|
ورق بزن مرا
این تاپیک رو با اجازه دوستان عزیزم زدم ! به اصرار یکی دوستان خط خطی های خودمو میزارم اینجا و منتظر نقدای خوبتون هستم !!
*** دلبرا دل ببرا کین دلم ارزانی توست آه جانسوز من از طره ی پیشانی توست ای دل از سینه ی عشقی به درآ دانستم هر چه من میکشم از بی سر و سامانی توست *** |
جان به لب آمد بگو یار دل آرام کو
مونس جانم کجاست ؟شوکت ایام کو دل به چه کس داده ام با غمش آزاده ام شمع شبستان من زهره خوش نام کو جان من و جان او هستیم از آن او دلبر شیرین سخن شاه شکر کام کو پا چو ندارد توان با سر از این ره روم مقصد هستی کجاست قبله ی این جام کو باد صبا گر رسی پیشتر از هر کسی با سر زلفش بگو یار دل آرام کو غرقه ی دریای غم رفته به گرداب وهم عشقی بیچاره را ساحل آرام کو |
ازت خیلی متشکرم استاد
و منتظر بقیه نوشته ها و شعرای قشنگت هستیم |
سلام بر اقای محسن خوش اومدی به جمع ما دوستان در نامه ذکر خیر شما رو بسیار کردند :) خوشحالیم که در خدمتتون هستیم
شعرتون قشنگ بود اگر امکانش هست این 2 قسمت رو که خوب نتونستم متوجه بشم برام بگید نقل قول:
نقل قول:
|
اولا باید تشکر کنم از همه ی شما دوستان عزیز که به این حقیر بها دادین و وقتتونو صرف خوندن خط خطیهای من کردین !! در جواب مدیر عزیز باید عرض کنم که به نظر حقیر تنها قالبی که توانایی بیان مضامین عرفانی و عاشقانه ی آمیخته با شعور عارفانه رو داره !! غزله !! البته نمیشه گفت تنها قالب ! بلکه بهترین قالب شعری برای بیان اینگونه مضامینه ! اما سوال شما که فرمودین : جان من و جان او !! همیشه هستی عاشق صرف در گرو هستی معشوقه ! چه اینکه معشوق آگاه از این دلداگی باشد ! چه نباشد ! جانی که با وجود معشوق جان میگیرد ! نفسی که با نگاه یار به شماره می افتد و با غم فراقش به سینه سنگینی می کند !! منظور حقیر از جان من و جان او ! بیان حقیقت واقعی وجود عشق است که بر مدار نیست شدن عاشق در پای معشوق میچرخد ! هر چند خیالی و در ذهن شاعر !!! اما فارغ از خیال و اوهام همیشه برای او حقیقی مینماید و تفسیر واقعی زندگی اوست !! اما عشقی بیچاره را ساحل آرام کو ؟ من عشقی رئ به عنوان لقب برگزیدم چرا که تنها مایه ی دلخوشی و آرامشم در حیات چند روزه !! عشق است !! به گفته خواجه ی شیراز : عشقت رسد به فریاد ار خود بسان حافظ قرآن زبر بخوانی با چهارده روایت !! آنچه در این دنیا ارزش دلدادگی دارد وجود واجب حقست که کمال مطلق و صرف حضور !!! و گرنه ما کجا و افلاک کجا ؟؟!! ساحل آرام بشریت ! لنگر گرفتن در کنار حقیقتی است که انسان را به سمت انسانیت سوق خواهد داد و بشر را از اینهمه پوچی روز افزون رهایی خواهد بخشید !! این حقیقت برای من عشقیست به معشوق که میسوزاند و خاکستر میکند و به بادت میدهد ! و در عین فنا شدن به زندگی جاودانه ات رهنمون میکند !! درست مثل حلاج!! ممنونم که منو تحمل میفرمایین و از اینکه اینجا در خدمت شما هستم خوشحالم !
