[abadani]

سحر که وزید شب را باد برد
سحر سحر طلسم شب را باطل کرد
کتاب آفرینش را قیامت ورق ورق کرد
از در دروغ در آمد و از پنجره شرم گریخت
شمع بر تنهایی او گریه کرد
چون دستهایش از پاهایش دراز تر بود به موزه بیهوده شناسی سپرده شد
یا علی مدد