[SHeRvin]

فرزند استاد مرتضي‌حنانه از احتمال انتشار آثار منتشرنشده مرحوم حنانه توسط يونسکو و شورای‌جهانی موسیقی خبر داد و با گله‌مندي از خانه موسيقي و وزارت ارشاد، توجه بيش از حد اساتيد موسيقي ايراني به سه‌تار را موردنقد قرار داد.

ایلنا: «امیرعلی حنانه» موسیقیدان و فرزند استاد مرتضي حنانه گفت:« به‌دلیل عضویت در شورای جهانی موسیقی و شماره کپی رایتی که دراختیار دارم، می‌توانم یکی از کتاب‌های پدرم یا مجموعه‌ای از کارهای صوتی او را در خارج از ايران منتشر کنم اما به دلایل زیادی ترجیح می‌دهم که انتشار این آثار در ایران انجام شود.»

وی در گفت و گو با خبرنگار ايلنا گفت:« انتشار این آثار؛ هزینه بالایی دارد و تامين چنين هزينه‌اي از حوزه‌هاي شخصی برایم مقدور نیست. وزارت ارشاد یا هر نهاد دولتی مرتبط دیگری كه نسبت به ارزش این آثار آگاهی داشته باشند، مي‌تواند و بايد در این کار مشارکت کند. فکر می‌کنم این وظیفه چنین نهادهایی است که از هرکس در هنر کار جدی انجام مي‌دهد، حمایت به عمل آورد. البته شخصا برای انتشار آثار پدرم از هیچکدام از نهادهای مرتبط با موسیقی تاكنون درخواست کمک نکرده‌ام.»
وی که در سي‌وسومين نشست يونسكو و سومين كنگره شوراي جهاني موسيقي به ارائه مقاله درباره استاد حنانه و موسیقی ایرانی پرداخته است، عنوان کرد:« این نشست در سال 2009 در کشور تونس برگزار شد. در جلسات تخصصی کنگره چندین مقاله درباره موسیقی ایرانی، ارکستر فارابی و همچنین برخی آثار پدرم مثل کاپریس لعنتی و آپوس شماره 13 ارايه کردم. همین طور طی مقاله‌ای توانستم ایرانی بودن ساز «لوت» را به اثبات برسانم. اما متاسفانه دوستان نه تبریک گفتند و نه برای این دفاع از موسیقی ایرانی؛ پیام تشکری فرستادند.»
حنانه همچنین به انتقاد از خانه موسیقی پرداخت و گفت:« خانه موسیقی یک نهاد صنفی است. اما اگر واقعا خانه موسیقی است، باید به تمام موسیقی‌های جدی در کشور بپردازد. اگرچه احساس می‌کنم این خانه تنها محدود به موسیقی سنتی و دستگاهی شده است. گويا موسيقي کلاسیک ایرانی و افرادي همچون حنانه در آن جايي ندارند.»
فرزند مرتضي حنانه تاكيد كرد:« خانه موسيقي امروز يك دست شده و حرف موسیقی ايراني هم فقط سه تار شده است. درحالیکه این شیوه، اصلا هنری و مطابق با معيارهاي يك صنف هنري نیست.»
وي ادامه داد: «من عضو پيوسته و درجه يك خانه موسیقی هستم، اما به دلیل چنین شیوه‌ای، مدت‌هاست که به آنجا سر نزده‌ام و فقط ارتباطم با خانه منحصر به نامه‌هایی شده است که هرسال فرستاده می شود تا حق عضویت خودمان را پرداخت کنيم.»
ایلنا