مدير انجمن نجوم آماتوري ايران گفت: در تقويم مطالعات نجومي خود شامگاه دوشنبه 29 شهريور و بامداد سه شنبه 30 شهريور را هرگز از دست ندهيد چرا كه در اين شب مشتري و اورانوس هر دو در وضعيت مقابله هستند كه تقريبا در هر قرن يك بار اين پديده ها همراه هم رخ خواهند داد.

http://img.irna.ir/1389/13890627/279...023-437724.jpg

مهندس 'مسعود عتيقي' روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار علمي ايرنا گفت: با وجود اينكه هر 13 ماه برجيس (مشتري) و زمين و خورشيد به گونه اي قرار مي گيرند كه زمين ميان برجيس و خورشيد قرار مي گيرد اما اين بار برجيس 75 ميليون كيلومتر نزديكتر از مقابله قبلي خواهد بود كه تا سال 1401 خورشيدي چنين رويدادي را نمي توان مشاهده كرد.

عتيقي افزود: در اين شب خطوط جوي لكه قرمز بزرگ مشتري و اقمار آن كه گاليله 400 سال پيش آنها را به صورت بسيار كوچك در اطراف اين سياره مشاهده كرده بود، براي تلسكوپ هاي زميني با كيفيت عالي قابل مشاهده خواهند بود.
وي عكاسي با تلسكوپ و دوربين هاي قابل نصب بر روي تلسكوپ را براي ثبت جزئيات اين سياره و اقمار آن توصيه كرد.
عتيقي تاكيد كرد: سياره برجيس در اين شب به راحتي با چشم غير مسلح به عنوان پرنورترين جرم ستاره مانند آسمان همزمان با غروب خورشيد در افق غرب، از افق شرق طلوع مي كند و مقارن با نيمه شب در نصف النهار محلي ناظر ( تقريبا در بالاي سر) ديده خواهد شد.

مدير انجمن نجوم آماتوري ايران گفت: سياره اورانوس با جدايي زاوايه اي 8/0 درجه در نزديكي برجيس با يك تلسكوپ كوچك آماتوري يا يك دوربين دوچشمي نجومي به رنگ سبز آبي قابل مشاهده است.
عتيقي خاطر نشان كرد: موضوع جالب اين است كه اورانوس نيز در اين شب در وضعيت مقابله قرار خواهد داشت و به همين دليل اين شب را شب مقابله ناميده اند كه تقريبا در هر قرن يك بار رخ مي دهد.

وي يادآوري كرد كه تا بامداد روز سه شنبه 30 شهريور فرصت براي مطالعه دقيق تر اين اجرام پيش روي رصدگران قرار دارد و طي شب هاي قبل و بعد نيز اين فرصت تقريبا وجود دارد.
عتيقي گفت: برجيس به دليل اين نزديكي با زمين چند برابر قدر پرنورترين ستاره و هم دوش با ملكه آسمان شبانگاهي يعني سياره ناهيد درخشندگي بالايي را از خود نشان مي دهد.
مدير انجمن نجوم آماتوري ايران يادآوري كرد: سياره بربجيس يا همان مشتري معروف كه ايرانيان باستان به آن 'زاوش' و 'هرمزد' نيز مي گفتند از جمله پديده هاي عجيب منظومه ما محسوب مي شود.

عتيقي علت اين امر را در موضوعات مختلفي از جمله اينكه قطر برجيس 12 برابر قطر كره زمين است عنوان كرد و افزود: اين سياره با قطري حدود 143 هزار كيلومتر به نوعي غول منظومه خورشيدي ما محسوب مي شود و وجود اقمار بسيار (64 قمر) از ديگر ويژگي هاي خاص اين سياره است.

وي از ديگر ويژگي هاي برجيس به وجود كوچكترين و بزرگترين قمر منظومه خورشيدي در اطراف اين سياره اشاره كرد و گفت قمر 'لدا' با قطري حدود 10 كيلومتر كوچكترين و قمر 'گانيمد' با قطري برابر با پنج هزار و 260 كيلومتر بزرگترين قمر منظومه خورشيدي هستند كه به دور سياره برجيس درگردشند.
مدير انجمن نجوم اماتوري ايران افزود: پيچيدگي هاي جوي سياره كه با رنگ هاي مختلفي درون تلسكوپ خود را نمايان مي سازند و گردبادهاي عظيمي كه چندين قرن همچون لكه غول پيكر قرمز در روي مشتري ظاهر مي شوند نيز از جمله عجايب اين سياره هستند.

عتيقي وجود فشار چند ميليون اتمسفري آن هم در لايه هاي مياني سياره غول پيكر برجيس و دماي 40 هزار درجه سانتي گرادي در هسته اين سياره باعث شده كه برجيس 5/2برابر انرژي دريافتي از خورشيد را از خود منتشر كند.
وي گفت: سياره برجيس را خورشيد ناكام ناميده اند زيرا علي رغم آن كه 380 بار از زمين پرجرم تر است اما مي بايست 80 بار پرجرم تر از وضعيت فعلي مي بود تا بتواند به ستاره اي كوچك تبديل شود.


منبع : ایرنا
27/6/89