دعوا را از دو جنبه مورد بررسي قرار مي دهيم :
مسلماً اگر در زمان بحث ، دعوا شدت زيادي نداشته باشد و صبر بيشتري به خرج دهيم ، آشتي کردن ساده تر خواهد بود . اما در جنبه ي دوم اگر دعوا شدت بيشتري داشته باشد و به يکديگر ناسزا بگويم يا در حين دعوا حتي يکديگر را بزنيم ، اين رابطه را به سختي مي توانيم برقرار کنيم يا حتي زماني که اين رابطه برقرار شد ، ديگر آن صميمت سابق را ندارد و مثل چيني ترک خورده اي مي باشد که با يک ضربه کوچک براي هميشه مي شکند ... هميشه اين موضوع را هنگام دعوا به خاطر داشته باشيد ؛ تا حدي جلو برويد که جايي براي بازگشت داشته باشيد و به قول ما ايراني ها همه پل هاي پشت سر خود را خراب نکنيد که ديگر راهي براي بازگشت نداشته باشيد .
اولين گام آشتي کردن اين است که بپذيريم همه انسان ها نظرات مختلفي نسبت به يکديگر دارند و قطعاً ما و شخصي که با او نزاع داشته ايم نيزداراي عقايد متفاوتي هستيم و نظرات يکديگر را ـ حتي متفاوت ـ قبول کنيم و براي صحبت هاي يکديگر ارزش قايل شويم . مهمتر اينکه بعد از دعوا به دنبال انتقامجويي نرويم و به دنبال اين نباشيم که بعد از دعوا ، با صحبت ها يا رفتارمان ديگري را تحقير کنيم يا قصد آزار او را داشته باشيم . به جاي اين کارها به تفاهم برسيد و با يکديگر سازش کنيد . حالا چند دليل را با هم بررسي مي کنيم تا به جوابي برسيم که بتوانيم از اين ماجراها جلوگيري کنيم :
1 ـ دلايل دعوا و نزاع :
از خودتان علت اصلي دعوا را بپرسيد . گاهي وقت ها دلايل دعواها خيلي ساده است ، اما به دليل صبر و تامل زياد روي اين مسايل ، تبديل به مشکلاتي عميق مي شوند و به نظر غير قابل حل مي شوند . براي همين بايد زماني که به اين مشکلات ساده بر مي خوريم و به جاهاي بغرنج نرسيده است ، آنها را حل کنيم . اما چطوري حل شان کنيم ؟ با گفتگو ، اما گفتگويي بدون هيچ گونه دعوا و قصد و نيت انتقام گرفتن يا تحقير طرف مقابل .
پس با چه نيتي ؟ فقط به اميد اينکه بتوانيم آن را حل کنيم و به روابط سابق خود با خوبي و خوشي ادامه دهيم .