با گرفتگي عضله مقابله كنيم
 

شکستگی سر استخوان ران
 

وقتي كف پا مي‌خارد
 

وقتی کف پا می خارد

خارش اساسا مساله ناراحت‌كننده‌اي است اما خارش كف پا مخصوصا اگر پاي آدم در كفش باشد واقعا معضل بزرگي است. قارچ پا يكي از علل شايع خارش كف پاست. در اين حالت علائمي‌ مثل خارش ، سوزش ، قرمزي ، پوسته‌ريزي و حتي خشكي پوست در كف پا يا پهلوي پاها ديده مي‌شود.

10. هرگز صندل و دمپايي حاوي مواد مصنوعي و پلاستيكي را بدون جوراب نپوشيد.

شکستن قلنج استخوان‌ها باعث سائيدگي غضروف مي‌شود
 

شکستن قلنج استخوان‌ها باعث سائيدگي غضروف مي‌شود

یک جراح استخوان و مفاصل با بيان اينکه قلنج در ميان مردم امري عادي جلوه کرده است، اظهار داشت: اين عمل سائيدگي غضروف را در پي دارد.

دکتر محمود معتمدي ارتوپد و استاد دانشگاه علوم پزشکي تهران در گفت وگو با ايسنا، قلنج استخواني را امري ناپسند دانست و گفت: اگر اين حرکت به طور دائم صورت گيرد باعث ايجاد سائيدگي غضروف مي‌شود و اين سائيدگي در آينده سبب درد مفاصل در فرد خواهد شد.

وي علت صداي قلنج استخوان‌ها را ضعف در نيمه دررفتگي استخوان مربوطه دانست و گفت: اگر اين عضلات تقويت شوند اين صداها ديگر ايجاد نمي‌شود.

دکتر معتمدي علت اصلي اين کار توسط افراد را خستگي عضو مربوطه دانست و تصريح کرد: اگر کسي دچار خستگي شد بهتر است به جاي قلنج استخوان‌ها از دوش آب گرم استفاده کند؛ چرا که باعث از بين رفتن حالات قلنج مي‌شود.

اين جراح استخوان در ادامه انگشتان، ستون فقرات، مفاصل بزرگتر مثل زانو، مچ پا، آرنج و ستون فقرات را محل‌هاي شايع قلنج استخوان دانست و گفت: اگر اين عضلات تقويت شود صداي کمتري ايجاد مي‌شود.

وي افزود: حرکات ورزشي بسيار سبک، شنا، راه رفتن در سطح صاف و هموار براي تقويت عضلات و کمتر شدن قلنج عضلات مفيد هستند.

علل درد در پاشنه پا
 

علل درد در پاشنه پا


http://www.parsiteb.com/images/normall/heel1.jpg

بسیاری از این افراد چنانچه کفش نرم پاشنه بلند بپوشند درد پاشنه پای آنان بهبود می یابد .
عوامل زیر ممکن است سبب درد پاشنه پا شوند.

۱- دردهای مفصلی و روماتیسمی که در اینصورت لازم است مداوای دردهای مفصلی نمایند اینگونه افراد گاهی پاشنه پایشان بیشتر از حالت طبیعی گرم میشود ودر پاشنه پا احساس داغی میکنند و این حالت در بعضی از فامیلان بیشتر از سایر افراد مشاهده میگردد.

۲- کشش زیادتر از حد و کوفتگی رباطهای کف پا که با استخوان پاشنه پا چسبیده اند افرادیکه کف پای آنان صاف و بدون انحناست بیشتر به این درد مبتلا میشوند جهت مداوا ضمن کمتر فشار آوردن به کف پا میتوان با نظر پزشک نسبت به تهیه کفش مخصوص اقدام نمود.

۳- پیدایش زوائد استخوانی اضافی در زیر پاشنه پا بطوریکه با دست میتوان آن را لمس کرد و به وجود آن پی برد بعضی از پزشکان این زوائد را عامل درد پاشنه پا میدانند و پیشنهاد تراشیدن زائده را میکنند اما باید توجه داشت که با تراشیدن این زوائد بیماری مرتفع نگردیده و درد پاشنه پا ساکت نمیشود ضمنا بسیاری از افراد سالم هستند که با داشتن زوائد استخوانی در پاشنه پا به این درد مبتلا نیستند.

