[امیر عباس انصاری]

نوشته اصلی توسط kalantar48

نه آن شیرم که با دشمن برآیم
مرا این بس که من با من برآیم

منم آن ترک شیرازی، ز کف دادم دل خود را
به گاو مش حسن بخشم مهستی و حمیرا را
وگر افزوده بخشیدم، مشو نومید ای جانا
بیا اکنون برای تو، کنم صیغه ثریا را