Kyokushin kaikan

From Wikipedia, the free encyclopedia


Kyokushin Kaikan
Focus Striking Hardness Full-contact; sport competitions include kicks to the head, but not hand strikes to the head Country of origin http://upload.wikimedia.org/wikipedi..._Japan.svg.png Japan Creator Masutatsu Oyama (Choi Yeong-Eui) Parenthood Various, including Goju Ryu, Shotokan, Daito Ryu Famous practitioners Andy Hug, Bas Rutten, Georges St. Pierre, Dolph Lundgren, Glaube Feitosa, Francisco Filho, Sean ConneryDon Buck, "Kyokushin" redirects here. For the airline, see Kyokushin Air.
Kyokushin kaikan (極真会館, Kyokushin kaikan?) is a style of stand-up, full contact karate, founded in 1964 by Masutatsu Oyama (大山倍達, Ōyama Masutatsu?) who was born under the name Choi Yong-I (최영의). Kyokushinkai is Japanese for "the society of the ultimate truth." Kyokushin is rooted in a philosophy of self-improvement, discipline and hard training. Its full contact style has had international appeal (practitioners have over the last 40+ years numbered more than 12 million[1][2][3]).
Kyokushin has influenced many of the "full-contact" schools of karate, emphasizing realistic combat, physical toughness, and practicality in its training curriculum. Many other martial arts organizations have "spun-off" from Kyokushin over the years, with some adding additional techniques, such as grappling, but continuing with the same philosophy of realistic and practical training methods.The new techniques of the grappling are still only a back up. Most fighters prefer to stand
History

http://upload.wikimedia.org/wikipedi...ok-new.svg.png
This section needs additional citations for verification.
Please help improve this article by adding reliable references. Unsourced material may be challenged and removed. (August 2007)
Origin

The following is a brief overview of the early life of Masutatsu "Mas" Oyama.
The founder of Kyokushin, Masutatsu Oyama, was born Choi Yong-i on 27 July 1923 in Il-Loong, Korea, during the long period of Japanese occupation. As a young child, Oyama enjoyed fighting and watching others fight. This eventually led him to study the Korean martial art Taekkyon.[citation needed] In 1938, he emigrated to Japan and studied Okinawan Karate under Gichin Funakoshi, eventually gaining 2nd dan. Later, Oyama also trained under Yoshida Kotaro, a famous Daito-ryu Aiki-jujutsu/Yanagi-ryu Aiki-jujutsu master (from whom he received his menkyo kaiden - an older form of grade, a scroll signifying mastery, from Kotaro. This scroll is still on display at the Honbu dojo in Tokyo.
Also, upon the advice of his mentor and well-known Member of the National Diet, Matsuhei Mori, around this time the young master took his Japanese name, Masutatsu Oyama, the name he would use for the rest of his life. After World War II, Oyama began his training in Goju Ryu karate under a Korean master in Japan, So Nei Chu, who ran a dojo in Tokyo along with the renowned Goju teacher, Gogen Yamaguchi. He would finally attain 8th Dan in Goju Ryu Karate. Another influential master he met whilst training at the Goju school was Masahiko Kimura, the renowned champion of judo who defeated Hélio Gracie. Kimura encouraged Oyama to take up judo so that he would have an understanding of the art's powerful ground skills. Kimura introduced Oyama to the Sone Dojo in Nakano, Tokyo, where he trained regularly for four years, eventually gaining his 4th Dan.
It was after this time that Oyama first retreated into the mountains for one of his well-known solitary training periods, yamagomori. He completed two such retreats for a total of almost three years of solitary training in accord with the ascetic traditions of many of the great warriors of Japan through the centuries. During this period of isolated training, Oyama engaged in intense shugyo, or spiritual discipline.
In the early 1950s, Oyama traveled to the USA, visiting 32 states and demonstrating the power of his karate against all comers.
http://upload.wikimedia.org/wikipedi.../25/Sosai3.jpg

Founder of Kyokushin Karate, Sosai Masutatsu Oyama.






In 1953, Oyama opened his own karate dojo, named "Oyama Dojo," in Tokyo but continued to travel around Japan and the world giving martial arts demonstrations, including bare-handed challenges. His first 'dojo' was a vacant lot in Mejiro, Tokyo. In 1956, Oyama moved the dojo into the ballet studio attached to Rikkyo University. Oyama's own curriculum soon developed a reputation as a tough, intense, hard-hitting, and practical style which he named "Kyokushin" in a ceremony in 1957. As the reputation of the dojo grew, students were attracted to come to train there from Japan and beyond and numbers grew.
In 1964, Oyama moved the dojo into a building he refurbished not far from the ballet studio at Rikkyo. Oyama also formally founded the "International Karate Organization Kyokushinkaikan" (commonly abbreviated to IKO or IKOK), to organize the many schools that were by then teaching the Kyokushin style. This dojo at 3-3-9 Nishi-Ikebukuro, in the Toshima area of Tokyo, remains the world headquarters to this day
.

1964 to 1994



After formally establishing the Kyokushinkaikan, Oyama directed the organization through a period of expansion. Oyama hand-picked instructors who displayed ability in marketing the style and gaining new members. Oyama would choose an instructor to open a dojo in another town or city in Japan. The instructor would move to that town and usually demonstrate his karate skills in public places, such as at the civic gymnasium, the local police gym (where many judo students would practice), a local park, or conduct martial arts demonstrations at local festivals or school events. In this way, the instructor would soon gain students for his new dojo. After that, word of mouth would spread through the local area until the dojo had a dedicated core of students. Oyama also sent instructors to other countries such as the Netherlands (Kenji Kurosaki), Australia (Shigeo Kato), the United States of America (Tadashi Nakamura, Shigeru Oyama and Yasuhiko Oyama, Miyuki Miura) and Brazil (Seiji Isobe) to spread Kyokushin in the same way. In 1969, Oyama staged the First All Japan Full Contact Championships and in 1975, the First Open Full Contact World Karate Championships, which took Japan by storm. From that time, world championships have been held at four-yearly intervals, although under the current confusion of self-proclaimed representative organizations, there are up to five so-called "world championships" claiming to represent Kyokushin.
Upon Oyama's death, the International Karate Organization (IKO) splintered into several groups, primarily due to conflict over who would succeed Oyama as Chairman and the future structure and philosophy of the organization. Currently, the issue remains unresolved, although a series of court cases over the last 13 years appears to be coming to an end with a result finally due in the near future. Based on what was quickly proved to be a false and invalid will, Shokei (Akiyoshi) Matsui was named as his successor, even though Matsui was junior to many others in the IKO organization. Matsui claimed that he personally owned the intellectual rights to all Kyokushin trademarks, symbols, and even the name Kyokushin. However, the Japanese legal system subsequently ruled against Matsui in this matter, returning the ownership of Oyama's intellectual property to his family.

