دیدم گل تازه چند دسته***بر گنبدی از گیاه رسته
گفتم چه بود گیاه ناچیز***تا در صف گل نشیند او نیز
بگریست گیاه و گفت خاموش***صحبت نکند کرم فراموش
گر نیست جمال و رنگ و بویم***آخر نه گیاه باغ اویم؟
من بنده حضرت کریمم***پرورده نعمت قدیمم
گر بی هنرم و گر هنرمند***لطفست امیدم از خداوند
با آنکه بضاعتی ندارم***سرمایه طاعتی ندارم
او چاره کار بنده داند***چون هیچ وسیلتش نماند
رسمست که مالکان تحریر***آزاد کنند بنده پیر
ای بار خدای عالم آرای***بر بنده پیر خود ببخشای
سعدی ره کعبه رضا گیر***ای مرد خدا ره خدا گیر
بدبخت کسی که سر بتابد***زین در، که دری دگر بیابد