطح سیاره باشیم خورشید از غرب طلوع و در شرق غروب می کند.
سیاره زهره همچون عطارد قمری ندارد. سرعت حرکت ابرهای آن در بالاترین سطح سیاره حدود ۳۶۰ کیلومتر در ساعت است. همچنین فضاپیماهایی که وارد جو زهره شده اند، آذرخش هایی در بین ابرهای این سیاره مشاهده کردند.
سطح سیاره زهره علاوه بر اینکه بسیار داغ است، فشار بسیار زیادی هم دارد. فشار در سطح این سیاره حدود ۹۰ برابر فشار در جو زمین است. میانگین دمای زهره در سطح آن ۴۸۲ درجه سانتیگراد است. با وجود چنین فشار و دمای بالایی بسیار بعید است که موجود زنده یی بتواند روی آن دوام بیاورد. حتی سطح نشینانی که روی سطح زهره فرود آمدند تا با عکس ها و تحلیل هایی از خاک سیاره اطلاعات بیشتری جمع آوری کنند، نتوانسته اند مدت زیادی روی سطح سیاره دوام بیاورند. تا به حال بیشتر از ۲۰ کاوشگر بدون سرنشین برای بررسی های دقیق و گوناگون به سمت زهره فرستاده شده است.

امین حمزه ئیان


رزیتا 02-18-2011 12:15 PM

سیاره عطارد در چند قدمی
 
سیاره عطارد در چند قدمی

http://img.tebyan.net/big/1389/11/82...1149225187.jpg




تیم دانشمندان فضاپیمای مسنجر ناسا این روزها مشتاقانه در انتظار آن هستند که فضاپیما در تاریخ 26 اسفند وارد مدار عطارد شود. به زودی خواهیم توانست به پاسخ پرسش هایمان در مورد منشا، ساختار داخلی و پیشینه زمین شناختی این سیاره ی اسرارآمیز دست یابیم.



سفر به عطارد با چالش‌هایی حل ناشدنی روبرو است که این چالش‌ها شامل تابش پرتوهای شدید خورشید، گرما و سرمای شدید و نیاز به مقدار زیادی سوخت برای رسیدن به داخلیترین سیاره منظومه شمسی است. تشعشعات خورشیدی که در اطراف عطارد 11 بار از زمین شدید‌تر است و دمایی که در سوی روشن سطح عطارد به 425 درجه سانتیگراد می‌رسد و در سوی تاریک تا -185درجه سانتیگراد پایین می‌آید، نشان می‌دهند که ابزارهای پیچیده طراحی شده برای بررسی عطارد باید در برابر موارد زیادی باید محافظت شوند.
لوییس پروکتر، دانشمند ارشد پروژه، توضیح می‌دهد که صفحات خورشیدی از سرامیک مقاوم در برابر گرما ساخته شده‌اند و با هوشمندی طوری شکل داده شده‌اند که تقریبا تمام ابزار‌ها در دمای اتاق نگهداری می‌شوند. فضاپیما در مداری بیضی شکل با ارتفاع زیاد قرار می‌گیرد تا از حرارت خورشیدی که از سطح عطارد به فضا بازتاب میشود، دور باشد.

با 6 مرتبه استفاده از گرانش سیارات (زمین، زهره و عطارد) برای کمک به تنظیم مسیر فضاپیما و جلوگیری از استفاده مقدارِ زیادی سوخت، فضاپیمای مسنجر بیش از 6 سال در راه بوده است. در طول 3 سال آخر سفر، فضاپیما از گرانش خود عطارد استفاده کرده تا خود را برای ورود به مدار دلخواه تنظیم کند. در این قسمت سفر، مسنجر تصاویری از عطارد تهیه کرده و بخشی از این سیاره را پیش روی چشمان ما قرار داد که تا به حال از آن تصویری تهیه نشده بود.


http://img.tebyan.net/big/1389/11/18...9232166188.jpg
این موفقیت‌های زودهنگام، قابلیت‌های فضاپیما را نشان می‌دهد و امیدی برای موفقیت‌های بزرگ‌تر ایجاد کرده است. برای توضیح این تصاویر از عطارد، پروکتر می‌گوید: «چندبار در زندگیتان ممکن است بتوانید چیزی کاملا


کشف نشده را ببینید؟ نخستین احساس من ناباوری و لذتی عمیق بود، عطارد کامل و زیبا تمام صفحه را پر کرده بود و جزئیات باورنکردنی را نمایش می‌داد.»
عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید است که در کنار جرم بزرگی به نام خورشید با آن جاذبه وحشتناکش قرار گرفته است. عطارد برای آن که در دل خورشید سقوط نکند و جذب آن نشود دست به مقابله زده است. برای این کار عطارد با سرعت سرسام آوری به گرد خورشید می چرخد و سریعترین سرعت چرخشی به دور مرکز منظومه شمسی را از آن خود کرده است. این سرعت به حدی است که یک سال این سیاره کمتر از سه ماه به طول می انجامد. مدار این سیاره بیضی شکل است و با فاصله اندکی (به طور متوسط 9/57 میلیون کیلومتر) از خورشید قرار دارد. وجود چنین شرایطی به اضافه محیط سوزان عطارد باعث شده است کسب موفقیت در ماموریت های مربوط به عطارد بسیار پر اهمیت باشد.
فرآوری: م.ح.اربابی فر


اکنون ساعت 06:23 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.

Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)