|
دستت درد نکنه حاج محسن عالی بود :)
|
وقتی از غربت ایام دلم می گیرد
مرغ امیدمن از شدت غم می میرد دل به رویای خوش خاطره ها می بندم باز هم خاطره ها دست مرا می گیرد |
تاپيك خيلي قشنگيه
فكر كنم به مرور زمان استقبال زيادي بشه متشكرم |
میتوان از میان فاصله ها را برداشت
دل من با دل تو هر دو بیزار از این فاصله هاست...... |
سپاس بابت توضیحتون
در مورد عشقی حدس میزدم که باید لقبتون باشه :) ایا ارتباطی به علاقه احتمالی شما به میرزاده عشقی هم داره ؟ جان من و جان او رو در واقع اینیش رو که فرمودین متوجه هستم "از آن او" رو درست متوجه نشدم . جان عاشق از ان معشوق باشه پسندیده و زیبا و قابل درج در شعر هست اما جان او چه ؟ نقل قول:
2 مصرع اخرش واقعا خوب و برای همه دوست داشتنی هست خاطره ها نقل قول:
همیشه از فاصله ها گله می کنیم شاید یادمان رفته که در مشق های کودکی برای فهمیدن کلمات کمی فاصله هم لازم بود! اقای حسین سپاس که شما هم شرکت کردین |
باز هم ممنونم از نقدای خوبتون و حضورتون که آدمو دلگرم میکنه !
تو غزلی که خدمتتون ارائه شد عاشق خطاب به باد صبا از معشوقش خبر میگیره ! او در مصرع پنجم همان معشوقه که عاشق سفارششو به باد صبا میکنه ! جون من و جون یار !! بازم جسارت منو ببخشید ممنونم از همه ی شما دوستان عزیز |
گر چو رندان به سحر عیش مدامت باشد
ور چو مستان می و پیمانه به نامت باشد ََ ساقی خوش سخن ار باده به جامت ریزد گردش چرخ جفا پیشه به کامت باشد مدعی گرچه زند لاف منم محرم راز پیر ما گفت خلافست ملامت باشد حاکم شرع مرا حکم به رسوایی داد نیک دانست دلم بسته ی دامت باشد این دل سرکش سرمست گریزان از خویش کی گریزد ز تو ای یار که رامت باشد سالها رفت که تا پخته نمایم دل را دل در اندیشه ی این بود که خامت باشد ما اگر سوخته جانیم و فراموش ز یاد غم نداریم سر دوست سلامت باشد عشقی ار رایت رندان به سحر خیزی داشت فخرش این بود که دیریست غلامت باشد بوشهر - شهریور 90 تقدیم به آتش عزیز |
فرزند آزادی
اینسان بروی خاک افتاده سهمناک مردی که باورش آزاده مردن است !! در چشم های من خاشاک درد توست ! در گوشهای تو انبوه آه من ! افسون گرگهاست !! بیداد روزگار ! صدمایه ی فریب !زین بی مایه سفلگان هشدار مرد راه !! اینک من و توایم ! بردار رفتگان! اینک من و توایم ! بر خاک خفتگان ! اینک من و توایم در احتزار مرگ! هشدار مرد راه ! خونی که بر دمد هر صبح و شامگاه ! بر نیلی و کبود !! سرخی آسمان ! خون من و شماست ! بیهوده ناچکد از آستینشان !! اینسان بروی خاک افتاده سهمناک مردی که باورش آزاده مردن است !! شهریور 90 - بوشهر |
ای ماه شب تارم بس کن تو جفاکاری
میسوزم و میسازم رحمی مگرم آری خواب از سرعقلم رفت تا چشم تو را دیدم روشن شده شمع جان پیداست که بیداری چنگست و به جان آمد از زخمه ی انگشتت پودی زدلم مانده تا کی بزنی تاری دیدم و ندیدم من از یار دلارامم بسیار جفاکاری یک ذره وفاداری خونست شراب امشب در حسرت جام امشب لب خشک و خراب امشب ساقی چه به خم داری می ریز و مپرس از من عشقی زچه دل خونی غم خوردم و کم خوردم پر کن که کند کاری بوشهر 28 شهریورماه 90 |
| اکنون ساعت 04:38 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)