[SHeRvin]

موریس راول، اسطوره امپرسیونیست (II)

اگرچه راول در تحصیلات آکادمیک خود آنچنان موفق نبود و به "بی توجه در تحصیل" معروف بود با اینحال همه می دانستند او بسیار با استعداد و توانا است. در سال 1893 راول چندین آهنگ ساخت و توسط پدرش به پیانیست اریک ساتی معرفی شد؛ شخصی که شخصیت متمایزش و موسیقی غیر ارتدوکسی اش بسیار با نفوذ بود. راول در سن بیست سالگی خود مستقل، با فهم و کمالات، کمی گوشه گیر و کمی شوخ طبع بود.

سر بزرگ وی با دانش فوق العاده زیاد او مطابقت داشت.

او بسیار مطالعه می کرد و در کتابخانه اش بیش از 1000 جلد کتاب داشت. در دوران جوانی اغلب مطابق با مد روز نوع مدل ریش خود را تغییر می داد، اگرچه بعدها هیچگونه ریش و سبیلی نمی گذاشت. راول بسیار حساس بود و از خود انتقاد می نمود. وی در همان دوران جوانی به غذاهای چاشنی دار، شراب ناب و بحث های پر معلومات و متفکرانه از علایق وی بودند.

با از دست دادن سه سال پی در پی مدال رقابتهای موسیقی، کنسرواتور را در سال 1895 ترک کرد، اما بار دیگر در سال 1896 به آنجا بازگشت و تحصیلات خود را زیر نظر گابریل فوره (Gabriel Fauré) ادامه داد تا آنکه در سال 1900 از کلاس آهنگسازی او اخراج شد چرا که نه جایزه آهنگسازی و نه جایزه بهترین قطعه را توانست ببرد! راول سرانجام در سال 1903 کنسرواتور را برای همیشه ترک کرد.



او قابلیتهای تمامی سازها را با دقت مطالعه نمود برای آنکه افکتها و طنین ممکن برای استفاده در هر ساز را تشخیص دهد. اولین اثر قابل توجه وی، هابانرا (Habanera) برای دو پیانو بود که بعدها در قطعه معروف (Rapsodie espagnole) وی قرارگرفت.

اولین اثر چاپ شده او "لحظه ناب" (Menuet antique) تقدیم شده به وینز، بود. در سال 1899 راول اولین قطعه خود را برای ارکستر رهبری نمود (Shéhérazade) که با تشویق و قدردانی حضار روبرو شد.


اگرچه نقدها درباره وی آنچنان رضایت بخش نبود! "اجرایی پر لرزش و بی نظم، راول ممکن است از استعدادی ذاتی برخوردار باشد اما شاید تنها تا 10 سال آینده به یک جایی برسد، آنهم با کار سخت و فراوان..." راول به عنوان سرآمدترین آهنگساز معاصر زمان خود به همراه دبوسی (آهنگساز آوانگارد فرانسوی) دوران سختی را هرچند وقت یک بار به دلیل نقدهای شدید، سپری می کرد.

در سالهای 1900 راول به گروهی متشکل از هنرمندان جوان (شاعران، منتقدین و موسیقیدانان) به جز زنان، پیوست که نام خود را " جوانان ولگرد" گذارده بودند.

این گروه تا پیش از آغاز جنگ جهانی اول یکدیگر را به طور مرتب ملاقات می کردند، آنان اغلب بحثهای روشنفکرانه داشتند و آثار خود را به دیگر اعضای گروه معرفی و یا اجرا می کردند. اولین اثری که راول برای گروه اجرا کرد؛ "فواره ها" بود، اولین شاهکار وی که آن را برای پیانو ساخته بود.

این اثر به وضوح سبک امپرسیونیزمی وی را نمایان می کند. وینز در سال 1902 این شاهکار راول و دیگر آثار اولیه اش را اجرا نمود. "کوارتت زهی در F" راول امروزه از استانداردهای موسیقی مجلسی بشمار می آید. اگرچه راول با از دست دادن جوایز رقابت ها در کنسرواتور از ادامه تحصیل در روم باز ماند اما دهه پس از بیرون آمدن از آنجا دوره خلق بهترین آثار وی بود که به "دوره اسپانیایی" معروف است.

en.wikipedia.org