آثار دوستی علی‌بن ابی طالب (ع)

http://img.tebyan.net/big/1388/12/23...1913010486.jpg


ابن شاذان در كتاب «مناقب» از ابن عمر نقل می‌كند كه گفت: از رسول خدا(ص) درباره علی بن ابی طالب(ع) سؤال كردیم، حضرت خشمگین شده، فرمود: «چرا بعضی درباره كسی شك دارند كه درجه و مرتبه‌اش نزد خدا، مثل درجه و مرتبه من است و از همه مقامات من، جز نبوّت برخوردار است».
بعد فرمود: «بدانید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، مرا دوست داشته است و هر كه مرا دوست داشته باشد خدا از او راضی و خشنود است و كسی كه خدا از او خشنود باشد پاداش او را بهشت قرار می‌دهد».1
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، فرشتگان برای او استغفار می‌كنند و درهای بهشت به روی او باز است، تا از هر دری كه بخواهد بدون حساب وارد شود.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خداوند پرونده عملش را به دست راست او دهد و همانند پیامبران به حساب او رسیدگی كنند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد از دنیا خارج نمی‌شود تا از آب كوثر بیاشامد و از درخت طوبی تناول نماید و جای خود را در بهشت ببیند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خدا جان كندن را بر او در هنگام مرگ آسان می‌گرداند و قبر او را باغی از باغ‌های بهشت قرار می‌دهد.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خدا به تعداد رگ‌های موجود در بدنش به او حوریّه عطا كند و شفاعت او را درباره هشتاد نفر از اهل بیتش بپذیرد و به تعداد موهای بدنش در بهشت به او منزل عنایت كند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را بشناسد و او را دوست داشته باشد، خداوند ملك‌الموت را به سوی او بفرستد همان‌طور كه نزد پیامبران می‌فرستد، از او ترس و وحشت دیدن نكیر و منكر را برطرف كند، قبرش را روشن و به اندازه مسیر هفتاد سال وسعت دهد و با روی سفید وارد قیامت شود.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خداوند او را در سایه عرش خود با صدّیقین، شهدا و صالحان ساكن گرداند و او را از وحشت بزرگ و ترس‌های قیامت ایمن گرداند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خدا خوبی‌های او را قبول كند و از بدی‌هایش درگذرد، و در بهشت رفیق حمزه سیّد‌الشّهدا(ع) عموی پیامبر باشد.
بدانید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، مرا دوست داشته است و هر كه مرا دوست داشته باشد خدا از او راضی و خشنود است و كسی كه خدا از او خشنود باشد پاداش او را بهشت قرار می‌دهد.

آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، حكمت را در قلب او و راستی و درستی را بر زبان او جاری سازد و درهای رحمت خود را برای او باز كند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، اسیر خدا در زمین نامیده می‌شود و خداوند به وجود او بر فرشتگان و حاملان عرش خود مباهات می‌كند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، فرشته‌ای از زیر عرش پروردگار ندا كند: ای بنده خدا! عمل را دوباره آغاز كن، خداوند گذشته‌های تو را بخشید و گناهانت را آمرزید.


http://img.tebyan.net/big/1388/09/12...4249178203.jpg


آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، روز قیامت در حالی كه چهره‌اش همانند ماه شب چهارده می‌درخشد، در آن صحنه وارد می‌شود.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خداوند تاج كرامت را بر سر او و لباس عزّت را بر تن او بپوشاند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، مانند برق زودگذر از صراط عبور كند و هیچ‌گونه سختی هنگام گذشتن از آن نبیند.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته


باشد خداوند دوری از آتش و رهایی از نفاق و اجازه عبور از صراط و ایمن بودن از عذاب را برای او بنویسد.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد، خداوند برای او پرونده‌ای باز نمی‌كند و میزانی نصب نمی‌كند و به او گفته می‌شود: بدون هرگونه حسابی به بهشت وارد شو.
آگاه باشید، هر كس علی(ع) را دوست داشته باشد از حساب و میزان و صراط در امان خواهد بود.
آگاه باشید، هر كس با محبّت آل محمّد(ص) از دنیا رود، فرشتگان با او مصافحه كنند و ارواح پیامبران به زیارت او آیند و خداوند تمام خواهش‌های او را برآورده فرماید.
آگاه باشید، هر كس با دشمنی آل محمّد(ص) بمیرد، كافر از دنیا رفته است. آگاه باشید، هر كس با دوستی آل‌محمّد(ص) بمیرد، با ایمان از دنیا رفته است و من بهشت را برای او ضمانت می‌كنم.2

برگرفته از ماهنامه موعود
گروه دین و اندیشه – مهدی سیف جمالی



1. در كتاب بشاره المصطفی(ص) بعد از این جمله اضافه كرده است: «بدانید، هر كس علی(ع) را دوست بدارد خداوند نماز، روزه و سایر اعمالش را قبول می‌كند و دعای او را به اجابت می‌رساند».
شیخ صدوق(ره) در كتاب فضائل الشیعه، ص 45، ح 1، از ابورجاء، از نافع، از ابن عمر (با كمی تفاوت) آن را نقل كرده است و مجلسی(ره) در بحارالأنوار، ج 7، ص 221، ح 133 و ج 34، ص 277 ذیل ح 55 به نقل از فضائل الشیعـه ذكر كرده است.
2. مأه منقبـه، ص 64؛ بحارالانوار، ج 7، ص 114، ح89.