[behnam5555]

ناکرده چو کرده، کرده چو ناکرده


ابوسعید ابوالخیر نیشابوری، عارف برجسته رباعیهای نغز دارد روزی ابوعلی سینا در مجلس وعظ ابوسعید ابوالخیر شرکت کرد. ابوسعید در باره ضرورت عمل و آٍثار طاعت و معصیت سخن می گفت: بو علی رباعی زیر را به عنوان اینکه ما تکیه بر رحمت حق داریم نه بر عمل خویشتن انشا کرد: مائیم به عفو تو لاکرده وز طاعت و معصیت تبرا کرده آنجا که عنایت تو باشد، باشد ناکرده چو کرده، کرده چون ناکرده ابوسعید ابوالخیر فی الفور گفت: ای نیک نکرده و بدیها کرده وانگه به خلاص خود تمنا کرده بر عفو مکن تکیه که هرگز نبود ناکرده چو کرده، کرده چو ناکرده از کتاب حکایتها و هدایتها

هرچه داشته ام در بر کرده ام


سلطان محمود در زمستاني به طلحک گفت: در اين سرما با اين جامه يک لا چه مي کني که من با اين همه جامه مي لرزم. گفت: اي پادشاه تو هم عين من کن تا نلرزي. گفت: مگر تو چه کرده اي؟ گفت: هر چه جامه داشته ام همه را در بر کرده ام.

یاد خدا


شخصي از مولانا عضدالدين پرسيد: چونست مه مردم در زمان خلفا دعوي خدايي و پيغمبري بسيار ميکردند و اکنون نمي کنن؟ گفت: مردم اين روزگار را چندان ظلم و گرسنگي افتاده است که نه از خدايشان به ياد مي آيد نه از پيامبر