پروفسور کریستیان بارتلمه خاورشناس المانیکه در باره حقوق زن در امپراطوری ساسانی مطالعه کرده می نویسد:در زمان ساسانیان ازدواج با خواهر و زن پدر متداول بوده است.ازدواج با خواهر بویژه در خاندان سلطنتی برای حفظ و نگهداری خون و میراث شاهنشاهی رایج و برقرار بوده استایرانیان باستان نیز بنا به تعلیم اوستا در ورشتمان سرنسک زناشویی برادر و خواهر را موجب جلب روشنایی ایزدی در خاندانو طرد دیوان می دانسته اند .هم عصر انو شیروان در کتاب سریانی می نویسد :عدالت خاصه پیوستندگان اهورا مزدا به نحوی جاری می شد که مرد مجاز است با مادر و دختر و خواهر خود زناشویی کند و از روایات زرتشتیان زناشویی خواهربا برادرو پدر با دختر را روا می دانسته اند در شرح لمعه و ریاض و نیز در باب میراث ازدواج مجوس با مادر و خواهر و دختر اشاره شده است و نیز ابوالمعالی در کتاب بیان الادیان قدیم ترین ملل و نحل بزبان فارسی متذکر ازدواج مجوس با مادر و دختر و خواهر شده است....

در افسانه هما نیز ازدواج پدر با دختر اگاهی حاصل می شود.کمبوجیه دو خواهر خود را در عقد داشت که یکی از انها اتوسا نام داشت .داریوش خواهر خود پریساتیس را به زنی گرفت و داریوشض سوم با دختر خود استاتیرا ازدواج کرد .پدر انوشیروان عادل به نام قباد هم دختر خواهر و هم یکی از خواهران خود و نیز دختر خود سامبیکه را بزنی گرفت .بهرام چوبین نیز با خواهر خود ازدواج کرد .

زرتشتیان امروز گرچه با این صحبت مخالفند و تفسیر و تعبیر اینگونه ازدواجهارا به مزدکیان نسبت می دهند و مدعی هستند که به غلط بزرتشتیان نسبت داده می شود لکن تاریخ و شواهدی که در دست است مربوط به سلسله هخامنشی اشکانی و اشراف ساسانی می باشد و مبوط به مزدکیان نیست و ناظرین خارجی این امر را به کرات گزارش داده اند.(مندرجات فوق در صفحات 347 374 378 کتاب کریستین سن ایران در زمان ساسانیان نوشته شده است)شیخ طوسی و شیخ مفید روایت کرده اند که شخصی در حضور امام صادق ع زبان به دشنام مجوسیان می گشاید که با محارم خود ازدواج کرده اند امام او را از دشنام گویی منع می کند و به وی می فرماید که ایا نمی دانی که این امر نزد مجوسیان نکاح است .هر قومی میان نکاح و زنا را تفاوت می گزارند و نکاح هر گونه باشد تا زمانیکه مردم ملزم به حفظ پیمان خود هستند جایز است.تنوع زناشویی . سهولت ازدواج با هر زن حتی با نزدیکترین خویشاوندان حاکی از ازادی و تسهیل و مدارا در مسائل مربوط به امور جنسی در میان ایرانیان ساسانی است که هنوز کمترجامعه ای از ملل مترقی جهان بدان نائل شده اند

در مذهب یهود ازدواج با محارم منع شده اما نه به طور کامل .محارم معرفی شده عبارتند از دختر مادر زن پدر خواهر نوه خواهر ناتنی عمه برادرزاده خاله زن عمو نسبت به برادرزاده عروس نسبت به برادر شوهر زن برادر نسبت به برادر شوهر چنانچه ملاحظه می فرمایید با مادر و خواهر رضاعی و نیز حرمت دایی با خواهرزاده در متن صریح تورات وجود ندارد و یهودیان به همین مناسبت به خود اجازه می دهند ازدواج با محارم فوق را .

در مذهب حضرت مسیح دستور صریحی وجود ندارد و کاتولیکها و پروتستانها تابع تورات می باشند با این تفاوت که ازدواج با دختر خواهر و دختر برادر هم می پرهیزند و اما ارتدکسها ترجیح می دهند ازدواج تا هفت نسبت پدری و مادری انجام نگیرد و متکی بر یکی از ایات تورات (لاویان قص 18 ایه6)می باشضد ولی مسیحیان در نقاط مختلف دنیا بر حسب عادات به خصوص طرح ازدواجشان متفاوت است.

از نظر اسلام حرمت ازدواج با محارم را کافیست که از ایه 27 سوره نسا ء قران کریم متذکر شویم که در انجا هم خونی و بهداشت نسل به طور کلی رعایت شده است .قران:حرام شد بر شما ازدواج با مادران دختران-عمع ها-خاله ها-دختران برادرو خواهر-مادران رضاعی- خواهران رضاعی-مادران و دختران زن که در دامن شما تربیت شده اند-اگر با زن معاشرت کرده باشید و اگر دخول با زن نکرده باشید طلاق دهید باکی نیست که با دختر او ازدواج کند.اسلام چون به نسل صحیح و سالم بشری اهمیت زیادی قائل است و به موضوع ژن سالم که پایه قانون تنازع و بقا حقیقی است نظر دانشمندانه ای دارد در جمله زیر عمل زنای با محارم به شدت منع کرده از حضرت صادق ع که فرمود:کسیکه زنا کند با محارم خود یک ضربت شمشیر به او زده می شود تا هر چه از او کنده شود .و چنانچه زن در این معاشرت با رغبت رضایت داشته باشد او هم شمشیری بخورد تا هر چه از او کنده شود .نکته علمی ایجاست که اشاره شده است هنگامی که عمل نزدیکیانجام گرفت مقصود ان است که اسپرم در رحم ریخته شد زیرا در این هنگام است که اگر مولودی بوجود اید ناشایسته خواهد بود.

قبل از اسلام به شرح زیر از زنان بهره برداری می کردند بیشتر از مردان متمول ان زمان کنیزان خود را کرایه می دادند و از این راه مال بیشتری بدست می اوردند

عده ای مثلا ده نفر یک زن را می گرفتند و با او هم بستر می شدند و مخارج او را مشترک می دادند و اگر ان زن فرزندی حاماه می شد مختار بود که هر یک از مردان ده نفری را صاحب ان فرزند بخواند و هر کدام که بیشتر دوست می داشت به او خطاب می کرد فرزند از توست و این در صورتی بود که مولود پسر باشد و اگر تصادفا دختر بود ان زن جرات این را نداشت که یکی از انها را پدر بخواند و از طرفی انها هم زیر بار دختر نمی رفتند.

یکی دیگر از صفات ناپسند ان زمان این بود که زنان خود را عوض می کردند -مثلا یک نفر زن خود را با زن رفیقش عوض می کرد برای چند روز در این معامله زن حق اعتراض نداشت و تمام اختیارات در سلطه مرد بود.