اگر همه ی مردم سکه داشتند سکه را بیش از خدا دوست نداشتند آنگاه کسی گوشه ی خیابان خواب گندم نمی دید تا جوانمردی ارزشمندترین سکه اش را به او ببخشد
__________________
از جور قد بلند و موی پستت
از سرکشی نرگس بی می مستت
ترسم به کلیسای رومم بینی
ناقوس به دستی و به دستی دستت...
|