احمدرضا احمدی

احمد رضا احمدی در سال 1319 در کرمان چشم به جهان گشوددوره آموزشهای دبستانی را در زادگاهش و دوره دبیرستان را در دارالفنون تهران به پایان رساندسپس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار پرداخت.

دفترهای شعر

1. طرح تهران 1341
2. روزنامه شیشیه ای طرفه 1343
3. وقت خوب مصائب زمان 1347
4. من فقط سفیدی اسب را گریستم دفترهای زمانه 1350
5. ما روی زمین هستیم زمان 1352
6. هزار پله به دریا مانده است نقره 1364
7. قافیه در باد گم میشود پاژنگ 1369
8. یادگاری دارینوش 1377

دونمونه از شعر احمدی

آواز آبی

تو بیاآواز سرده
که زمین تشنه آوازهای آبی است
در زیراین رواق که رنگ آبی و سفید را از خود می کند
آفتاب آوازت را
از مه به روشنایی ترجمه خواهد کرد
آواز مردمان را خواهد شناخت
آنها را تقلید خواهدکرد
و آنها را نخواهد شکست
راهی که در فریاد گم لحظه های لخت جمعه پیمودیم
به نیت دو سه درخت بود
از آن پس ما را آواز دانستند
ما را شنیدند و ما
آبی شدیم

هجده

هر دارو که علاج بود
در خانه داشتم
اما تنم در باد
به تماشای غزلهای آخر می رفت
امروز را بی تو خفتم
فردا که خاک را به باد بسپارند
تو را یافته ام
مگر تو نسیم ابر بودی
که تو را در باران گم کردم ؟

منبع: اوای ازاد

مهدی اخوان ثالث م.امید

در سال 1307 در مشهد چشم به جهان گشودتحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر گذراند و در سال 1326 دوره هنرستان مشهد رشته آهنگری را به پایان برد و همان جا در همین رشته آغاز به کار کرد سپس به تهران آمد آموزگار شد و در این شهر و پیرامون آن به تدریس پرداخت اخوان چند باربه زندان افتاد و یک بار نیز به حومه کاشان تبعید شددر سال 1329 ازدواج کرد درسال 1333 برای بار چندم به اتهام سیاسی زندانی شدپس از آزادی از زندان در 1336به کار در رادیو پرداخت و مدتی بعد به تلویزیون خوزستان منتقل شددر سال 1353از خوزستان به تهران بازگشت و این بار در رادیو وتلویزیون ملی ایران به کار پرداخت در سال 1356 در دانشگاه های تهران ملی و تربیت معلم به تدریس شعر سامانی و معاصرروی آورد در سال 1360 بدون حقوق و با محرومیت از تمام مشاغل دولتی بازنشسته شد در سال 1369 به دعوت خانه فرهنگ آلمان برای برگزاری شب شعری از تاریخ 4 تا 7آوریل برای نخستین بار به خارج رفت و سرانجام چند ماهی پس از بازگشت از سفر درشهریور ماه جان سپرد وی در توس در کنار آرامگاه فردوسی به خاک سپرده شد از او 4فرزند به یادگار مانده است.

دفترهای شعر

· ارغنون تهران 1330
· زمستان زمان 1335
· آخر شاهنامه زمان 1338
· از این اوستا مروارید 1344
· منظومه شکار مروارید 1345
· پاییز در زندان روزن 1348
· عاشقانه ها و کبود جوانه 1348
· بهترین امید روزن 1348
· لرگزیده اشعار جیبی 1349
· در حیاط کوچک پاییز در زندان توس 1355
· دوزخ اما سرد توکا 1357
· زندگی می گوید اما باز باید زیست ...... توکا 1357
· ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم مروارید 1368
· گزینه اشعار مروارید 1368

چون پرده حریر بلندی

خوابیده مخمل شب تاریک مقل شب
ایینه سیاهش چون اینه عمیق
سقف رفیع گنبد به شکوهش
لبریز از خموشی و ز خویش لب به لب
امشب به یاد مخمل زلف نجیب تو
شب را چو گربه ای که بخوابد به دامنم من ناز میکنم
چون مشتری درخشان چون زهره آشنا
امشب دگر به نام صدا میزنم تو را
نام تو را به هر که رسد می دهم نشان
آنجا نگاه کن
نام تو را به شادی آواز میکنم
امشب به سوی قدس اهورایی پرواز میکنم
منبع: اوای ازاد

منوچهر آتشی

در سال 1312 خورشیدی در روستای دهرود بخش بوشکان در ناحیه جنوب کشور در بوشهر چشم به جهان گشودتحصیلات ابتدایی و دوره متوسط را در بوشهر گذراند و برای گذراندن دوره دانشسرای مقدماتی به شیراز رفت در سال 1333 اموزگار شد و در شهر بوشهر و پیرامون آن به تدریس پرداخت درسال 1336 به دانشسرای عالی تهران وارد شد و در رشته زبان انگلیسی لیسانس گرفت در پایان سالهای خدمت دبیری به عنوان ویراستار در انتشارات سازمان رادیو وتلویزیون به کار پرداخت در پایان سال 1359 بازنشسته شد و به بوشهر بازگشت .


دفترهای شعر

1. آهنگ دیگر نیل 1339
2. آواز خاک نیل 1347
3. دیدار در فلق امیرکبیر 1348
4. بر انتهای آغاز دنیای کتاب
5. گزینه اشعار مروارید 1365
6. وصف گل سوری مروارید 1370

یک روز

در دشت صبحگاهی پندارت
از جاده ای که در نفس مه نهفته است
چون عاشقان عهد کهن
با اسب سرخ خسته
در بامدادهای بخار آلود
در عصرهای خلوت بارانی
پا تا به سر دو چشم درشت و سیاه
تو گوش با طنین سم مرکب منی
من
چون عاشقان عهد کهن
با اسب پای پنجره می مانم
بر پنجه های نرم تو لب می نهم به شوق
و آنگاه
همراه با تپیدن در دل مه
پنهان می رانم
یک شب
خشمی سیه ز حوصله ها می برد شکیب
خشم برادرانت شاید
و آنگاه در سکوت مه آلود گرد شهر
برقی و .... ناله ای...
یک بامداد سرد و بخارآلود
آن دم که پشت پنجره با چشم پر سرشک
دشت بزرگ خالی را می پایی
با زین و برگ کج شده اسب نجیب من
با شیهه ای که ناله من در طنین اوست
تا آشیان چشم تو می اید
ز اندوه مرگ تلخ من آشفته یال و دم
گردن به میل پنجره می ساید

منبع: اوای ازاد

یدالله مفتون امینی

مفتون امینی در سال 1 306 در شهرک شاهین دژ چشم به جهان گشود .
دوره آموزش های دبستانی و دبیرستانی را در زادگاهش به پایان رساند .
سپس به تهران وارد شد و وارد دانشگاه شددر رشته حقوق قضایی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران موفق به دریافت درجه لیسانسگردید. پس از فارغ التحصیلی به کار قضاوت پرداخت.

دفتر های شعر

1.دریاچه تبریز 1336
2.کولک 1344 تبریز شمس
3.انارستان ابن سینا 1346
4.نهنگ یا موج گزینه کولاک و انارستانتهران 1357
5.فصل پنهان گزینه اشعار تهران 1370

آبی

شبانگاهان لب دریاچه می رفتم
و می گفتم به خود او یک شب آنجا دیده خواهد شد
من او را پیش از این هرگز ندیده نام او را نیز نشنیده


ولی انگار با هم روزگاری آشنا بودیم
نمی دانم کجا بودیم


که من در نیلی چشمان او

او در کبود رود شعر من
زمانها در شنا بودیم


شبی آمد ولیکن دیر وقت آمد
نه فانوسی نه مهتابی


هوا بس تیره بود و دامن دریاچه پر توفان
سوار قایقی گشتیم و بر خیزابها رفتیم تا دیری
ولی دردا چه تقدیری


من او را باز هم شناختم زیرا
که شب تاریک بود و موج نیرومند
از آن سو قصه تلخی است


ای افسوس ای اندوه
او را موجها بردند
و اینک هر سحر در قلب من نیلوفری نمناک می روید ...

