[زکریا فتاحی]

All my knowledge and piety I detest
What have I gained from your love in my breast?
Though the wind of separation blew away my zest
I kept my vows to Thee, sincere, honest.
As a spec of dust, I may be small at best
But through love, the sun itself is my nest.
Bring forth the wine, let me joyously ingest
For safety and security, in joy I didn’t invest.
If you are sober, save your advice and protest
Waste not your words on me, the drunken pest.
From shame, can’t keep my head above my chest
I was not of worthy service, in my quest.
Beloved didn’t say, though life Hafiz molest
Let me send him a cure to put him to rest.

به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم
بیا بـگو که ز عشقت چه طرف بربستـم
اگر چـه خرمن عمرم غم تو داد بـه باد
بـه خاک پای عزیزت که عهد نشکستم
چو ذره گر چه حقیرم ببین به دولت عشق
کـه در هوای رخت چون به مهر پیوستم
بیار باده که عمریست تا من از سر امـن
بـه کنـج عافیت از بهر عیش ننشستم
اگر ز مردم هـشیاری ای نـصیحـتـگو
سخن به خاک میفکن چرا که من مستم
چـگونـه سر ز خجالت برآورم بر دوست
کـه خدمـتی به سزا برنیامد از دستم
بـسوخـت حافـظ و آن یار دلنواز نگفت
که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم