چهره در هم كشيد و روى برتافت... (1)
از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! (2)
تو چه مىدانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، (3)
يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد! (4)
اما آن كس كه توانگر است، (5)
تو به او روى مىآورى، (6)
در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! (7)
اما كسى كه به سراغ تو مىآيد و كوشش مىكند، (8)
و از خدا ترسان است، (9)
تو از او غافل مىشوى! (10)
هرگز چنين نيست كه آنها مىپندارند; اين (قرآن) تذكر و يادآورى است، (11)
و هر كس بخواهد از آن پند مىگيرد! (12)
در الواح پرارزشى ثبت است، (13)
الواحى والاقدر و پاكيزه، (14)
به دست سفيرانى است (15)
|