Kyokushin Today

Existing as a single organization under the leadership of the founder, Mas Oyama, the Kyokushin organization, after the Master's passing, broke down into various groups, each claiming their own authority as representing the original Honbu.
Various other organizations have stemmed from Kyokushin and teach similar techniques but go by different names. Also, numerous dojos throughout the world claim to teach a Kyokushin curriculum without formal connection to the organization. Although difficult to quantify, it is conjectured that the number of students and instructors involved in learning or teaching the style or one of its close variations around the world is significant and numbers in the millions.
Oyama's widow passed away in June 2006 after a long illness. According to the Japanese legal system the Custodian of Oyama's intellectual property and legacy is the youngest of his daughters, Kikuko (also known as Kuristina) who now operates the original IKO Honbu.

Techniques and Training

Kyokushin training consists of three main elements: (1) technique, (2) forms, and (3) sparring. These are sometimes referred to as the three "K's" after the Japanese words for them: kihon (technique), kata (forms), and kumite (sparring).



Technique

kihon

The Kyokushin system is based on traditional karate like Shotokan and Goju-ryu, but incorporates many elements of combat sports like boxing and kickboxing in kumite. Many techniques are not found in other styles of karate. Today, some Kyokushin fighters (like Francisco Filho and Glaube Feitosa) appear in kickboxing events like K-1, but apart from some exceptions, Kyokushin does not allow its students to appear in paid fights and remain with the style. In the past this has caused many high-ranking competitors to leave the organization, even if they continue to practice the art and skills of Kyokushin.
In this form of karate the instructor and his/her students all must take part in hard sparring to prepare them for full contact fighting. Unlike some forms of karate, Kyokushin places high emphasis on full contact fighting which is done without any gloves or protective equipment. This apparent brutality is tempered somewhat by the fact that you are not allowed to use a non-kick or non-knee strike to hit your opponent in the face, thus greatly reducing the possibility of serious injury. Knees or kicks to the head and face, on the other hand, are allowed.
In the earliest Kyokushin tournaments and training sessions bare knuckle strikes to the face were allowed but resulted in many injuries, and, thus, students who were forced to withdraw from training. Mas Oyama believed that wearing protective gloves would detract from the realism that the style emphasizes. Therefore, it was decided that hand and elbow strikes to the head and neck would no longer be allowed in training and competition. Furthermore, many governments don't allow bare knuckle strikes to the head in sanctioned martial arts competitions. The vast majority of Kyokushin organizations and "offshoot" styles today still follow this philosophy.
Technically, Kyokushin is a circular style. This is in opposition to Shotokan karate, which is considered a linear style, and closer to Goju-ryu, another mostly circular style. Shotokan and Goju-ryu were the two styles of karate that Oyama learned before creating his own style. However, Oyama studied Shotokan for only a couple of years before he switched to Goju-ryu where he got his advanced training. This is reflected in Kyokushin where the early training closely resembles Shotokan but gradually becomes closer to the circular techniques and strategies of Goju-ryu the higher you advance in the system.

Forms

(kata)

Kata is a form of ritualized training in which patterned or memorized movements are done in order to practice a form of combat maneuvering.

Northern Kata

The northern kata have their origins in Shotokan karate, which Oyama learned while training under Gichin Funakoshi. The URA, or 'reverse' kata were developed by Oyama as an aid to developing balance and multi-direction combat skills. (some areas now phase out the prefix "sono").

• Taikyoku sono ichi
• Taikyoku sono ni
• Taikyoku sono san

• Pinan Sono Ichi
• Pinan Sono Ni
• Pinan Sono San
• Pinan Sono yon
• Pinan Sono Go

• Kanku Dai
• Sushiho

[edit] Kyokushin unique Northern Kata

• Sokugi Taikyoku sono ichi
• Sokugi Taikyoku sono ni
• Sokugi Taikyoku sono san
• Sokugi Taikyoku sono yon
• Taikyoku sono ichi ura
• Taikyoku sono ni ura
• Taikyoku sono san ura

• Pinan sono ichi ura
• Pinan sono ni ura
• Pinan sono san ura
• Pinan sono yon ura
• Pinan sono go ura

[edit] Southern Kata

The southern kata have their origins in Goju Ryu karate, which Oyama learned while training under So Nei Chu and Gogen Yamaguchi.

• Sanchin
• Tsuki no kata
• Gekisai Dai
• Gekisai Sho
• Tensho
• Saifa
• Seienchin
• Seipai
• Yantsu

Kyokushin unique Southern Kata

The kata Garyu is not taken from traditional Okinawan karate but was created by Mas Oyama and named after the village where he was born in Korea. The kata Yantsu is also often believed to be an original Kyokushin kata but there is enough evidence to suggest it finds its roots in Okinawa before Oyama created Kyokushin.

Ura Kata

Several kata are also done in "ura". This means that on every other step forward, the practitioner slides his back leg behind his front leg and around to the position it would have been in had he stepped forward. This in effect produces a spin on one foot.

Sparring

(kumite)

Sparring is used to train the application of the various techniques within a fighting situation. Sparring is usually an important part of training in most Kyokushin organizations, especially at the upper levels with experienced students.
In most Kyokushin organizations, hand and elbow strikes to the head or neck are prohibited. However, kicks to the head, knee strikes, punches to the upper body, and kicks to the inner and outer leg are permitted. In some Kyokushin organizations, especially outside of a tournament environment, gloves and shin protectors are worn. Children always wear head gear to lessen the impact of any kicks to the head. Speed and control are instrumental in sparring and in a training environment it is not the intention of either practitioner to injure his opponent as much as it is to successfully execute the proper strike. Tournament fighting under knock-down rules is significantly different as the objective is to down your opponent. Full-contact sparring in Kyokushin is considered the ultimate test of strength, endurance, and spirit.

Culture


Grading



Kyokushin Karate Belt Order Black Brown Green Blue Orange Yellow White Colored belts have their origin in Judo, as does the training 'gi', or more correctly in Japanese, 'dōgi'. In Kyokushin the order of the belts are:

