[amir ahmadi]

من نخل سربلندم و از من ثمر مخواه
اینجا که حریت ز نطفه بد اهنگ می شود
ای حر مرا ببر به دیارت که خسته ام
نام و من ره تو چه همسنگ می شود
مجنون به طعنه گفت بمان تا خجل می شود
گفتا قفس به دامن من تنگ می شود.