مـس
مس فلزي است كه به ميزان كم مورد نياز بدن است. هر چند ميزان نياز بسيار كم است، مس يك ماده غذايي اساسي است كه به توليد هموگلوبين، جزء اصلي گلبول قرمز، كمك
مي كند. علاوه بر اين در توليد انرژي و انواع كلاژن، بخش مهم استخوانها و بافتهاي هم بند، مؤثر است. مس به عملكرد مناسب سيستم عصبي و حفظ رشته هاي عصبي كمك مي كند.
ما همه اثرات مفيد مس را نمي شناسيم. تحقيقات نشان داده است كه مس سيستم ايمني را تقويت و علايم تورم مفصل و ساير التهابها و علايم آلرژي را كم مي كند. برخي افراد مبتلا به تورم مفصل النگو يا ساير تزيين هاي مسي مي پوشند تا دردشان را كم كند. در صورت ابتلا به تورم مفصل با پزشك معالج خود در خصوص مصرف مس مشورت كنيد.
مس در انواع غذاها وجود دارد. هر چند ميزان نياز بدن به مس بسيار كم است، احتمالاً بيشتر مردم آمريكا ميزان كافي مس در رژيم غذايي خود ندارند. با اين حال، تعداد بسيار كمي از افراد، مبتلا به كمبود مس درصد ايجاد بيماري ميشود. بنابراين احتمالاً مصرف مكمل مس لازم نيست. ميزان مس غذا را مي توان با مصرف ماهي صدف و آجيل افزايش داد.
موارد استفاده
در موارد مصرف مس بايد با پزشك معالج خود صحبت كنيد. مس ممكن است در موارد زير مفيد باش: تورم مفصل، كم خوني، افزايش حساسيت به مواد شيميايي، كلسترول بالا، آنوريسم (بيرون زدگي موضعي شرياني)، خستگي، آلرژي و زخم معده.
خانم هاي حامله بيشتر به مس نياز دارند. مثل هميشه، در صورت حامله بودن قبل از مصرف هرگونه مكمل با پزشك معالجج خود مشورت كنيد.
منابع غذايي
مس در انواع منابع غذايي وجوددارد. بهترين منابع از اين قرار است:
- غذاهاي دريايي (به خصوص انواع ميگو و ماهي هاي صدف)
- گوشت احشا (نظير جگر، قلوه و دل)
- آجيل (نظير قرص كمر، فندق، مخلوط، گردو، بادام، پسته)
- حبوبات (به خصوص عدس. لوبيا و بادام زميني)
- شكلات (شكلات بو داده، شيرين نشده يا نيمه شيرين، كاكائو)
- غلات (نظير پوسته سبوس، گندم خرد شده، سبوس كشمش)
- ميوه و سبزي (نظير ميزه هاي خشك. قارچ. گوجه فرنگي، سيب زميني، موز، انواع گريپ و آووكادو)
- ملاس
- فلفل سياه
- يك منبع اضافي، آبي است كه در لوله هاي مسي جريان دارد
منگنز به اشكال مختلفي در دسترس است: نمك (سولفات و گلوكونات) كلوئيد، آسپارات، پيكولينات، فومارات، سوكسينات و آمينواسيد كلات). اين ماده به صورت قرص يا كپسول معمولاً به همراه ساير ويتامين ها و موادمعدني قابل دسترسي است.
نحوة مصرف
در مورد منگنز مقدار مجاز توصيه شده در رژيم غذايي (rda) وجود ندارد. رژيم توصيه شده براساس جذب از طريق رژيم تيپيك است و مقداري است كه از بروز نشانه هاي كمبود منگنز جلوگيري كند.
متوسط جذب منگنز 2 تا 9 ميلي گرم در روز است. در بعضي موارد افراد به ميزان بيشتري (10 ميلي گرم در روز) منگنز نياز دارند.
ميزان كافي و مطمئن مصرف روزانة منگنز 2 تا 5 ميلي گرم براي بزرگسالان. 1 تا 3 ميلي گرم براي بچه ها و نوجوانان و 0/3 تا 1 ميلي گرم براي شيرخواران است.
موارد احتياط
جذب بيش از حد منگنز مي تواند منجر به توليد اثرات سمي شود. شما نبايد به طور مرتب، بيش از حد مطمئن و كافي (كه در بالا توضيح داده شد) مصرف منگنز داشته باشيد.
تداخل هاي احتمالي
كلسيم، مس، آهن، منيزيوم و روي بر سر جذب در رودة كوچك با منگنز رقابت مي كنند. جذب بيش از حد هر كدام از اينها مي تواند باعث كاهش جذب بقيه شود. مصرف بيش از حد منگنز مي تواند باعث كم خوني فقر آهن شود