در دو سو

ما هر دو در یک دشت می چریدیم
دشتی بزرگ و سبز و پاک وجاری
جز عکس هم در چشم هم ندیده

همچون دو آهو از جهان فراری

در شرق ما دریاچه ای گوارا
در غرب ما هم باغ و بیشه ای بود
وز موج خیز و سایه بند اطراف

ما را دل پرهیز پیشه ای بود
یک روز صدها مرد تیشه در دست
از سوی مغرب نا گهان رسیدند

یک چند کوشیدند از چپ و راست
تا خندق پهناوری کشیدند
رود بزرگی در میانه دشت

افسوس او یک سو و من به سویی
چندان جدا ماندیم و خالی از هم
کز ما به هم نفشاند باد بویی
تا کی بخشکد رود این جدایی

هر صبح و شب دمساز ناله بودم
افتادم این سو شبنم گا سرخ
ای کاش آن سو داغ لاله بودم

یدالله رویایی رویا

یدالله رویایی در سال 1310 دردامغان به دنیاآمد آموزش دبستانی ودبیرستانی خود را در زادگاهش به پایان رساند و سپس در دانشکده حقوق دانشگاهتهران شدو در همین رشته موفق به دریافت لیسانس گردید.
آنگاه در وزارت دارایی به کارپرداخت نیز چندی در ادارات و مرکز دیگر از جمله تلویزیون ملی ایران به عنوان سرپرست امور مالی کار می کرداو از موسسان شرکت انتشاراتی روزن بود

دفترهای شعر

1.بر جاده های تهی کیهان 1340
2.شعرهای دریای مروارید 1343
3.دلتنگی ها روزن 1347
4.از دوستت دارم روزن 1347

دلتنگی

و شکل راه رفتن تو
معنای مثنوی است در حالت عمیق عزیمت که منظره راه بازوی صحرایی مرا به تکان می آرد
در حالت عمیق عزیمت شتابهای موازی
در گردی مچ تو به هم میرسند و باد صفات باد
شکل عزیز زانو را
که قدرت و اطاعت را با هم دارد
تصویر میکند
تا قیصر از کف پای تو
قوس بلند طاق نصرت را برگیرد
در حالت عمیق عزیمت که سمت نیمرخ تو برابر نگهم ماند
پرواز طوطیان
جغرافیای صورت من را در هم ریخت
و آسمان که برابر از درخشش های آبی می شد ناگاه
نام تو از تمام جهت ها می آمد
وقتی که باز می ایی نام تو را
تمام جهت ها رسم میکنند
و در گذار دامن تو دانه های شن برریشه های پیدا پیراهن عبور شعاع می پوشد
پیشانی تو وسعت شیشه است
وقتی که بازمی ایی
و هر درخت بوسه است
وقتی که مفصل تو ملاقاتی است
بین ثفات باد و تکبیر طوفان
و در هوای دهکده پیشانی تو وسعت اطراف هجر را محدود میکند
تو باز می ایی
با نافی از خلیج احمر
و رانی از عصای موسی
و شکل راه رفتن تو معنای مثنوی است
و روح مولوی است اینک
کز ساق تو حکایت نی را بر میدارد

نعمت میرزا زاده م.آزرم

نعمت میرزا زاده در سال 1315 در مشهد به دنیا آمد.
آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در همین شهر به پایان رساند.
سپس از آموزشگاه پست و تلگراف فارغ التحصیل شد و در اداره پست و تلگراف و تلفن مشهد به عنوان کارمند به کار پرداخت.

دفترهای شعر

1.پیامرز 1347
2.سحوری رز 1349
3.بیبه القدر روشناوند 1357
4.گلخون تیرنگ 1358

شکفتن

لبخنده تو راز شکفتن
چشمانت آسمان عمیقی که پرواز را به اوج دهد بال
من نا شکفته بال فروبسته

نصرت رحمانی

نصرت رحمانی در سال 1308 در تهران متولد شد دوره آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در همین شهر به پایان رساند و سپس وارد مدرسه پست و تلگراف و تلفن شد.
سپس به کار در رادیو پرداخت سپس به روزنامه نگاری پرداخت سپس مسوول صفحات شعرمجله زن روز شد.
خود او در جایی در زندگی نامه اش می نویسد :

نصرت رحمانی هستم زاده و پروریده تهران...
حرفه ام قلمزنی است همسن !

