[amir ahmadi]

گلاب ریخت ز هم داد عطر خود به صبا
به زندگی و به مهر و به عشق گفت سلام
تبسمی به لبش نقش بست وقت فنا
دریغ کس ننمود ارزوی خویش تمام
بلبل بیا کجایی مانا که بی وفایی
سازی به وقت مردن یا یک نگاه خیره.