[amir ahmadi]

منت ایزد را که عشقم وا رهاند از گمرهی
خاک راه فقر شد بر تار کم تاج شهی
نیست طالب دل مرا از گنج رنج او تهی
شعر من رنگ شب و اهنگ غم دارد رهی
زانکه دارد نسبتی با خاطر غم پرورم.