• White
• Yellow
• Orange
• Blue
• Green
• Brown
• Black

Each colored belt had two levels, the second being represented by a stripe on the tip of the belt.
There are many ideas of how the belt colours came to be, some more romantic than others. One quaint tale says that students of a karate school would be given a white belt. The students' belts would gradually become stained darker from use and eventually a person who was of a high standard and who had trained for a long time would then have a black/brown/dirt coloured belt. This is an inspiring way to encourage students to train harder but the Japanese as a general rule DON'T wash their belts after training. In short, there is no hard and fast rule according to the Japanese and romantic notions of the belt containing the training spirit and hard toil of years of training are generally invented in the West.
Perhaps the most widely read interpretation and respected of the fundamental psychological requirements of each level is found in the book, The Budo Karate of Mas Oyama[1], written by former interpreter to Sosai Mas Oyama, Australian Shihan Cameron Quinn. Kyokushin karate has a belt grading system similar to other martial arts. The requirements of each level vary from country to country, some far stricter and more demanding than others. For example, in some countries in Europe, the grading for each level requires the student to complete the entire requirements for each level up to the rank being tested. So the student attempting first degree black belt will do all the white belt requirements, THEN all the orange belt requirements and so on. The free fighting (kumite) requirements for first degree black belt also ranges from twenty rounds to forty rounds, depending on the region, usually at a very high level of contact and with no protective gear other than a groin guard and mouth guard. It is not so much the number of fights but the intensity of the effort that defines the grading. Some areas don't even have formal gradings per se, instead presenting the student with their new rank in training after the instructor feels that he/she has reached that level and is capable of all the requirements.
The belt assigned to each student upon commencing training is a white belt. With each successful grading attempt the student is awarded a kyu ranking, and either a stripe on his current belt or a new belt colour altogether. Grading, or promotion tests, include calisthenic and aerobic training, kihon (basics), ido geiko (moving basics), goshinjitsu (self defence), sanbon and ippon kumite (three and one step sparring), kata (prescribed series of movements/forms, sometimes described as a form of moving meditation), tameshiwari (board, tile or brick breaking) and kumite (contact free fighting). Achieving a 1st dan black belt, or shodan, can take anywhere from four but often six to ten years of training. A belt may be awarded only by a teacher after a grading, some lower grades, eg, white & orange, can be assesed in your local dojo by your instructor. after 2 or possibly 3 grades, you will have to wait until a "grading" usually only performed (approx) 4 times a year or at martial arts camps where you can see the shodan and above gradings, and 50 man kumite also are performed on rare occasions. At the highest ranks (6th dan and above) tests are performed by international committee, or, as is more common in the post-Mas Oyama era, presented honorarily.
Each belt has a different number of fights required for the rank sparring for grading starts at blue belt, or 8th kyu. Of all aspects, it is the strong and spirited contact kumite that most defines the Kyokushin style and it is this aspect that has always brought the style the most respect. The one thing that usually defined the Kyokushin black belt was the spirit, strength and courage of the kumite.
The number of rounds required may increase or decrease after Shodan, again depending on the region. 40 rounds of hard contact sparring is required for shodan. as part of a grading or as part of a special training requirement, is no easy feat and involves non-stop fighting of one and a half hours or more. It is a test of fortitude as well as skill.

Competition and Tournaments

Tournament competition is an important part of Kyokushin, and most Kyokushin organizations sponsor local, national, and international competitions. Kyokushin tournaments are held throughout the year on every continent in the world, but the largest are held in Japan where they are televised on Japanese television and draw crowds of thousands. Tournaments are organized as either weight category or open tournaments. The Kyokushin World Tournaments are known as the Karate Olympics.
Kyokushin culture believes that accepting a "challenge" represents a Kyokushin practitioner's commitment to the principles of the art. One way to participate in a challenge, in which a Kyokushin student tests his/her courage and desire to defeat one's adversary, is through tournament competition.
Most Kyokushin tournaments follow "knock-down" rules in which points are awarded for knocking one's opponent to the floor with kicks, punches, or sweeps. Grabbing and throwing are generally not allowed in Kyokushin tournaments. When they are, they are legal only if performed in less than a second. Hooks are usually legal if performed for a 'split second.' Arm or hand strikes to the head, face, neck or spine are usually not permitted, but kicks to the head are allowed. If, however, the opponent turns his back while the opponent is throwing a technique, there is no penalty. Outside of Japan straight kicks to the front of the knee are usually disallowed. Knock-outs do sometimes occur and minor to moderate injuries are common, but serious injuries are rare. The most common injuries are concussions, broken clavicles, and fractured limbs and sternums. Many Kyokushin tournaments follow an "open" format that allows competitors from any martial arts style, not just Kyokushin, to enter and compete.

Multi-man Sparring

In addition to the number of rounds of kumite as mentioned above in the Grading section, a special tradition of Kyokushin has been the 50- and 100- man kumite. The 100-man kumite was designed as a special test for advanced practitioners of the art. In these extreme examples of kumite, the subject of the test fights 50 to 100 opponents (depending on the test) in rapid succession, usually two-minute bouts separated by one-minute rest periods. The subject has to "win" (i.e., not get knocked-out) in at least 50-percent of the bouts in order to be deemed as passing the test. One example of someone who successfully completed the 100-man fight is Miyuki Miura. Reportedly, only 16 people have successfully completed the 100-man fight. There is a trend these days of dojos and organizations around the world to run their own 100 Man Kumite in their own country with their own students as opponents. Only 100 man kumite tests conducted by Honbu are recognized and recorded. Masutatsu Oyama is reported to have completed a 300-man fight over 3 days. See Sosai or Masutatsu Oyama.[4], [5].

Kyokushin in popular culture


Videogames

Jin Kazama from Namco's Tekken series uses the art of Kyokushin Karate in Tekken 4, Tekken 5 and Tekken 5: Dark Resurrection. He can be seen practicing Yantsu and pinan sono yon kata in various demonstration modes in the Tekken series. Also some of Paul Phoenix's moves are derived from Kyokushin Karate. Kadonashi Shintaro from Namco's Urban Reign video game uses the art of Kyokushinkai. Hitomi from Tecmo's Dead or Alive series uses the art of Kyokushin Karate in Dead or Alive 3 and Dead or Alive 4. She can be seen practicing the kata Pinan Sono Yon in various demonstration modes in Dead or Alive 3 and Dead or Alive Xtreme Beach Volleyball. While Hitomi's style of karate is never explicitly stated in-game, the ending credits of Dead or Alive 3 indicate the only karate martial arts consultant for the game is a practitioner of Kyokushinkai.
Solara from Marvel Nemesis: Rise of the Imperfects is said to practice Kyokushinkai.
Kyokugenryu Karate is a fictional martial art from SNK Playmore's Art of Fighting, Fatal Fury and King of Fighters series. Kyokugenryu (lit. 'the extreme style'), which is practiced by Ryo Sakazaki, Robert Garcia, Yuri Sakazaki, Takuma Sakazaki and Marco Rodriguez/Khushnood Butt, is heavily based on Kyokushin Karate.

Movies

A trilogy of films starring Sonny Chiba and directed by Kazuhiko Yamaguchi were produced in Japan between 1975 and 1977: Champion of Death, Karate Bearfighter and Karate for Life. Chiba plays Master Oyama who also appears in two of the films.

The James Bond movie "You Only Live Twice", starring Sean Connery, was filmed largely in Japan and featured a karate demonstration by a number of well-known Kyokushin students, including Shigeo Kato (who introduced Kyokushin to Australia and was the original teacher of Shokei Matsui) and the well-known Fujihira who was one of the three fighters who took up the Muay Thai challenge in 1964 and who fought in the ring for many years under the name of Noboru Osawa.

Fighter in the Wind (Korean: 바람의 파이터) is a 2004 South Korean film. It is based on the Japanese comic book Karate Baka Ichidai which is a fictionalised account of karate competitor Choi Yeung-Eui (최영의) who went to Japan during World War II to become a fighter pilot but found a very different path instead. He changed his name to Masutatsu Oyama (大山倍達) and went across the country, defeating martial artists one after another. This film concentrates on the period when he is still young, and developing his famous karate style, Kyokushin.

TV

Kyokushin was featured on Human Weapon as a Japanese Martial Arts style.
Kyokushin was featured on Fight Quest as the Japanese Martial Arts Style.

