[amir ahmadi]

همنوایان به چمن بال گشایند همه
به هواداری گل نغمه سرایند همه
مست از بوی سمن سر به هوایند همه
زنده از نغمه جانبخش صبایند همه
من افسردهبه قید ستم افتاده اسیر

بسکه جان بی تب و تاب است ازان هم شده سیر.