[sheida.m]

به من گفتی : خداحافظ ، و بر قندیل مژگانت بلور اشک جاری بود
غم تلخی میان قصه هایت با تمام بی قراری بود
چرا با غم خداحافظ ؟
تو که افسانه با عشق بودن را برایم از کتاب زندگی خواندی
تو که بذر محبت را به دشت سینه مشتاقم افشاندی
چرا با غم خداحافظ ؟