Notable practitioners

(former and current)

• Shihan Inamullah Khan
• Hideyuki Ashihara
• Steve Arneil (creator of IFK)
• Sean Connery
• Andy Hug
• Dolph Lundgren
• Donald I. Buck (creator of AKKO)
• Michael Jai White[6]
• Miyuki Miura
• Tadashi Nakamura
• Joko Ninomiya
• Masutatsu Oyama
• Georges St. Pierre[7]
• Mariusz Pudzianowski
• Bas Rutten
• Katsuaki Sato
• Glaube Feitosa
• Francisco Filho
• Kaicho R. David Farzinzad (founder of the International Kyokushinkai Union)
• Hennie Bosman (Founder of Kyokushin in South Africa)
• Howard Collins
• John Jarvis

[edit] See also

• Full contact karate
• List of kyokushin techniques
• Kokorokan
• Comparison of karate styles
• Masutatsu Oyama

[edit] References


[edit] External links

• Kyokushinkai Karate
• Kyokushin Karate History
• Randolph James' KYOKUSHIN KARATE JUTSUKAN DOJO
• Shinkyokushinkai NEW YORK SATO DOJO
• Toronto Kyokushin KYOKUSHIN DOJO TORONTO CANADA
• Irek Tuniewicz' KYOKUSHIN DOJO MISSISSAUGA ONTARIO CANADA
• Detroit Enshin Karate [2]
• article on the tournament history of Kyokushin
• Another Resource Site for Kyokushin
• US IFK Kyokushin Karate
• Kyokushin Karate video portal. Video lessons, reportage from Kyokushin world events
• Kiokushinkay karate and Forum karate

[edit] Notes

1. ^ Northwest Kyokushinkai Karate - Ellensburg
2. ^ Juku Kan Kyokushin Karate - History
3. ^ Kyokushin Karate Green Mountain Dojo
4. ^ Australian Kyokushin
5. ^ [The Budo Karate of Mas Oyama by Quinn
6. ^ Fogan, Sara. "Man of Action", Black Belt Magazine, (undated)
7. ^ Pollard, Edward. "Karate to the Core: Exclusive Interview With Top UFC Contender Georges St. Pierre," Black Belt Magazine, (undated), (trained by Jean Couture)

کاراته چیست؟

لطفا یک لحظه تامل کنید حتما فیلمهای پرزد وخورد یادتان می آید یا تصویر شخصی که لباس سفید پوشیده ومبارزه می کند شاید تصویر یک فرد خشن وقلدر را دارید که بیخودی فریاد می کشد یااینکه فکرمی کنید کاراته یک ورزش بسیار خطرناک و آسیب رسان جسمی است که روحیه خشونت را در انسان تقویت می کند وباید به آگاهی تان برسانم کلیه مطالب بالا نادرست می باشد.

اساسا کاراته ورزش نیست بلکه راهی است برای تندرستی وسلامتی جسمی وپالایش روحی از آلودگی ضد انسانی ودر نهایت دست یابی به یک زندگی آرام و بهتر، یعنی بوسیله تمرینات انسان ساز کاراته شخص تبدیل به فردی کامل تر و با شخصیت والا و مکارم اخلاقی باارزش بشود کاراته نوعی فلسفه زندگی است که در دو بعد تن و روان بطور موازی گسترده وفعال است.

نخست اینکه با تمرینات مستمر و منظم ورزشی که همگی بربنیان علمی وفیزیکی حرکتی ومفاصل واندامهای بدن استوارند شخص کاراته کابعد از چند ماه به شکلی منطقی دارای عضلات ومفاصل قوی وبدنی با استقامت فوق العاده خواهد گردید وچون این تمرینهابراساس اصول علمی حرکت شناسی مفاصل بدن پایه ریزی شده ازاین روآسیب پذیری شخص ورزشکاردرطول تمرین تقریبا به میزان صفرمی رسد وازطرفی دیگربخاطراین که درطول جلسه های تمرین هنرجوی کاراته شناختی نسبی پیرامون فیزیولوژی بدن وحرکات ورزشی پیدا می کند خود وی نیز تا حدود زیادی در رابطه باانجام حرکتهای مضروغلط محتاط شده وازکژروی خود دارای می کند سوم بدلیل اینکه ماهیت اصیل کاراته برمبنای تواضع وفروتنی وادب واحترام متقابل بین افراد ودوری ازخشونت بناشده وبراجرای درست این اصول تاکید ورزیده می شود شخص کاراته کا ناخود آگاه در مسیر اعتلای انسانی رشد کرده وارتفاء فکری پیدا می کند و حتی اگر درابتدا شرور بوده وبا نبتی شربه کاراته رو آورده باشد بعد از مدتی بطورمنظم وطبیعی اصلاح گشته وبه سمت خیر تغییرجهت می دهدوچون فنون کاراته برپایه حرکت مفاصل و بسیارنرم و سبک بصورت لحظه ای انجام می گردد و هیچ فشار اضافه بر توان به شخصی وارد نمی آورد از این روکودکان6-5 ساله تاافراد سالمند چه زن وچه مرد به راحتی قادر به تمرین ویادگیری کاراته خواهند بود بطورکلی کاراته باعث می شود شخص ازنظر فیزیکی دارای جسم سالم وتندرستی گردد عضلات قلب قوی وحجیم گردند حجم ریه در اثردم وبازدم زیاد افزایش یافته وهوای مانده داخل شش ها به خوبی تخلیه شود معده وروده عمل هضم ودفع را بهتروسریعترانجام خواهدداد به وسیله عرق کردن سموم بدن مرتب دفع شده وسلامت جسمی سرحالی ونشاط بی اندازه ای رابه شخص کاراته کاارزانی می دارد شخص که کاراته کار می کند بهتر وبسیار بیشتر از اشخاص دیگر قدرت فراگیری و درک ذهنی دارد و آماده فعالیتهای گوناگون مغزی (درس خواندن . مطالعه و ...) خواهد بود.از نظر روانی نیز علاوه بر تمرین مکرر و اصرار دائم مربی به حفظ تواضع و احترام متقابل اجتماعی موضوعاتی نظیر اعتماد به نفس- تقویت اراده- حس نوع دوستی - همکاری متقابل - از بین بردن ترس - اجتناب از خشونت و پرخاش گری - رفتار ملایم - مطالعه -آرامش فکر و ذهن و تخلیه مشکلات روانی- صمیمیت و نهایتا گسترش دوستی در شخص کاراته کا تقویت شده و انگیزه بیشتری نسبت به پرورش و آموزش خود نشان خواهد داد و همانگونه که دارای جسمی متناسب و نیرومند میگردد. دارای روحی بزرگ و طبعی والا و درکی وسیع و به غایت شانی بلند مرتبه در مراتب عالیه اجتماعی و انسانی خواهد شد.جسمی قوی و نیرومند جایگاه مغزی قوی و فکر و شعوری توانمند خواهد بود. دوست عزیزی که به کلاس کیوکیوشین کاراته آمدهای امیدواریم در مدتی که به تمرین مشغول خواهید بود استفاده مطلوبی از کلاس ببرید و شاهد پیشرفت شما تا درجه های بالا باشیم .کیوکوشین که مخفف شده جمله (کیوکوشین کای کان کاراته دو) می باشد. یکی از سبکهای کاراته است.کاراته که امروزه در قالب ورزش عرضه می شود در طول سالیان و قرون متمادی و قدم به قدم جمع گشته تا مجموعه ای به شکل امروزین آن شده است.

