[زکریا فتاحی]

My eyes drown in tears, yet thirst for but one chance
I'll give away my whole life, for Beloved, but one glance.
Be ashamed of Beloved's beautiful eyes and long lashes
If you have seen what I have, and still deny me my trance.
O traveler, leave these city gates behind and go back
Tread the same path, and towards my Beloved you'll advance.
With such shortage of love, I submit to my fate
That drunken gypsy's love is now my circumstance.
The aromatic flowers, the perfume of that hair
Is only a sample from my Perfumer's fragrance.
O gardener, like the breeze, do not drive me away,
You water your flowers with my tears' assistance.
Ordered me to drink much from my lover's sweet lips
And healed my sickened heart by taking such joyous stance.
The one who taught Hafiz, how his ghazals enhance,
Is none but my silent friend, with a sweet parlance.

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
وز پی دیدن او دادن جان کار مـن اسـت
شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار من است
ساروان رخـت به دروازه مـبر کان سر کو
شاهراهیسـت که منزلگه دلدار من است
بـنده طالـع خویشم که در این قحط وفا
عشق آن لولی سرمست خریدار من است
طبلـه عـطر گـل و زلف عبیرافشانش
فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است
باغـبان همچو نسیمم ز در خویش مران
کاب گلزار تو از اشک چو گلنار من اسـت
شربـت قـند و گلاب از لـب یارم فرمود
نرگـس او که طبیب دل بیمار من اسـت
آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخـت
یار شیرین سخن نادره گفتار مـن اسـت