۴- گاهی در اثر پوشیدن کفش های تنگ و نامناسب پاشنه پا دردناک میگردد و این مربوط است به فشاری که به محل اتصال زرد پی پشت پا و استخوان پاشنه پا وارد میشود.

بسیاری از این افراد چنانچه کفش نرم پاشنه بلند بپوشند درد پاشنه پای آنان بهبود می یابد .

اما افرادیکه در پاهایشان احساس داغی و حرارت میکنند میتوانند جهت مداوا چند شب شبی نیم ساعت پاهای خود را از مچ به پایین داخل محلول آب گرم و نمک طعام بگذارند اگر مداوا نشود لازم است که به کف پا یا آنجا که بیشتر احساس حرارت میشود بهر پا سه تا چهار عدد زالو انداخته شود در مداوای این حالت اثر بسزایی دارد.

كم كردن قولنج مفاصل
 

كم كردن قولنج مفاصل



http://www.parsiteb.com/images/normall/joint6.jpg
سه ركن اصلی یك بدن توانا، افزایش توانایی سوخت و ساز بدن (مصرف اكسیژن)، بهبود قدرت عضلات و توسعه انعطاف‌پذیری بدن است.

زندگی یعنی حركت. مهم ترین ركن یك زندگی سالم تحرك، ورزش اصولی و مصرف انرژی است.

سه ركن اصلی یك بدن توانا، افزایش توانایی سوخت و ساز بدن (مصرف اكسیژن)، بهبود قدرت عضلات و توسعه انعطاف‌پذیری بدن است.

هر سه عامل فوق در كاهش تشكیل حباب ها تأثیرگذار است. ولی مهم ترین فاكتور مؤثر افزایش انعطاف‌پذیری بدن است.

انجام روزانه حداقل چند ورزش انعطاف‌پذیری و كششی در انتهای دامنه حركتی باعث كاهش تشكیل حباب ها خواهد شد.

ما به تمرینات كششی و حركت به سوی تمرینات با حداكثر دامنه ی مجاز در حین ورزش و در تمام مفاصل نیازمندیم، چرا كه در غیر این صورت در حین انجام زندگی روزمره به اجبار بدن را به سمت دامنه حركتی خواهیم برد و به مفصل صدمه خواهیم زد.

خیلی از اوقات اغلب افراد اذعان می‌دارند كه ما هر روز در طی فعالیت های شغلی این حركات را انجام می‌دهیم، پس چه لزومی به انجام این ورزش‌هاست؟

چرا ورزش در دامنه حركتی به مفصل صدمه نمی‌زند، ولی كار در دامنه انتهایی باعث بروز صدمات مختلفی خواهد شد؟

اصولاً ما در ورزش تمرین می‌كنیم و در كار امتحان می‌دهیم. ورزش اصولی شرایطی دارد كه در صورت رعایت آن شرایط، با خود فواید متعددی را به دنبال دارد.

در مرحله ی ابتدایی ورزش (گرم كردن)، مفاصل و عضلات پرخون می‌شوند، انعطاف‌پذیری اشان بالا می‌رود، قدرت تحمل فشارهای ورزش را پیدا می‌كنند و هزاران فایده ی دیگر كه از بروز هرگونه صدمه ناخواسته پیشگیری می‌كند. در حالی كه در حین كار ما این شرایط اولیه را برای اندام ها ایجاد نمی کنیم و با اعمال فشارهای مختلف، به این اندام ها صدمه خواهیم زد.

در مورد تشكیل گازهای داخل مفصل و قولنج مفاصل هم، این‌چنین بحثی صادق است.
در صورتی كه فرد مفاصل خود را در طی ورزش های روزمره در دامنه انتهایی تمرین دهد، تشكیل گازها به حداقل خواهد رسید و مفاصل دیگر مشكل قولنج پیدا نخواهند كرد و شما هم نیازی به رفع قولنج نخواهید داشت. بعد از ورزش، اگر هم احیاناً به مفصل فشار آورید و قولنج آن را رفع نمایید به مفصل فشاری نخواهد آمد. چون مفاصل خود را قبلاً و در طی ورزش ها توانمند نموده‌اید. هرچند كه به لحاظ رفع وابستگی روحیه توصیه می‌شود كه باز هم از رفع قولنج پرهیز كنید.

یكی از روش های ورزش درمانی كه در جهت بهبود انعطاف‌پذیری مفاصل و اندام ها، در كوتاه ترین زمان به شما كمك می‌كند تا به وضعیت مناسبی برسید، در ذیل آورده شده است.
تمرینات مناسب و اصولی

این تمرینات را می‌توان به صورت ایستاده و همچنین هنگام نشستن انجام داد. اگر این تمرینات را به صورت روزانه انجام دهید كمتر از 10 دقیقه وقت شما را خواهد گرفت.

انجام دادن یك یا دو بار از آنها در مدت بسیار كوتاه 10 تا 20 ثانیه (به صورت حركات خلاصه شده حین كار) می‌تواند باعث ایجاد یك تغییر روش بسیار مفید در كار كردن شما شود و تأثیر بسیار مهمی در كاهش حباب‌ها و قولنج‌ كردن مفاصل داشته باشد.

این تمرینات در ابتدا قابلیت انعطاف‌ اندام را افزایش می‌دهند و سپس تحریك‌پذیری مفاصل و ریلكس بودن را بالا می‌برند. می‌توان این حركت‌ها را به صورت گروه‌های كوچك در محل كار انجام داد.

اگر این تمرین‌ها را هر روز و به صورت دوره‌ای انجام دهید، شما بیشترین سود را خواهید برد.

چهار نوع ورزش‌ پایه
 

چهار نوع ورزش‌ پایه

ورزش‌های كششی :

این ورزش ها باید یكی از تمرینات روزانه باشد. كشش‌های ملایم به همراه یك برنامه منظم، تحرك بهتری را برایتان فراهم خواهد كرد و كمك شایانی به كاهش گرفتگی و درد عضلات و كاهش قولنج خواهد نمود.

ورزش‌های تقویتی :

ورزش‌های تقویتی عضلات را پرورش می‌دهد. شاید شما نخواهید برای پرورش اندامتان كار كنید. اما درمان خستگی و ضعف عضلانی، مستقیماً به انجام ورزش‌های تقویت عضلات مربوط است و عضلات ضعیف مستعد آسیب بیشتری هستند. برای زندگی در جامعه امروز شما به عضلات قوی تری نیاز دارید.

ورزش‌های ایروبیك (هوازی) :

ورزش‌های هوازی تنظیم كننده بسیار خوبی برای قلب و ریه هستند، مانند پیاده روی، دویدن، دوچرخه‌ سواری و شنا كه پس از انجام یك دوره، حجم تنفس و بازده قلب را افزایش می‌دهند. انجام این ورزش‌ها سه بار در هفته و به مدت 20 تا 30 دقیقه استاندارد مناسبی است.

ورزش‌های آرام‌ بخش (Relaxation) :

ورزش‌های آرام‌ بخش برای كاهش استرس و فشارهای عصبی روزانه طراحی شده‌اند. به‌وسیله این تمرینات، فشارها و بحران‌های زندگی روزانه تأثیر كمتری روی اعصاب خواهند گذاشت. این حركات همچنین برای افرادی كه در مدت طولانی با یك وضعیت ثابت كار می‌كنند، مؤثر است.
اصول ورزش برای کاهش قولنج

شروع سبک و آرام:

در ابتدا، برنامه را سبك شروع كنید. اگر شما قبلاً چنین تمریناتی را انجام نداده‌اید، باید با حركات سبك شروع كنید. اگر به صورت گروهی این كار را انجام می‌دهید لازم نیست همه تمرینات را در ابتدا انجام دهید.

افزایش تدریجی:

بعد از چند هفته قادر خواهید بود ورزش‌های بیشتری را انجام دهید و انعطاف‌پذیری بدن شما بیشتر خواهد شد. بعد از چند هفته منتظر كاهش روند قولنج‌ها باشید. البته تأثیرات روحی و روانی آن را نیز فراموش نكنید.

انجام با قاعده و منظم حركات:

بعضی از حركات نیازمند تكرار روزانه هستند. اگر نمی‌توانید همه برنامه را انجام دهید، تعدادی از آن را در طی روز انجام دهید؛ حتی اگر در محل كار خود حاضر نشدید.