البته کاراته در شکل کنونی انش توسط استاد فوناگوشی گیچین مبتکر سبک شوتوکان حدود 60 الی70 سال پیش معرفی شده.




با لباس سفید و درجه بندی کمربندها، در ابتدا تنها کمربند سفید- سبز - قهوهای و سیاه در رده بندی کلاسهای کاراته استفاده می شد باگذشت سالها افراد با سابقه وپیش کسوت که سالیان زیادی به امر یادگیری و آموزش کاراته مشغول بودند.با انجام تغییراتی در چگونگی اجرای فنون و نوگرائی و ابداع کردن تکنیکهای جدید و مدرن تر بانی پیدایش سبکهای جدید و نوئی شدند.از آن جمله مرحوم ماسوتاتسواویاما در سالیان دور بنیانگذار سبک کیوکوشینکای شد.

جمله کیوکوشینکای به معنای راهی به سوی نهایت حقیقت می باشد.


در کلام رایج تنها از جمله کیوکوشین استفاده میکنیم به معنی نهایت

اویاما که بود؟

شاید به جرئت بتوان استاد ماسوتاتسو اویاما این مرد اسطوره ای هنر های رزمی را پیشرومعرفی هنر های رزمی مشرق زمین در جهان معرفی کرد.

این استاد کره ای الاصل که نام اصلی اش "جوی یونگ اوی" میباشد در سال 1923 در جنوب غربی کره متولد شدودر سال1930به اتفاق خانواده اش به ژاپن مهاجرت کرد و در آنجا به تحصیل و ورزش همت گماشت. اویامای جوان در 17 سالگی موفق به کسب دان 2 در کاراته شدوپس از گذراندن دوره خدمتش در ارتش دوباره به تمرین کاراته روی آورد


اویاما پس از 40 سال مطالعه و تحقیق جامع بنیانگذار سبکی در کاراته شد که در واقع تلفیقی بود ازکاراته ژاپنی کنپوی چینی و ته کیون کره ای.


این سبک بعد ها نام کیوکوشین را به خود گرفت ودر حال حاضر این هنر دراقصی نقاط جهان تدریس و تمرین میشود.

اگر بروس لی با بازیگری استادانه اش در فیلمهای رزمی سهمی عمده در شناساندن این هنر ها خصوصا کونگ فو در جهان داشت. استاد اویاما این نقش را سال ها پیش از بروس لی یعنی در سال 1950 در جریان اولین نمایش مبارزه ای خود که با یک گاو نر وحشی در شیکاگو انجام داد به نمایش گذاشت.





در این نمایش استاد در مبارزه ای نفس گیر از پس این گاو وحشی برآمد وبا شکستن وسپس بیرون کشیدن شاخ گاو توانایی های فردی خویش را به نمایش گذاشت.به طوری که بعد ها به اویامای گاو کش مشهور شد.

استاد اویاما مولف چندین کتاب نظیر "کاراته چیست؟" و"کاراته پیشرفته" نیز میباشد.ایشان به موازات فعالیتهای انتشاراتی به اقصی نقاط جهان مسافرت میکرد و به معرفی و نمایش هنر رزمی مخصوصش همت می گماشت.

استاد اویاما سر انجام در 72 سالگی(1994)میلادی وپس از 63 سال زندگی آمیخته با ریاضت در هنر های رزمی به علت عارضه ریوی دار فانی را وداع گفت.

روحش شاد
[IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG] [IMG]****************************/72.gif[/IMG]

1. تنفس
2. زمانسنجی
3. فاصله
4. سرعت وقدرت( نرمي به سفتي )
5. عکس العمل هاي کيمه ( تمرکز همه نيروها در يک نقطه )
6. زان شين ( تمرکز نگاه يا هوشياري تا اخرين لحظه در برابر حريف)
7. مرکزثقل

• 1- حرکت پاها و چرخشها را بياموزيد.
• 2- حرکت دستها را ياد بگيريد.
• 3 -حرکات پاها و دستها را تواماٌ ياد بگيريد.
• 4 -بتدريج روشهاي تنفش (دم و بازدم) تمرکزها را در هر قسمت کاتا بياموزید.کاتا را تکميل و به حد کمال برسانيد.موقع کياي را ياد بگيريد.
• 5 -در هر بار تمرين حد اقل سه بار پشت سر هم يک کاتا را اجرا کنيد.

• 1- کاتا را بدون تکنيکهاي دست فقط حرکتهاي پا و داچي ها را انجام دهید.
• 2- بدون حرکت در حالت ايستاده فقط تکنيکهاي دست را اجرا کنيد.
• 3- کاتا را با چشم بسته و دقت کامل اجرا کنيد.
• 4- چشمها را ببنديد و کاتا را در ذهن خود اجرا کنيد.
• 5- کاتا را به صورت قرينه اجرا کنيد.
• - کاتا را از آخر به اول اجرا کنيد.
• 7- کاتا را با سرعت بسيار کم مانند فيلمي که کند نمايش مي دهند اجرا کنيد ولي کامل و دقيق و اصولي (اسلو موشن)

• کاراته به ترتيب عبارت است از :
• 1- کيهان
• 2- کاتا
• 3- کميته

• 1- مراسم آغازين کاتا
• 2- اجراي دقيق کاتا.
• 3- مراسم پاياني کاتا.

• 1- کاتاهاي پينان: پينان يک اسم اوکينا وائي است به معني صلح آميز وظاهراٌ منظور ابداع کنندگان آن تقويت روحيه فرهنگي در خارج از محيط هاي رزمي بوده است.
• 2- سوکينو کاتا = کاتاي مشت يا ضربه مشت بسته
• 3- يا نتسو = چهارمين
• 4- تنشو = جزء کاتاهاي مقدماتي کاراته و به معني چرخش دستهااست.
• 5- سانچين نوکاتا = به معني سه مبارزه (با سانچين داچي فرق ميکند)
• 6- ساي هاي = يا ساي فاي معناي آخرين نقطه شکست يک کاتاي پايه است.
• 7- گيگ ساي داي = به معناي حمله يا هجوم اصلي يا بزرگ.
• 8- سي پاي = به معناي 18 حرکت يک کاتاي ناهاته است.
• 9- گيگ ساي شو= حمله يا هجوم کوچک.
• 10- گاريو = اژدهاي نشسته.
• 11- سي ان چين = آرامش در طوفان (ناهاتا) يک کاتاي پيشرفته است.
• 12- کانگوداي = نگاه کن به اسمان يک کاتاي نيمه پيشرفته.
• 13- سوشي هو= 54 حرکت يک کاتاي بسيار پيشرفته است.

