دخترک زیباوکلاغ سرخ وزردوسبزوکبود
 

دخترک زیبا افتاب را به رنگکبود واسمان را به رنگ زرد ومزرعه را به رنگ سرخ کشید.افتاب گفت چه دختر ابلهی رنگ من زرد است زرد چه کسی افتاب را کبود دیده/اسمان گفت حتی یک بار هم به من نگاه نکردی رنگ من کبود است مثل دریا/مزرعه گفت یقینا تو دختر نادانی هستی رنگ مزرعه سبز است نه سرخ/دخترک زیبا ناراحت شد وقلم مویش را برداشت ودر رنگ سیا فرو برد وبه افتاب واسمان ومزرعه رنگ سیا زد تا دیگر صدای انها نشنود .سپس دخترک کلاغی رابه رنگ سرخ وسبز وکبود کشید .کلاغ با خوشحالی گفت می خواهم از تو تشکر کنم .من از رنگ سیا غمگین خود خسته شده ام.اکنون از پیش تو می روم تا پرندگان مرا ببینند وبرمن حسد ببرند کلاغ پرید ودخترک زیبا را تنها گذاشت

دخترک زیبا خسته به پشت روی تخت کوچکش افتاد می خواست بخوابد.شب به او گفت برای من قصه بگو.دخترک گفت قصه نمی دانم.شب گفت اما مادرت خیلی قصه برایت گفته.دخترک گفت همه را فراموش کرده ام شب گفت من هم ملول می شوم دخترک ملول شو شب ملول شد وسیا شد

دخترک قصه از بنفشه پرسید این رنگ زیبای کبود را از کجا اورده ای بنفشه گفت در گذشته های دور زمین غمگین بود.ابرها به جای باران گلی به رنگ اسمان باریدند من گل هستم.دخترک زیبا به ابرهای سیاه انبویی که اسمان را پوشانده بود چشم دوخت واهی کشید ومنتظر فرو ریختن گل سیا شد ولی گل سیا خود را در درون ابرها پنهان گکرد