دانشمند ایرانی دانشگاه پورتموث:

همه ایرانی ها دارای ریشه ژنتیكی مشترك هستند


تهران - دانشمند ایرانی دانشگاه پورتموث گفت : عموم اقوام و گروه های جمعیتی ایرانی كه در ایران امروزی (و حتی فراتر از مرزهای جغرافیایی فعلی ایران) ساكن هستند، با وجود این كه دارای تفاوت های جزئی فرهنگی هستند و حتی گاه به زبانهای مختلف صحبت می كنند، دارای ریشه ژنتیكی مشتركی هستند.


http://img.irna.ir/1391/13910227/801...41-2566779.jpg


به گزارش پایگاه بی بی سی، 'مازیار اشرفیان بناب ' افزود : تحقیقات اخیر ژنتیكی كه انجام داده ام ، نشان می دهد این ریشه مشترك به جمعیتی اولیه كه در حدود 10 تا 11 هزار سال پیش در قسمتهای جنوب غربی فلات ایران ساكن بوده است ، بر می گردد.

وی اظهار داشت: این مطالعات ژنتیك نشان می دهد كه شباهت های ژنتیكی ما ایرانیان با اروپاییان نه به دلیل مهاجرت اقوامی از اروپا به ایران (در حدود چهار هزار سال قبل) بلكه به دلیل مهاجرت كشاورزان ایرانی به سمت اروپا (در حدود 10هزار سال قبل) بوده است.

این دانشمند اظهار داشت: اندكی تفحص در منابع و مدارك تاریخی موجود نشان می دهد كه كلمات 'آریا و آریائی' به فراوانی توسط شخصیت های تاریخی و مورخان داخلی و خارجی مورد استفاده قرار گرفته و دارای معانی مختلفی است ، مثلا به عنوان نامی برای یك جمعیت باستانی در ایران، نامی برای زبان ایران باستان و حتی نامی برای سرزمینی كه محل اقامت ایرانیان باستان بوده ، به كار رفته است.

به گفته وی اسناد و شواهد تاریخی و باستان شناسی نشان می دهد كه آریائیان اقوامی مهاجر نبوده اند، بلكه از حدود 10هزار سال قبل در این سرزمین ساكن بوده و مبدا و منشاء بزرگترین ابداعات و نو آوریهای انسان مدرن بوده اند از جمله ابداع كشاورزی، پیدایش نخستین روستاها و شهرهای كشف شده در جهان، اهلی كردن حیواناتی چون احشام برای اولین بار، ابداع خط و نگارش و بنیان گذاری بزرگترین و اولین تمدنهای پیشرفته بشری در بسیاری از نقاط ایران مانند جیرفت، سیلك، شهر سوخته.

اشرفیان بناب خاطرنشان كرد : هر چند بررسی دقیق این كه آریائیان كه بوده اند، چه وقت و در كجای سرزمینهای ایران باستان ساكن بوده اند نیاز به تحقیقات جامع زبان شناسان، متخصصان تاریخ و باستان شناسی دارد ولی امروزه شواهد مختلفی از جمله یافته های باستان شناسی و ژنتیك درستی این فرضیه را كه اقوامی از سرزمینهای دور اروپایی به فلات ایران مهاجرت كرده اند ، به طور جدی مورد سئوال قرار داده است و آن را رد می كند.

وی معتقد است برخی انسان شناسان و زبان شناسان اروپایی برای فرضیه نژادپرستانه خود كه قصد توضیح و توجیه ریشه مشترك و نحوه گسترش زبان های هندو-اروپایی و حتی برتری نژادی برخی اروپاییان را داشته است و برای اصالت بخشیدن به این فرضیه خود نیاز به یك نام اصیل و باستانی داشته اند و نام 'آریائی' را كه ریشه در زبانهای سانسكریت و ایران باستان دارد، به امانت گرفته و به نوعی مورد سوء استفاده قرار داده اند.

به گفته این محقق دانشگاه پورتموث ، همزمانی این سوء استفاده علمی دانشمندان اروپایی در قرون نوزدهم و بیستم میلادی با سیاستهای ملی گرایانه وقت و تبلیغات وسیع و آموزش این كه ایرانیان ریشه در جمعیتهای (آریائی) اروپائی دارند، در طول چندین دهه این باور غلط را در ذهن ما ایرانیان ایجاد كرده است كه در حدود چهار هزار سال قبل قبایلی كه به زبانهای هندو-اروپائی صحبت می كرده اند (و دانشمندان اروپائی آنها را آریائی نام نهاده اند)، از شمال وارد فلات ایران و جایگزین اقوام بومی ایران شده اند و ما ایرانیان امروزی از اعقاب این آریائیان مهاجر هستیم. استناد این دانشمندان اروپائی تغییر زبان ایرانیان باستان از دراویدی به هندو-اروپائی در حدود چهار هزار سال پیش است.

وی تاكید كرد: تحقیقات بسیار جدید و برجسته ژنتیكی و زبان شناسی نشان می دهد كه زبان یك جمعیت به راحتی و حتی با حضور فقط 10 درصد از مردان مهاجم یا مهاجر كه مزیت و برتری نسبی نسبت به جمعیت بومی داشته اند ، تغییر می كرده است. این مسئله در كنار شواهد مربوط به تغییرات عمده آب و هوایی و خشكسالی بسیار شدید در فلات ایران كه منجر به محو تمدنهای جنوب و جنوب شرقی ایران و مهاجرت وسیع ایرانیان به سمت شمال (در حدود چهار هزارو دویست سال قبل) شده اند، می توانند به راحتی تغییر زبان رایج در ایران (از زبان دراویدی به هندو-اروپائی) را در حدود چهار هزار سال قبل توجیه كنند.

وی براین باور است كه عموم ما ایرانیان از اعقاب آریائیهائی هستیم كه از بیش از10 هزار سال قبل در این سرزمین می زیسته و بزرگترین تمدنهای انسانی را پایه گذاری كرده اند و تئوری مهاجرت اقوامی از اروپای شرقی به ایران (كه به غلط و حتی عمدا توسط عده ای از دانشمندان اروپائی نام آریائی بر آنها نهاده شده) و جایگزینی اقوام بومی توسط آنان یك فرضیه غلط و نژاد پرستانه وارداتی است.