[amir ahmadi]

وام دادن به هم نوع خویش رحمت اوردن است
به یاری او رفتن پاس دستورات داشتن است
چون همنوعت نیازمند است او را وام ده
چون از او وام گیری در زمان مقرر باز پس ده
در سخن خویش استوار باش و با دگری راستی کن
تا در جمله حاجتهای خویش انچه میخواهی بیابی
بسیاری کسان وام را نعمت میشمارند
ویاری کنندگان خویش را گرفتار می سازند
پیش از انکه وام گیرند بر دست وام ده بوسه میزنند
وبه فروتنی از داراییهای او سخن می گویند
به گاه تقاضای موعد درنگ می کنند
در عوض باز پس دادن وام شرح ناراحتی خویش می گویند
از زمانه شکوه می کنند
اگر وام را ادا کنند وام ده به دشواری نیمی از مال خویش را خواهد گرفت
و اگر چنین نکند از مال خویش محروم گشته
و بی انکه سزاوار باشد
یک دشمن افزونتر خواهد داشت
که به نفرین و ناسزا ادای دین می کند
و در عوض احترام اهانت روا می دارد
بسیاری از مردم بدون خباثت از دادن وام سر باز می زنند

تا بی سبب دلواپس محروم شدن از مال خویش نگردد.