اگرآن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر و تن را دل و جان را
که هر که چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمر قند و بخارا را!!!
__________________
از جور قد بلند و موی پستت
از سرکشی نرگس بی می مستت
ترسم به کلیسای رومم بینی
ناقوس به دستی و به دستی دستت...
|