كمی ناراحتی در ابتدای انجام این حركات طبیعی است، ولی این ورزش‌ها دردناك نخواهد بود. شما باید به‌طور قطع احساس كشش و كار عضلانی را داشته باشید.

درد و ناراحتی بعد از انجام این حركات می‌تواند به معنی انجام بیش از حد تمرینات باشد. لزوماً این درد به این معنی نخواهد بود كه این حركات برای شما مناسب نیستند. اگر مشكوك شدید بهتر است با یك فیزیوتراپیست متخصص ورزش، مشورت كنید.

علت ايجاد قوز كمر
 

علت ايجاد قوز كمر


http://www.parsiteb.com/images/normall/ghooz12.jpg

درمان قطعی بیماری مستلزم همكاری صمیمانه خود بیمار است. تغییر عادت در طرز نشستن غلط، استفاده از قوزبند، فیزیوتراپی جهت رفع ضعف عضلات ستون فقرات كه می تواند عامل ایجاد كننده باشد، از درمانهای طبی است.
چندین عامل در بروز این وضعیت مؤثر است.

1. بد قرار گرفتن وضعیت بدن بخصوص در هنگام نشستن كه غالباً با سعی و كوشش در قرار دادن بدن در وضعیت صحیح اصلاح می شود.

2. ضعف عضلات در بیماری های عضلانی بدن

3. قوز كه در مواردی مانند در رفتگی لگن و خمیدگی طبیعی ستون مهره ها دیده می شود.

4. بیماری های ستون مهره ها كه به وسیله بیمار و یا پزشك قابل اصلاح نیستند.

5. شكستگی ستون مهره ها در اثر تصادف یا تومور

6. علل مادرزادی

میزان شیوع این بیماری
بر اساس علل ایجاد كننده كه ذكر شد درصد شیوع آن در جامعه متفاوت است.

علایم و نشانه های ابتلا به این بیماری
برجستگی غیر عادی در ستون مهره ها همراه یا بدون انحناء جانبی ستون فقرات، درد، اشكال در راه رفتن، خستگی زودرس و در مراحل شدید بیماری ، اختلالات تنفسی و عصبی از علایم آن است.

روش تشخیص این بیماری
بهترین روش تشخیص ، معاینه دقیق توسط پزشك متخصص است. روشهای پرتونگاری (رادیو گرافیك) هم در تشخیص این معاینه كمك كننده است.

طرق درمان این مشكل
 

طرق درمان این مشكل
درمان قطعی بیماری مستلزم همكاری صمیمانه خود بیمار است. تغییر عادت در طرز نشستن غلط، استفاده از قوزبند، فیزیوتراپی جهت رفع ضعف عضلات ستون فقرات كه می تواند عامل ایجاد كننده باشد، از درمانهای طبی است.

در صورتی كه بیماری آنچنان پیشرفت كرده باشد كه باعث بروز علائم حسی و حركتی در اندامها، اشكالات تنفسی و یا تغییر شكل شدید ستون فقرات باشد ممكن است جراحی در درمان كمك كننده باشد.

آیا می توان از ابتلا به این بیماری پیشگیری كرد؟
در مواردی كه علت ، وضعیت غلط در نشستن و یا ضعف عضلات باشد، اصلاح نشستن و برخاستن و تقویت عضلات ستون مهره ها به وسیله انجام نرمشهای سبك كمك كننده است.

آیا بیماران مبتلا باید به نكات بهداشتی – درمانی خاصی توجه كنند؟
طرز صحیح نشستن روی صندلی، رانندگی، خوابیدن، راه رفتن كمك كننده است. اما رعایت نكات بهداشتی، درمانی براساس علل بیشمار آن متفاوت می باشد.

ممكن است در اثر بی مبالاتی و نادیده گرفتن دستورات پزشك در انجام ورزشهای مخصوص، استفاده نامناسب از قوزبندها ، بیماری عود یا پیشرفت نماید.

بی علاقگی نوجوانان و دانش آموزان به نرمش و ورزش و وضعیت بد قرارگیری آنها هنگام نشستن پشت نیمكت های مدرسه بخصوص هنگام مطالعه می تواند از علل این بیماری باشد.

شيوه صحيح نشستن پشت ميز
 

شيوه صحيح نشستن پشت ميز


http://www.parsiteb.com/images/normall/miz.jpg
یک عمر شنیده بودیم : "بچه راست بشین، صاف بشین، آنقدر قوز نكن!" اما گویا تازه معلوم شده كه این توصیه ی مادرانه هم برای کمر و ستون فقرات ما مفید نبوده است.
اگرچه منظور مادر این بوده که قوز نکنیم و روی کتاب ها خم نشویم و هنوز هم پزشكان این توصیه را تایید می‌ كنند، اما به هر حال چیزی که به تازگی محققان اسکاتلندی و کانادایی با استفاده از یک مدل جدید "ام آر آی" نشان داده اند، این است که راست نشستن بیش از حد، فشار غیر ضروری در ناحیه ی کمر ایجاد می کند كه خیلی هم به نفع ستون فقرات نیست.
نشستن پشت میز
بهترین حالت نشستن پشت میز:

محققان معتقدند: بهترین حالت نشستن پشت میز این است که کمی بدن را به عقب متمایل کنیم، به طوری که زاویه ی بین ران‌ها و تنه حدود 135 درجه شود. البته از آنجایی که این زاویه ممکن است باعث سُرخوردن ما به عقب و حتی افتادن شود(اگر تکیه گاهی نداشته باشیم)، محققان به 120درجه هم رضایت داده اند. آنها می گویند این گونه نشستن می‌ تواند باعث کاهش کمر درد شود.

به گفته ی این محققان 32 درصد مردم بیش از 10 ساعت را در روز، به صورت نشسته سپری می ‌‌کنند و نیمی از آنان حتی برای صرف ناهار نیز،میز خود را ترک نمی‌ کنند و دو سوم مردم زمانی که از کار به منزل باز می ‌گردند، باز هم می ‌نشینند.

علاوه بر این، بررسی‌ها نشان داده است که یک سوم افراد به همین علت، یعنی بد نشستن های طولانی، از کمر درد رنج می برند. پس، از آنجا که بد نشستن می تواند با ایجاد فشار بر ستون فقرات و رباط‌ های مربوطه، انسان را دچار دردمزمن و بد شکلی کند، لازم است اصول درست نشستن را بدانیم تا دچار این مشکلات نشویم.

بیشتر ما در طول ساعات کاری، پشت میز و روی صندلی هایی نشسته ایم که نه به وضعیت قرار گرفتن شان توجه داریم ونه به نحوه ی نشستن خودمان روی آنها. اما وقتی که کارمان تمام می شود، از دردی که در کمر و گردنمان حس می کنیم، می‌فهمیم که باید نشستن خود را اصلاح کنیم.

وقتی که زاویه ی نشستن ما قائمه باشد، انحنای طبیعی ستون فقراتمان کمتر شده و باعث می‌ شود به صفحه های ژله ای بین مهره ها فشار بیشتری وارد شود. در ضمن ثابت نشستن طولانی با فشار پی در پی، باعث خوردگی و ساییدگی مهره ها و نرسیدن خون کافی به دیسک و سخت شدن و کاهش قابلیت انعطاف آن می شود.همه ی این عوامل دست به دست هم داده و ما را دچار کمردرد می کنند.

در نهایت هم این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم آیا می ‌خواهیم درست بنشینیم تا سالم بمانیم، یا اینکه با تنبلی، تسلیم کمردرد می شویم و یک عمر عذاب می کشیم. بد نیست بدانید متخصصان برای اصلاح وضعیت نشستن چهار مرحله را پیشنهاد کرده اند:
گام اول: صندلی

تا جایی که می توانید باسن خود را به تکیه گاه(پشت) صندلی نزدیک کنید. ارتفاع نشیمنگاه صندلی را طوری تنظیم کنید که کف پایتان صاف روی زمین قرار گیرد و زانوهای شما در راستای ران‌هایتان باشند (ران وساق پا زاویه ی 90 درجه داشته باشند).

پشتی صندلی باید با نشیمنگاه زاویه 120 درجه بسازد. در این زاویه کمترین فشار بر ستون مهره ها وارد می شود و انحناهای آن در وضع طبیعی خود قرار می ‌گیرند. اگر لازم است از کوسن های کوچک استفاده کنید تا پایین و بالای کمرتان هم تکیه گاه داشته باشد.

این کار باعث می شود انحنای طبیعی ستون فقرات حفظ شود و فشار کمتری به کمر وارد شود. دسته های صندلی هم باید طوری تنظیم شود که وقتی دست ها را روی آن قرار می دهید، شانه ها یتان شل و آزاد باشند.
گام دوم: میز و صفحه کلید کامپیوتر

میز خود را طوری قرار دهید که نزدیک ترین فاصله را با شما داشته باشد. اگر با صفحه کلید کامپیوتر کار می کنید، میز کشویی آن یا خود صفحه کلید را تا حد ممکن به سمت خود بکشید. دقت کنید قسمتی که بیشتر از همه استفاده می کنید، مستقیم جلوی شما قرار گیرد که کمرتان مجبور به چرخش نشود.

ارتفاع میز هم باید طوری تنظیم شود که آرنج و شانه های شما بتواند آزاد و شل قرار گیرند و مچ دست های شما خم نشوند (در امتداد ساعد باشد). در این حالت معمولا یک زاویه 110 درجه بین ساعد و بازو ایجاد می شود. برای نوشتن هم نباید روی میز خم شوید، بلکه با نزدیک کردن میز و صندلی، خود را به کار مسلط کنید.
گام سوم: صفحه نمایش کامپیوتر و وسایل روی میز

دقت کنید وسایل مورد استفاده روی میز را طوری قرار دهید که همه چیز در دسترس شما باشد و برای برداشتن یا کار با هر وسیله مجبور به خم شدن روی میز یا دراز کردن بیش از حد دستتان نشوید.

صفحه نمایش کامپیوتر باید بالای صفحه کلید و مستقیم روبروی چشم های شما باشد، طوری که گردن شما به پایین و بالا یا پهلو ها خم نشود. لازم است حداقل به اندازه ی یک بازو از صفحه نمایش فاصله داشته باشید.

یادتان نرود نسبت به پنجره طوری بنشینید که انعکاس نور در صفحه نمایش شما را اذیت نکند. تلفن هم باید در جایی قرار گیرد که به راحتی در دسترس باشد و برای جواب دادن به آن مجبور به خم شدن یا چرخش کمر نشوید. اگر صندلی تان نمی چرخد، بهتر است کل بدن را به سمتی که می خواهید بچرخانید نه کمرتان را.
گام چهارم: توقف کار و استراحت

حتی زمانی که کاملا طبق اصول صحیح نشسته اید، نشستن طولانی در یک جا، با ممانعت از جریان خون می‌ تواند برای بدنتان عوارضی ایجاد کند. بنابراین سعی کنید هر 20 تا 30 دقیقه، یکی دو دقیقه کار خود را متوقف کرده و حرکات کششی انجام دهید و بعد از هر ساعت 5 تا 10 دقیقه استراحت کرده یا کار خود را تغییر دهید.

البته نمی گوییم کار را تعطیل کنید، بلکه منظورمان از استراحت این است که با تغییر وضعیت بدنی خود به عضلات و مفاصل استراحت بدهید. کافی است هر عضله در خلاف جهتی که قرار داشته، قرار گیرد. برای این کار حتی می توانید بلند شوید و در اتاق خود چند قدم راه بروید.

هنگام نهار هم بهتر است از جای خود برخیزید و یک دوری در اطراف بزنید.

یادتان باشد علاوه بر عضلات و مفاصل، چشم های شما نیز نیاز به استراحت دارند. بنابراین گه گاه به جای نگاه کردن به صفحه نمایش به نقطه ای دور دست خیره شوید یا با کف دست تان 10 تا 15 ثانیه چشم هایتان را بپوشانید.
*سه نكته ی طلایی

1- تا می توانید هنگام کار از جایتان بلند شوید و حرکت داشته باشید.

2- تا جایی که ممکن است وسایل روی میز را در دسترس خود قرار دهید تا برای استفاده از آنها لازم نباشد مرتب روی میز خم شوید.

3- هنگام کار عضلات خود را شل و ریلکس(relax) کنید تا متحمل فشار انقباض عضلانی اضافی روی بدن خود نشوید