[دانه کولانه]

"آن روز و آن شب تدبیر، بر دار کردن حسنک در پیش گرفتند دو مرد پیک راست کردند با جامه‌ی پیکان که از بغداد آمده اند و نامه‌ی خلیفه آورده که حسنک قرمطی را بر دار باید کرد و به سنگ بباید کشت …


… و خواست که شوری بزرگ به پای شود. سواران سوی عامّه تاختند و آن شور بنشاندند و حسنک را سوی دار بردند و به جایگاه رسانیدند، بر مرکبی که هرگز ننشسته بود، بنشاندند و جلّادش استوار ببست و رسنها فرود آورد. و آواز دادند که سنگ دهید، هیچ کس دست به سنگ نمی کرد و همه زار زار می گریستند، خاصّه نشابوریان. پس مشتی رند را سیم دادند که سنگ زنند، و مرد خود مرده بود که جلّادش رسن به گلو افکنده بود و خبه کرده"…!