[زکریا فتاحی]

In the secret house of joy I idolize my desire
From your hair and face, my feet are on fire.
I am a dervish, a lover, I drink & sing out aloud
Angelic Beauty, my name and fame inspire.
If for this you throw me out on the street
With the sigh of morning breeze I rise higher.
With a glimpse at Beloved's colorful face
My melancholic face with a red blush I retire.
If you walk towards the house of the lovers
I greet you with candy, wine and music of lyre.
With your eyes' darts & your hair's rope you come
From my wounded heart, battles, I require.
O Hafiz, happiness & pain both expire
I'd better for peace of mind, inquire.

در نهانخانـه عشرت صنـمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعـل در آتـش دارم
عاشـق و رندم و میخواره به آواز بـلـند
وین همـه منصـب از آن حور پریوش دارم
گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری
مـن بـه آه سحرت زلف مـشوش دارم
گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوسـت
مـن رخ زرد بـه خونابه منـقـش دارم
گر بـه کاشانـه رندان قدمی خواهی زد
نقـل شـعر شکرین و می بی‌غش دارم
ناوک غـمزه بیار و رسن زلف کـه مـن
جـنـگ‌ها با دل مـجروح بلاکـش دارم
حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است
بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم