[زکریا فتاحی]

Rose petals let us scatter

And fill the cup with red wine

The firmaments let us shatter

And come with a new design

If sorrow's soldiers incite

To shed lovers' blood tonight

With beloved I will unite

And his foundations malign

Pour the red wine with control

Like rose-water into the bowl

While fragrant breeze will roll

And sweet incense refine

With a harp on display

We ask the players to play

While clapping we sing and say

And dancing, our heads decline

Blow our dust O gentle breeze

And throw at the Master's knees

The Good King has the keys

While we glance at the sign

One boasts & brags with his mind

One weaves talks of idle kind

All the judgment that we find

Let the Judge weigh and define

If Eden is what you need

To the tavern let us speed

The jug of wine let us heed

And Paradise will be thine

Merry songs and fair speech

In Shiraz they do not teach

Another land let us reach

Hafiz, and then we shine

بیا تا گـل برافـشانیم و می در ساغر اندازیم
فـلـک را سقـف بـشـکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غـم لـشـکر انـگیزد کـه خون عاشـقان ریزد
مـن و ساقی بـه هـم تازیم و بـنیادش براندازیم
شراب ارغوانی را گـلاب اندر قدح ریزیم
نـسیم عـطرگردان را شـکر در مـجـمر اندازیم
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
کـه دسـت افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم
صـبا خاک وجود ما بدان عالی جـناب انداز
بود کان شاه خوبان را نـظر بر مـنـظر اندازیم
یکی از عـقـل می‌لافد یکی طامات می‌بافد
بیا کاین داوری‌ها را بـه پیش داور اندازیم
بـهـشـت عدن اگر خواهی بیا با ما بـه میخانـه
کـه از پای خـمـت روزی بـه حوض کوثر اندازیم
سـخـندانی و خوشـخوانی نـمی‌ورزند در شیراز
بیا حافـظ کـه تا خود را بـه مـلـکی دیگر اندازیم