دفترهای شعر

1.کوچ صفی علیشاه 1333
2.کویر گوتنبرگ 1334
3.ترمه اشرفی 1336
4.میعاد در لجن نیل 1346
5.حریق باد زمان 1349
6.درو دنیای کتلب 1350
7.شمشیر معشوقه قلم تهران 1369
8.پیاله دور دگر زد بزرگمهر 1369
9.در جنگ باد بزرگمهر 1369
10.گزینه اشعار مروارید 1370
11.بیوه ی سیاه نگاه 1381

فلفل

فلفل از بئسه های تو میروید
شعر از لبان من
قانون عشق چنین است
باید گذر کنم
معصوم و پکتر ز سیاووش
از شعله زار جنگل مژگانت
اما دریغ و درد کس با من این نگفت
کز نی نی سیاه دو چشمت حذر کنم
فلفل از بوسه های تو می روید شعر از ...

کنایه

آنی تو
آن کنایه مرموز
که در نهفت عشق روان است
دانستن ضرور
و گفتنش محال !ـ
تو .... آنی تو
از ما گذشت
باید به ابر بیاموزیم
تا از عطش گیاه نمیرد
باید به قفلها بسپاریم
با بوسه ای گشوده شوند
بی رخصت کلید

نادر نادرپور

نادرپور در سال 1308 در تهران زاده شد دبستان و دبیرستان درتهران را پایان برد و در 1328 برای آموزش ادبیات فرانسه به پاریس رفت پس از چندسال به تهران بازگشت در 1343 رهسپار ایتالیا شد و پس از آموختن زبان ایتالیایی برای بار دوم به فرانسه عزیمت کرد و پس از 3 سال اقامت در این 2 کشور باز به ایران آمد در 1350باز هم به ایتالیا و فرانسه رفت و برگشت سالها در اداره کل هنرهای زیبا کار میکرد از سال 1351 سرپرستی گروه ادب و هنرامروز را در سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران به عهده داشت.

دفترهای شعر

1.چشمها و دستها صفی علیشاه 1333
2.دختر جام نیل 1334
3.شعر انگور نیل 1336
4.سرمه خورشید سخن 1339
5.اشعار برگزیده جیبی 1342
6.برگزیده شعرها بامداد 1349
7.گیاه و سنگ نه آتش مروارید 1350
8.از آسمان تا ریسمان مرویارید 1356

نگاه

بر شیشیه عنکبوت درشت شکستگی
تاری تنیده بود
الماس چشمهای تو بر شیشه خط کشید
وان شیشه در سکوت درختان شکست و ریخت چشم تو ماند و ماه
وین هردو دوختند به چشمان من نگاه

باغ

کافی نبود و نیست هزاران سال تا بازگو کند
آن لحظه گریخته جاودانه را
آن لحظه را که تنگ در آغوشم آمدی
آن لحظه را که تنگ در آغوشت آمدم
در باغ شهر ما
در نور بامداد زمستان شهر ما
شهری که زادگاه من و تو است
شهری به روی خاک
خاکی که در میان کوکب ستاره ای است

میمنت میر صادقی آزاده

خانم میمنت میر صادقی (‌ذوالقدر ) در سال 1316 از اصطهبانات فارس چشم به جهان گشود
دوره آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در شیراز به پایان رساند و به دانشگاه ره یافت و در سال 1339 در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بادرجه فوق لیسانس فارغ التحصیل شد آنگاه چندی به کار آموزگاری پرداخت در سال 1358 بازنشسته شد.

