[behnam5555]

علی باباچاهی

در سال 1321 در بوشهر چشم به جهان گشود.
دوره آموزشهای دبستانی و دبیرستانی را در همین شهر پایان برد و وارد دانشگاه شیراز شد و با لیسانس زبان و ادبیات فارسی فارغ التحصیل شد.
باباچاهی چندی تدریس میکرد سپس به ویراستاری روی آورد.

دفترهای شعر

1. در بی تکیه گاهی زمان 1346
2. جهان و روشناییهای غمناک زمان 1348
3. از نسل آفتاب مهرداد بوشهر و رز 1353
4. صدای شن ابن سینا تبریز 1356
5. آوای دریا مردان عصر جدید 1368
6. گزینه اشعار تهران 1369
7. رفته بودم به صید نهنگ پاندا 1383

خوشدلی

که در میانه می گذرد ؟
رودی از طلا ؟
و یا بهار
درون پیرهنی از عشق ؟
به آبشار نقره به دیدار دوست
دلم خوش است

مگر از راه دررسی

به باز آمدنت چنان دلخوشم
که طفلی به صبح عید پرستویی به ظهر بهار
و من به دیدن تو
چنان در اینه ات مشغولم
که جهان از کنارم میگذرد
بی آنکه سر برگردانم
در فصلهای خونین هم
می توان عاشق بود
به قمریان عاشق حسد می ورزم
دانه بر میچینند
و به ستاره و باران که برنیمرخ مهتابی ات بوسه میزنند
و به گلی که با اشاره تو میشکفد
در فصلهای خونین هم
می توان عاشق بود
مگر از راه دررسی
مگر از شکوفه سربزنی
مگر از آفتاب درایی
و گرنه روز تابوتی است بر شانه های ابر
که مارا به افقهای نا پیدا می سپارد
و عشق آهوی محتضری است
که سر بر شانه های باران می گذارد
بیا!
با اندامی از آتش بیا !
و جلوه ای از آذرخش
هیهات
من کجا باز بینمت ای ستاره روشن
که بی تو
تا شبگیر پیر می شوم
چندان که بازایی
ستاره ها همه عاشق میشوند
و جوانی در باران از راه میرسد