[Omid7]

- همشهري آنلاين:
سال گذشته تلسکوپ فضایی ایبکس ناسا نوار عظیمی را در لبه منظومه خورشیدی ما کشف کرد
که باعث حیرت و شگفتی پژوهشگران شده است. پژوهشگران این نوار را "نتیجه تکان" نامیدند، اما منشاء آن را نمی دانستند، ولی حالا این معما حل شده.نوار عظیم در لبه منظومه شمسی چیست؟ آیا این معما حل شده؟ ...

به گفته جاکوب هیروخوسین، پژوهشگر خورسپهر مهمان از دانشگاه آلاباما در هونتسویل "ما باور داریم که این نوار یک انعکاس است. همین جاست که ذرات بادهای خورشیدی به فضای بیرون شتاب می‌یابند و دوباره بر اساس میدان مغناطیسی کهکشانی به فضای داخل منظومه شمسی بازتاب می یابند".

به گفته دانشمندان مسئول در پروژه ایبکس (کاوش مرزهای بین ستاره‌اي) در ناسا "این یافته خیلی مهم است، زیرا فضای بین ستاره‌اي، یا بیرون از مرزهای منظومه شمسی تاکنون کشف نشده و برای ما ناشناخته است. اما حالا دانشمندان می‌دانند که یک میدان مغناطیسی بسیار قوی و منظم پشت درهای منظومه شمسی قرار دارد."

اطلاعات به دست آمده از ایبکس حالا با نتایج اخیر ویجر 1 و 2 که در مرزهای منظومه شمسی قرار دارند و فشار مغناطیسی قوی‌اي را در نزدیکی خود حس نموده‌اند، به خوبی مطابقت دارد. اندازه‌گیری‌های ویجرها تا حدی به محیط اطراف سفینه‌ها مربوط است. اما ایبکس در یک "تصویر بزرگ‌تر" این کار را انجام می‌دهد. این نوار بزرگ که در سراسر آسمان گسترده شده نشان می‌دهد که میدان مغناطیسی پشت سر آن باید بسیار وسیع باشد.
هر چند تصویر نوار یک جرم درخشان را نشان می‌دهد، اما خود نوار نور بازتاب نمی‌دهد. در عوض خود را از طریق ذراتی به نام "اتم های خنثی پر انرژی" که عمدتأ اتم‌های متنوع هیدروژنند، آشکار می‌سازد. نوار این ذرات را از خود بازتاب می‌دهد که توسط ایبکس در مدار زمین کشف شده‌اند.

پروسه بازتاب که توسط آقای هیروخوسین ثبت شده، اندکی پیچیده است، زیرا شامل چندین واکنش "تبادل بار یا شارژ" میان اتم‌های پروتون و هیدروژن است. ذرات داخل باد خورشید که از سطح آن تا فاصله‌های 100 واحد نجومی (15 میلیارد کیلومتر) دور می‌روند، با میدان مغناطیسی بین ستاره‌ای روبرو می‌شوند. نیروي مغناطیسی ذرات بادار را متوقف ساخته و با شدت دوباره به مسیری که آمده پرتاب می‌کند.

به عقیده آقای هیروخوسین اگر این مکانیزم درست باشد در آن صورت نوار دیده شده چیزهای زیادی در مورد جهت‌گیری میدان مغناطیسی در این گوشه از کهکشان راه شیری به ما می‌گوید.

منظومه شمسی ما از منطقه‌ای از کهشکان راه شیری عبور می‌کند که پر از تابش‌های کیهانی و ابرهای بین ستاره‌ای است. میدان مغناطیسی خورشید ما به وسیله باد خورشیدی به صورت یک حباب شکل گرفته که با هليوسفر یا خورسپهر یاد می‌شود و ما را در برابر این خطرات کهکشانی و دیگر ستاره‌ها محافظت می‌کند. اما خود این حباب در برابر میدان‌های بیرونی یا خارجی آسیب‌پذیر است. یک میدان مغناطیسی بیرون از منظومه شمسی می‌تواند هليوسفر را فشرده ساخته و به روش‌هايی که نمی‌دانیم با آن تعامل کند. اما آیا این اتفاق پوشش یا سپر طبیعی ما را تقویت می‌کند و یا ضعیف؟ هیچ کسي نمی‌داند.

تلسکوپ فضایی ایبکس طی ماه‌ها و سال‌های آینده این نوار را از نزدیک بررسی می‌کند. دانشمندان به کمک ایبکس شکل و در نتیجه تغییرات نوار را زیر نظر خواهند داشت تا بفهمند که چگونه منظومه شمسی ما با فضای کهکشانی تقابل و برخورد می‌کند.

آسمان پارس