1. تایکیوکوسونوایچ
2. تایکیوکوسونونی
3. تایکیوکوسونوسان
4. گری نوکاتاسونوایچ
5. گری نوکاتاسونونی
6. گری نوکاتا سونويون
7. گرينوكاتنا سونويون

• پينان سونوایچ
• پينان سونونی
• پينان سونوسان
• پينان سونویون
• پينان سونوگو

درجه بندی کمربند

1- سفید کیو 10

2- نارنجی کیو9

3- آبی کیو 8

4- آبی یک خط کیو 7

5- زرد کیو 6

6-زرد یک خط کیو5

7-سبز كيو 4

8- سبز یک خط کیو3

9- قهوه ای کیو2

10- قهوه ای یک خط کیو1

11- سیاه دان 1 شودان

12- سیاه دان 2 نی دان

13- سیاه دان 3 سان دان

14- سیاه دان 4 یون دان

15- سیاه دان 5 گودان

16- سیاه دان 6 ریکودان

17- سیاه دان 7

18- سیاه دان 8

19- سیاه دان 9

20- سیاه دان 10

کمر بند دان او سمپاي - دان 3و4 را سن سي مي گويند ولی از دان 5 به بعد به مربی کلاس شیهان می گویند به معنای استاد. کسی که رهبری سبک در سازمان جهانی را به عهده دارد (معمولا دان 7 یا 8 هستند) کانچو می گویند به معنای استاد بزرگ.
مرحوم استاد اویاما مبتکر سبک کیو کوشین دارای دان 10 و درجه سوسای به معنای استاد استادان بودند.

بعد از فوت مرحوم سوسای اویاما چند تن از شاگردان طراز اول ایشان رهبری سازمانهای جداگانه را بر عهده گرفته اند و عده ای نیز با اعلام سبکی جدید خود راسا مدلی جدید، از کاراته ارائه داده اند.

سازمان جهانی کیو کوشین کاراته (international kyokushin karate organization) را به اختصار iko می نامند.

انشعاب در کیو کوشین امر جدیدی نیست دلایل موجود برای این تقسیم بندی ها زیاد و مختلفند ولی اصلی ترین دلیل شاید این باشد که اساتید بزرگ بعد از دهها سال تمرین و آموزش و دستیابی به یک سطح عالی با بعضی از روشهای سوسای موافق نبود و یا ایرادات و ادعاهائی تازه از نظر فنی ارائه دادند از اینرو تصمیم گرفته و مدعی سبکی جدید شدند. در فهرست زیر اسامی همه کسانی که از کیوکوشین منشعب شده و خود سبکی جدید بر اساس اصول اولیه کیوکوشین ارائه داده اند آورده شده است

Copyright © kyokushinzcf.com

مبارزات 100 نفره


تايم مبارزات در اين مسابقات 30/1 دقيقه و بدون توقف مي باشد و همچنين فايترهايي كه پاي دراين مسابقات مي گذارند لزوما بايد دان 4 يا5 باشند. در زير افرادي كه موفق به اتمام مبارزات صدنفره شده اند با ذكر تاريخ مسابقه آمده است.

• 
  
• Steve Arneil (1965) : استيو آرنيل (دان 8) از كشور انگلستان
• Tadashi Nakamura (1965) : (كانجو ) تاداشي ناكامورا از كشور ژاپن . وي بنيانگذار سبك جهاني سيدو كاراته در نيويورك مي باشد.
• Shigeru Oyama (1966): شينگرو اوياما .وي هيچ نسبت فاميلي با سوساي اوياما ندارد و فقط يك تشابه اسمي است.
• Loek Hollander (1967) : لوك هالندر
• John Jarvis (1967) : جان جارويس از نيوزلند
• : Howard Collinsهوارد كالينز
• Miyuki Miura (1972) :ميوكي ميورا ؛ وي اولين ژاپني است كه مبارزه صد نفره را در يك روز به پايان رساند.
• Akiyoshi Matsui (1986) : كانچو آكي يوشي (شوكي) ماتسويي ؛ رئيس سازمان جهاني كيوكوشين كاي كاراته (IKO1)
• Ademir de Costa (1987) : آدمير دكاستا از كشور برزيل
• Keiji Sanpei (1990) : سن پاي كي جي از كشور ژاپن
• Akira Masuda (1991) :آكيرا ماسودا از كشور ژاپن
• Kenji Yamaki (1995) :كنجي ياماكي از كشور ژاپن
• Francisco Filho (1995) : فرانسيسكو فيلهو از كشور برزيل
• Hajime Kazumi (1999) : هاجيمه كازومي از كشور ژاپن

مبارزات 300 نفره سوسای اویاما و مبارزاني كه با 100 نفر مبارزه كردند

مبارزات 300 نفره سوسای اویاما – این گونه مبارزات یك مثال برای تصمیم قطعی سوسای اویاما جهت نشان دادن قدرت كیوكوشین بود. او قویترین شاگردانش در دوجو را انتخاب كرد. وی هر روز با فایترهای دوجو مبارزه می كرد و در نهایت 300 نفر از قویترین ها را برگزید. او دراین مسیر هرگز به خود تردید راه نداد و با وجود اینكه مصدوم شده بود بازهم تمایل به ادامه مسابقه داشت.
سوسای مبارزه 300 نفره را در 3 روز انجام داد .


تایم مبارزات در این مسابقات 30/1 دقیقه و بدون توقف می باشد و همچنین فایترهایی كه پای دراین مسابقات می گذارند لزوما باید دان 4 یا5 باشند. در زیر افرادی كه موفق به اتمام مبارزات صدنفره شده اند با ذكر تاریخ مسابقه آمده است.

• Steve Arneil (1965) : استیو آرنیل (دان 8) از كشور انگلستان
• Tadashi Nakamura (1965) : (كانجو ) تاداشی ناكامورا از كشور ژاپن . وی بنیانگذار سبك جهانی سیدو كاراته در نیویورك می باشد.
• Shigeru Oyama (1966): شینگرو اویاما .وی هیچ نسبت فامیلی با سوسای اویاما ندارد و فقط یك تشابه اسمی است.
• Loek Hollander (1967) : لوك هالندر
• John Jarvis (1967) : جان جارویس از نیوزلند
• Miyuki Miura (1972) :میوكی میورا ؛ وی اولین ژاپنی است كه مبارزه صد نفره را در یك روز به پایان رساند.
• Akiyoshi Matsui (1986) : كانچو آكی یوشی (شوكی) ماتسویی ؛ رئیس سازمان جهانی كیوكوشین كای كاراته (IKO1)
• Ademir de Costa (1987) : آدمیر دكاستا از كشور برزیل
• Keiji Sanpei (1990) : سن پای كی جی از كشور ژاپن
• Akira Masuda (1991) :آكیرا ماسودا از كشور ژاپن
• Kenji Yamaki (1995) :كنجی یاماكی از كشور ژاپن
• Hajime Kazumi (1999) : هاجیمه كازومی از كشور ژاپن

منبع

رسيدن به درجه شودان چيست؟

هر فردي تنها يك بار به” درجه دان” يك مي رسد.آرزوي بسياري از افراد حتي آنهايي كه كاملاً با فنون كاراته آشنايي ندارند،اينست كه بتوانند به درجه شودان نائل شوند .آنها آرزوي كمربند سياه شده را مي كنند كه فقط در عرض سه يا شايد پنج سال به آن رسيده اند,تا بگويند ما در اين رشته ديگر ماهر (استاد)شده ايم .جاي تأسف است كه چنين افرادي هنوز به طرز تلقي جامعي از اين هنر دست نيافته اند.

