[SHeRvin]

▪ به این ترتیب وجه تمایز ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی ایران در چیست و قطعه‌ای که شما ساخته‌اید با برنامه‌ریزی کاری کدام یک از این ارکستر‌ها همخوانی بیشتری دارد؟
ـ تا به حال معمول بوده است که ارکستر سمفونیک آثار رسمی‌موسیقی جهانی را اجرا کرده است. البته این نکته را هم ناگفته نگذارم که بسیاری از آثاری که در قدیم نوشته شده‌اند، بویی از موسیقی و فرهنگ ایرانی نبرده‌اند. اما کارهایی با رنگ و بوی ایرانی، پیش از این کم اجرا شده‌اند. و به طور کلی ارکستر سمفونیک باید آثار آهنگسازانی را که در سبک جهانی کار می‌کنند، اجرا کنند. ولی این روزها تمام ارکستر سمفونیک‌های دنیا علاقمند به همکاری با موزیسین‌های مشرق زمین هستند. دوست دارند که نوع دیگری از موسیقی را تجربه کنند و چیز دیگری را به شنونده‌هایشان ارائه دهند. به عنوان مثال; تاکنون سه بار جهت همکاری با ارکستر‌های بزرگ از گروه کامکارها دعوت شده است. در ارکستر سمفونیک سوئد، من یک پوئم سمفونی کردی اجرا کردم و برایشان به شدت جالب بود. ساز‌ها فواصل متفاوتی می‌زدند و فیگور‌های ملودیک متفاوتی را اجرا می‌کردند. هم نوازنده‌ها لذت می‌بردند و هم مردمی‌که نشسته بودند، برایشان جذاب بود. نمی‌گویم این اثر خیلی هنری بود. اما برای آنها جذابیت ویژه‌ای داشت. الان تمام ارکستر‌ها این کار را می‌کنند. «لوچیانو بریو» که یکی از مدرن‌ترین آهنگسازان ایتالیایی است پارسال یا پیرارسال به این فکر افتاده بود که پیوندی بین موسیقی مشرق زمین و موسیقی کلاسیک برقرار کند. ما بعد از تعطیلات عید سال آینده از سوی ارکستر «کورونو کوارتت» به لندن دعوت شده‌ایم تا شاید برنامه جدیدتری اجرا کنند و نمی‌خواهند که فقط به کوارتت‌های موتسارت و... بسنده کنند. الان ارکستر‌های بزرگ دنیا به دنبال این کار هستند. من شنیده‌ام که ارکستری از نروژ قرار است با گروه دستان، قطعاتی از محمد رضا درویشی را اجرا کنند. این نشان می‌دهد که ارکستر سمفونیک به دنبال یک زبان جدیدتر و تازه هستند. ما هم در ایران ارکستر سمفونیک را داریم و چه اشکالی دارد که کارهایی که دارای تکنیک و جذابیت هستند، اجرا شود.

▪ پس وجه تمایز کار ارکستر ملی و سمفونیک چیست؟
ـ به نظر من ارکستر ملی باید قدرت اجرایی اش را در سطح جهانی ببرد و این ارکستر هم لازم است و می‌توانیم چند ارکستر داشته باشیم. هیچ مشکلی نیست. ارکستر سمفونیک هم باشد تا آثاری را که با تکنیک بالاتری هستند و از عهده ارکستر‌های دیگر بر نمی‌آید را آنها اجرا کنند. هر دو لازم است. چون اگر فقط ارکستر ملی را داشته باشیم، هنگام اجرای سمفونی ۹ بتهوون در می‌مانیم. اگر بتوانیم هر دو را حفظ کنیم، بهتر است.

ارکستر ملی هم می‌تواند کارهای ایرانی‌تر و تصنیف وارتر را اجرا کند. البته الان دیگر اگر همه نوازندگان در حد خوبی باشند، دیگر تمایز آن‌چنانی نمی‌توان قائل شد. ارکستری که توان اجرای آثار کلاسیک را داشته باشد، آثار آهنگسازان ایرانی را هم به راحتی اجرا می‌کنند.