[آناهیتا الهه آبها]

دکتر شریعتی انسان ها را به چهار دسته تقسیم کرده است:

1_آنان که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند نیستند:

عمده آدم ها حضورشان مبتنی بر فیزیک است.تنها با لمس ابعاد جسمانی آنها است که قابل فهم می شوند بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

2_آنان که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هم نیستند:

مردگان متحرک در جهان.خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی واگذاشته اند.بی شخصیت اند و بی اعتبار.هرگز به چشم نمی آیند. مرده و زنده شان یکی است.

3_آنان که وقتی هستند هستند وقتی که نیستند هم هستند:

آدم های معتبر و با شخصیت.کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می گذارند.کسانی که همواره در خاطر می مانند.دوستشان داریم و برایشان احترام و ارزش قائلیم.

4_آنانی که وقتی هستند نیستند وقتی که نیستند هستند:

شگفت انگیزترین آدم ها.در زمان بودنشان چنان با قدرت و با شکوه اند که ما نمی توانیم حضورشان را در یابیم اما وقتی که از پیش ما می روند نرم نرم آهسته آهسته درک می کنیم.باز می شناسیم،می فهمیم که آنان چه بودند،چه می گفتند و چه می خواستند ما همیشه عاشق این آدم ها هستیم هزار حرف داریم برایشان اما وقتی در برابرشان قرار می گیریم قفل بر زبانمان می زنند اختیار از ما سلب می شود.سکوت می کنیم و غرقه در حضور آنان مست می شویم و درست زمانی که می روند یادمان می آید که چه حرف ها داشتیم .شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.