اگر چه شايد فنون كاراته را خوب انجام دهند,ولي آنها نمي دانند كه همانطور كه بدن و مهارتهاي تكنيكي شان به درجه اي از استادي رسيده است ,عقل وفهم آنها نيز بايد به همان درجه از آگاهي و دانايي رسيده باشد.مقوله كاراته به معني ‎‎‏”انجام” دادن تكنيك به صورت ماهرانه نيست بلكه يعني از سر تا پا كاراته ”بودن”در واقع رسيدن به شودان فقط داشتن مهارت در فنون وتكنيكها نيست و بايد دقت كنيم كه ’دان’مفهوم ديگري دارد.

”دان”دو مفهوم دارد كه معمولا در باشگاههاي تمرين از آنها چشم پوشي مي شود.اول شاگرد,دوم ”فرد”.در اين رابطه كسي كه به درجه شودان مي رسد را مي توان با شاگرد اول مقايسه كرد.شودان به معني استاد و كارشناس نيست بلكه مرحله اي است كه هر كس براي ياد گرفتن ”كاراته”واقعي بايد از اين مرحله شروع كند.بهترين برداشت از معناي دان را در فنون جنگي ژاپني و حرفه هاي ديگر ژاپني ها مشاهده مي كنيم .ممكن است كسي درجودو,كندوكيودووغيره شودان شود وممكن است فرد ديگري دربازي شطرنج يا حرفه باغباني.در تمام اين فعاليت ها ”به درجه شودان رسيدن”به منزله توانايي براي شروع يادگيري بوسيله پرسش و سوال است.

”به درجه شودان رسيدن”تا اندازه اي معادل فارغ التحصيل شدن از دبيرستان مي باشد.كسي كه آرزوي يادگيري بيشتري دارد ,هنوز دانشگاه را در پيش رو دارد.دو سال اول دانشگاه را شايد بتوان به نيدان دان دو يا شاگرد كلاس دوم تشبيه كرد.كسي كه دانشگاه را تمام كرد ,به درجه سان دان (دان3)رسيده است. در اين مرحله از مهارت وشناخت فرد مي تواند به تدريس بپردازد ولي هنوز يك مدرسه تكميلي و مهارتي در پيش روست,اگر او واقعاًبخواهد در اين هنر به درجه استادي برسد.اگر فرد ادامه دهد و اين درجه را به دست آورد به او يادان (دان4)مي گويند.و اگر كار تدريس را ادامه بدهد تا درجه دكترا را بگيرد به او گودان (دان5) گويند.

او استاد حرفه خود مي شود.البته در مقام ودرجه يادان و گودان كه جزء درجه هاي ”رشني”هستند,آنها همانطور كه معلمند, شاگردنيزمي باشند.يعني براي كسي كه حتي دكتراي خود راگرفته است ,اين پايان تحصيل اونيست.آنها ابتدا به صورت آنترن خدمت مي كنند,سپس تحصيلات خود را تا فوق دكترا ادامه مي دهند وبعد در مورد حرفه خود با عقل وخرد خود كمك مي كنند.به اين مراحل,”كيوشي”گويند درواقع درجات استادي بزرگ , روكودان وبالاتر هستند.

درك دوم از دان ”اولين مرد يا زن”شدن است.در اين رابطه تمام درجات ”كيو”براي كودكان است .نبايد اشتباه برداشت شود . دان وكيو مراحل به ترتيب زماني پيشرفته ,نيستند.وجه تمايز بين دان وكيو بين فرد مسن تر و فرد جوانتر نيست.درجه كيو كه درمورد جوانها يا كودكان به كار مي رود , اشاره دارد به مرحله اي از مهارت و شناخت حرفه و نه سن فرد. دقيقاًمثل وقتي كه, كلمه تازه وارد را براي تشريح فردي كه هنوز در انجام عملياتي بي تجربه است , به كار مي بريم . اعضاي جديد , مي توانند بين 17 تا 36 سال سن داشته باشند.به همين ترتيب نبايد غير معقول باشد اگر فرد 38 ساله اي را در باشگاه تمرين ببينيم كه داراي درجه كيو باشد .


بنابراين درجات كيو براي آنهايي است كه در تجربه و شناخت كاراته ”جوان ”هستند به درجه شودان رسيدن به معناي ”بزرگ”شدن در اين موارد است.بدين معني كه فردي از نظر روحي به بلوغ مي رسد و در تكنيكهابه اندازه كافي ماهر مي شودتا جائي كه به ”بزرگان ”بپيوندد.دوباره اين بدان معنا نيست كه فرد به درجه كارشناسي رسيده,بلكه بدين معني است كه ازاوديگراتخاذ تصميم جدي براي ادامه تحصيلات انتظارمي رود.اين فرد بوسيله افراد ديگري مثل خود او تدريس مي شود.در باشگاههاي سنتي رايج است ك مثلاً سن سي با شاگرد تازه وارد صحبت نمي كند و به او تدريس نمي كند تا زماني كه شاگرد به درجه شودان برسد. دستورات و تدريس هاي درجات كيو بوسيله سمپاي,براي كمربندهاي پايين تر اجرا مي شوند و به اين ترتيب اشتباهات و خطاهايي كه فرد تازه كار مرتكب مي شد ديگر تكرار نخواهد شد.


درك ديگري از دان نيز وجود دارد كه در خيلي از باشگاهها واقعاً به آن توجه نمي شود .براي درك آن ما بايد مختصر تلاشي بكنيم تا اهميت خانواده رادر جوامع شرقي بفهميم. براي مردم مشرق زمين,خانواده ,مركز زندگي است .اين احساس را مي توان به وضوح در كودكان آنها مشاهده كرد.تولد هر كسي به معني مديون شدن او به خانواده خود است.او همچنين به خواهر و برادر ,پدربزرگ,مادر بزرگ و تمامي بستگان كه فاميل او را تشكيل مي دهند ,مديون است و نه تنها به امنيت غذايي بلكه به پرورش و رفاه ايشان نيز وابسته است .اين چنين اهميت دادن به خانواده جزء اصول كونفوشنيسم و شينتو مي باشد كه درراستاي بوديسم درواقع استحكام اخلاقي ژاپني ها راباعث مي شوند.اين وضعيت با همان ترتيب به باشگاههاي تمرين آنها نيز منتقل شده است .


سن سس معناي آموزگار راندارد.در ژاپن احترام به افراد مسن از اهميت خاصي برخوردار است .براي مردم مشرق زمين ,مسن يا پير بودن يعني فرد به اندازه كافي عاقل بوده است كه توانسته تا اين حد عمر كند . برخي ممكن است پدربزرگ خود را سن سي يا “فرد محترم “صدا بزنند . آنچه كه به تنهايي موجب مي شود به او احترام بگذارند,توانايي او رد بقاوغلبه بر مشكلات است . او حتماًاززندگاني دراز خود درسهاي زيادي گرفته است . پس چيزهاي زيادي براي ياددادن به جوانها دارد. به طور مشابه سمپاي به معناي ساده ارشد است ونه سابقه مانند سن سي , ممكن است كسي عموي خود را سن سي برادر بزرگ خود را سمپاي خطاب كند.


