[زکریا فتاحی]

Laden with my ignorant ties
Ashamed of the courageous and wise
May a hidden hand help me rise
Or else madness becomes my prize.
Of stars and fate ask of my eyes
That watch the havens until sunrise.
I kiss the cup that me apprise
Of the world’s turnings and its disguise.
Praise of wine-sellers’ reprise
Praise of God’s bounty, why despise.
Grateful for my power and size
Unable to deal in deceit and lies.
Drunk like Hafiz, till my demise,
Hopeful of that angel’s enterprise.

ز دسـت کوتـه خود زیر بارم
کـه از بالابلـندان شرمـسارم
مـگر زنجیر مویی گیردم دست
وگر نـه سر بـه شیدایی برآرم
ز چشم من بپرس اوضاع گردون
کـه شب تا روز اختر می‌شمارم
بدین شکرانه می‌بوسم لب جام
کـه کرد آگـه ز راز روزگارم
اگر گفـتـم دعای می فروشان
چـه باشد حق نعمت می‌گزارم
من از بازوی خود دارم بسی شکر
کـه زور مردم آزاری ندارم
سری دارم چو حافظ مست لیکن
بـه لـطـف آن سری امیدوارم