[behnam5555]

يك من نقره بهتر است يا اسارت


در سال 545 هجرى قمرى تركان چادرنشين غز در نواحى مسير رود سيحون ساكن شدند تا بيعت امير بلخ را پذيرفتند،
چندى بعد حاكم بلخ خواست ماليات سنگينى ازآنها دريافت نمايد.
غزان متعهد شدند كه هر سال بيست و چهار هزار گوسفند براى حوائج مطبخ شاه تسليم نمايند اما ستمگرى و رشوه خوارى ماءموران منجر به قيام عمومى غزان گرديد و حاكم سلجوقى بلخ به مبارزه با آنان برخاست ، آنها با تضرع و زارى تقاضاى بخشودگى نمودند و متعهد شدند كه اگر سلطان از تقصير آنان درگذرد غيراز آنچه متعهد شده اند هر خانوار يك من نقره تقديم خواهد نمود.
سنجر خواست اين پيشنهادرا قبول كند ولى بعضى از امرا، او را از قبول اين امر باز گرداندند و غزها دست از جان برداشته به مدافعه پرداختند و لشكر سلطان را به سختى شكست دادند و سنجر را بازوجه اش به اسارت گرفتند و پس از آن به غارت شهرها وقتل و كشتار پرداختند.
سلطان مدت دو سال و نيم در اسارت غزان بود و پس از مرگ زوجهاش موفق به فرار شد و به مرو آمد اما چون خرابى مرو و اوضاع شهرهائي كه به دست غزان افتاده بود بدانست از كثرت اندوه جان را به جانبخش تسليم نمود.


رازى عبدالله ( تاريخ كامل ايران ص 207.)