[زکریا فتاحی]

One more breath, my fate is at stake
Alas, my good fortune does not wake.
Morning breeze blew Her dust in my eye
I cannot see from the tears and the ache.
I cannot embrace and hug your body, why?
My most ardent wishes I must break.
Only with the Beloved, I can be & can try
No other labor can I undertake.
Only from your hair some good news I can pry
Else, from strangers, there's no news I can take.
Ardently, sincerely, a thousand prayers I let fly
What use, not even one in my world I can make.
Enough sharing my heart with the morning breeze's sigh
With my luck tonight, not even the dawn will break.
I spend my whole life in pursuit till I die
Yet misfortunes of your hair I cannot shake.
Hafiz & his heart, everyone must forsake
Has hidden himself within your wave & wake.

نـفـس برآمد و کام از تو بر نـمی‌آید
فـغان کـه بخت من از خواب در نمی‌آید
صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش
کـه آب زندگیم در نـظر نـمی‌آید
قد بـلـند تو را تا بـه بر نـمی‌گیرم
درخـت کام و مرادم بـه بر نـمی‌آید
مـگر بـه روی دلارای یار ما ور نی
بـه هیچ وجـه دگر کار بر نـمی‌آید
مقیم زلف تو شد دل که خوش سوادی دید
وز آن غریب بـلاکـش خـبر نـمی‌آید
ز شسـت صدق گـشادم هزار تیر دعا
ولی چـه سود یکی کارگر نـمی‌آید
بسـم حکایت دل هست با نسیم سحر
ولی به بخت من امشب سحر نـمی‌آید
در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز
بـلای زلـف سیاهـت به سر نمی‌آید
ز بس که شد دل حافظ رمیده از همه کس
کـنون ز حلقـه زلفـت به در نـمی‌آید