[SonBol]

كجاي ِ كوه ايستاده ام كه
هر چه ناله مي كنم
خنده خنده مي كشد
دست روي دامنه


ازميان تور هاي ِ بافته
چكه مي كند سپيدي ِ ستاره اي
تكمه از كنار ِ شمع
خسته مي شود و من
آخر از نگاه تو راست مي كشم


خسته مي رسم
شايد از جنون ِ لحظه هاي ِ من
بي تاب
دور دور شوي