هنوز هم
همان آئينه كوچكي را كه در دوران كودكي به من هديه دادي تا هر زمان كه مو در صورتم پديدار شد به سراغت بيايم و تو را د رخانه خود سكني دهم ، را با خود دارم ولي مو در صورتم پديدار شد و تو ديگر همان دختر كوچك مهرباني كه برايم داستان تعريف ميكرد نبودي
__________________
ميدانستم ، ميدانستم روزي خورشيد نيز خاموش خواهد شد خدايا آيا او نيز فراموش خواهد شد ....
رويايم را ببين
خداوند در آن گوشه زيز سايه سار درخت لطف خويش
با لبخند
نفسهايت را سپاس ميگويد
پس بر تو چه گذشته كه اينچنين
آرزوي مرگ ميكني ......
ببين فرصت نيست
فرصت براي بودن نيست
پس سعي كن
تا درخت را احساس كني
سبزه رابشنوي
و بوسه دادن را از گل سرخ بياموزي
تا روزي
شايد
درخت را تا مرز انار
تعقيب كني (تاري)
|