[amir ahmadi]

وقتی بچگی نوجوانی و جوانی خودمون با اروزیها مقایسه می کنم هیچ نقطه مشترکی پیدا نمی کنم ما از 6و7 سالگی کار می کردیم همه هر کی کار نمی کرد پیش چشم همه خوار بود .برا همین بار انقلاب و جنگ هم رو دوش همونا بود و هیچ احساس خستگی نمی کردند.جوونای قرص و محکم ابدیده شده از بچه گی از همون بچگی روی پای خودشون بودند یادم هست یه جا کار می کردیم قرار شد سر کارگر روزی 5 تومان برامون بگیره یعنی روزی 5 تومان قرار بست ولی اخرش روزی 3تومان بیشتر به ما نداد ولی همون 3 تومان هم خوب بود خیلی چی می شد.