اگر بخواهيم از ديد بزرگان دان رادرك كنيم بايد به آن صورت زمينه وقرينه اين حس قوي خانوادگي شرقي نگاه كنيم.درواقع به درجه شودان يعني قبول شدن در خانواده باشگاه به عنوان يك عضو بالغ ,درجه اي از شناسايي ومسئوليت است.اما در تنهايي وانزوا رسيدن به آن ممكن نيست .اينكه كسي تمام فنون و مهارتهارا ياد مي گيرد ,بخاطروجود او در خانواده باشگاه مي باشد.بدون داشتن سن سي وسمپاي ممكن نيست بتوان حرفه كسي راهيچوقت ياد گرفت.اين بخاطراين است كه درمشرق زمين افراد به سن سي وسمپاي احترام مي گذارندو نسبت به باشگاه خود متعهد و وفادار هستند. آنها باشگاه را مانند اعضاي خانواده خود مي پندارند.ممكن است,جدا از انها در پيدا كردن راه كاملاًناتوان شوند.

پس معلوم شد كه راه زيادي براي رسيدن به مرتبه شودان وجود دارد تا رسيدن به مرتبه شودان وجود دارد تا رسيدن به يك فرد ماه در كاراته. رسيدن به مقام شودان به معناي تبديل شدن به يك شاگرد كامل در مورد حرفه خود وبزرگ بالغ در خانواده خود مي باشد.اين شروعي است براي رشد در فهم وادراك,رقابت,مسئوليت پذيري,فروتني و تواضع,ادب ,وظيفه, وفاداري و تمام موارد بزرگ و پر جنبه ديگر بوشيدو,كه براي مردم مشرق زمين پايه و اساس شخصيتي استوار است .

رسيدن به رتبه شودان اولين قدم بزرگي است كه براي وصول به انسان كامل بايد برداشته شود.

منبع

تاریخچه مسابقات k-1

به جرات می‌توان گفت، اوایل دهه‌ی 90 میلادی، نقطه‌ی‌عطفی در ورزش‌های رزمی جهان رخ داد و تشكیل سازمان مبارزاتی k-1، شرایطی را فراهم كرد تا بهترین قهرمانان رشته‌های مختلف رزمی جهان، جشنواره‌ای از فنون و تكنیك را در رینگ به نمایش بگذارند.

k-1 در اصل روشی از مبارزات كیك بوكسینگ است كه شامل مجموعه‌ای از تكنیك‌های موی‌تای، كاراته، تكواندو، كیك بوكسینگ و بوكس كلاسیك بوده و نام k-1 نیز بر گرفته از مسابقات فرمول یك یا f-1 است.

برای اولین بار سازمان جهانی k-1 به ریاست كازویوشی ایشی، یك فایتر سابق كیوكوشین كاراته، در سال 1980 تأسیس شد. ایشی در این سال سازمان سیدوكان كاراته را تأسیس كرد.

سیدوكان، در این مدت، چندین رویداد بزرگ رزمی را در برابر سایر ورزش‌های رزمی به ویژه كیوكوشین كاراته برگزار كرده بود.

در سال 1993، ایشی، منحصرا سازمان k-1 را به عنوان یك سازمان ورزشی كیك بوكسینگ تأسیس كرد كه علی‌رغم ارتباط نزدیك با سازمان سیدوكان، اما فعالیتی كاملاً مستقل داشت.


تاریخچه k-1:
سال 1980: كازویوشی ایشی، سازمان كاراته مستقل خود را با عنوان فدراسیون سیدوكان كاراته دو ژاپن، تاسیس كرد.

سال 1982: اولین دوره‌ی مسابقات سراسری كاراته در ژاپن توسط ایشی و سازمان سیدوكان برگزار شد. مسابقاتی به روش فول كنتاكت.

سال 1983: مبارزات معروف فایترهای سیدوكان برابر گروهی از اساتید كونگ فوی هنگ‌كنگ. در این مسابقات مبارزان سیدوكان حریفان را مغلوب كردند.

سال 1985: دفتر سیدوكان به ریاست تام ادواردز در ایالات متحده تاسیس شد و در ادامه در سال 1986، ایشی نمایندگان خود را جهت معرفی سازمان سیدوكان كاراته به سایر كشورها، اعزام كرد.

سال 1991: در ادامه‌ی برگزاری مجموعه‌ای از تورنمنت‌های مختلف، سیدوكان كاراته، مبارزه‌ای را در توكیو برابر كاراته اویاما، برگزار كرد كه در پایان،‌ ماساكی ساكاته از سیدوكان، ویلی ویلیامز افسانه‌ای را شكست داد.

1992: ایشی، برای اولین بار،‌ اولین مسابقات كاراته با دستكش را در ژاپن برگزار كرد. از این سال بود كه انقلابی در تاریخ رزمی ژاپن و جهان ایجاد شد و ایشی، رویای تشكیل قوی‌ترین سازمان هنرهای رزمی را به واقعیت نزدیك كرد.

با نزدیك شدن كاراته به كیك بوكسینگ،‌ ایشی در سی‌ام آوریل 1993،‌ اولین دوره مسابقات گرند پریكس را در ورزشگاه دای ایچی توكیو، با قوانینی جدید،‌ برگزار كرد.
در این مسابقات، تیم‌ها اجازه داشتند تا از سنت‌های مشابه فایترهای كیك بوكسینگ در كاراته استفاده كنند.

بیش از ده هزار تماشاچی از این مسابقات دیدن كردند.
فایترهای بزرگی مانند ارنستو هوست و پیتر ارتز در این دوره از مسابقات حذف شدند و دیدار فینال، با تصمیم داوران، به سود هوست پایان یافت.

از آن سال تا كنون، همه ساله مسابقات جهانی k-1 برگزار شده و قهرمانان بزرگی مانند، پیتر آرتز، اندی‌هوگ،فرانسیسكو فیلهو ، ارنستو هوست، ریك روفوس، مایك برناردو، كارتر ویلیامز، رمی بونجاسكی، ‌باب ساپ، مارك هانت، سمی شیلت، یاسوكی فوجی موتو،‌ موساشی، گلابه فیتوزا ، ژروم لوبنر و استفان لكو به جهان رزمی معرفی شده‌اند
منبع

مسئولین سازمان کیوکوشین(iko1)

• كانچو شوكي ماتسويي
• شیهان یوزو گودا
• شیهان سرجی ايزوبه ( آمریکای جنوبی)
• شیهان لوک ها لندر ( اروپا و آفریقا)
• شیهان پیتر چانگ ( آسیا )
• شیهان بابی لو ( آمریکای شمالی )

مسوولین شاخه های کیوکوشین در ایران:

• شیهان مسعود همايون پور نماينده سازمان جهاني کیوکوشین ماتسويي ايران
• شیهان سید مرتضی خوشی مسوول کیوکوشین ایراني.
• كانچویوسف شیرزاد بنیانگذار سبك شین ذن (شیرزادکیوکوشین)كاراته.
• شی هان محسن آشوری رئیس كیوكوشین كاراته ماتسو شیما .
• شیهان منوچهر وحیدی مسئول کیوکوشین اروپا.
• شیهان پور محسنی مسوول کیوکوشین بین المللی.
• شیهان حسین افراسیابی مسوول کیوکوشین یونیون.
• شیهان داوود دانشفر مسوول کیوکوشین کان.

منبع