دفترهای شعر

1.بیداری جویباران توس 1347
2.با آبها و اینه ها توس 1356
3.جانهای آفتابی نارون 1371

پرده

پرده توری برف
جلو پنجره آویخته است
مرد با خاطره عشقی دور
مانده سرگرم در این روز زمستانی سرد
یاد ها می ریزند
از سر شاخه اندیشه او
برگهایی همه زرد
زن در این سوی اتاق
مانده تنها با خویش
عشق او خاطره دوری نیست
زیر چشم او را افسوس کنان می نگرد
بر لبش می گذرد
وه که چه نزدیک و چه دوری از من
مرد تنها در خویش
بی صدا می گرید
خیره در چشم خیالی که به او می خندد
می کشد آهی و لب می بندد
وه گه دوری و چه نزدیک به من
پرده نازک اشک
جلو پنجره چشم زن آویخته است

صبوحی

کنون شکفته با نفس صبح
گلهای آسمانی نیلوفر
بر نرده های ساده لیوان خانه مان
برخیز تا به چشم تماشا
این جامهای آبی کوچک را
در مقدم سپیده بنوشیم

منوچهر نیستانی

منوچهر نیستانی در سال 1315 در کرمان زاده شددوره آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در زادگاه خود و تهران به پایان رساند درسال 1334 وارد دانشسرای عالی تهران شد و در سال 1337 در رشته زبان و ادبیات فارسی فارغ التحصیل شد
سپس از سال 1337 تا 1342 در شاهرود به تدریس ادبیات فارسی پرداخت و پس از آن به تهران انتقال یافت و در سال 1357 بازنشسته شد
نیستانی علاوه بر سرودن شعر در زمینه پژوهش ادبی و ترجمه نیز کارهایی به انجامرسانده است .
منوچهر نیستانی در سال 1360 بر اثر سکته قلبی در گذشت .

دفترهای شعر

1.جوانه کرمان خواجو 1343
2.خراب تهران 1337
3.دیروز خط فاصله رز 1350
4.دو با مانع برگزیده اشعار بزرگمهر 1369

اما اگر بهار نیاید ...

با آن که حرفهای مرا باد
با ابرهای سوخته پرواز می دهد
با لحظه های من همه مغموم
در شهرتان غریب رها میکنم هنوز
این حسرت
این ترانه معصوم
ای با شبم نشسته چو مهتاب
با من سخن بگوی نه با ابر
در اشک من نگر نه به مرداب
با خود به دوردست غروبم ببر که باز
قلبم ز هیبت شب گریه کرده ساز
خرداد را به شادی گشتن
در باغ چشمهای تو خواهم من
در باغ چشمهای تو می خواهم
شعر و شکوفه خرمن خرمن
اما اگر بهار نیاید...!
ای با شبم نشسته چو مهتاب
افسوس حرفهای مرا باد
با ابرهای سوخته پرواز می دهد
با لحظه های من همه مغموم

و اینک آن عاشق وار

به شب
شبانه دیگر
ز شهر می رفتیم
ستارگان مشایع بودند
ستارگان قدیم
فراز آمده از شهر پاک آبی خود
و فوج فوج که از اوج شب نظاره گران
کبوتران برفی بودند
سپید پوشان ارواح رفتگان به ما نگران
و اهتزاز پر اندوه دستمال سفید
و اشکهاشان باران نور و مروارید
جواهری که نثار من و تو می کردند
ولی تلا لو لبخند تو جواهر من
و اشک شوق تو از هر ستاره بهتر من
تو حیف گفتی بازار مردم شیراز
چه قصه هایی گفتم
و اشک اشک تو باز
در آن سفینه جادو مسافران من و تو
و روزها و شبان بی تسلسل معهود
و آن سفینه کوچک تمام دنیا بود
دو تن خدا ابدی حکمران در آن من و تو و دور
دور ز دوزخ ز دیگران من و تو
و ما گذشتیم آرام
ز کوههای کریم رفیع رنگارنگ
ز گل ز سنگ گذشتیم و باغها گلسنگ و از دماغه امید نیک نیز گذشتیم
ز خویشتن ز هزاران هزار چیز گذشتیم
وزآن بهشت که در او خدای معجزه گر
که قلب تازه بکارد درون سینه ما
من و توییم و شب دیگر و سفینه ما ...