[رزیتا]

من جعفريم همه بدانيد

در مدح و ولادت امام صادق عليه السلام

اي روح صداقت از دم تو
اي گوهر علم از يم تو
زيبندة توست نام صادق
الحق که تويي امام صادق
بر هر سخنت ارادت علم
در هر نفست ولادت علم
ميلاد تو اي وليّ سرمد
شد روز ولادت محمد
در هفدهم ربيع­الاول
شد نور تو بر زمين محوّل
از صبح ازل امام علميتا شام ابد تمام علميدانش ز دم تو راست قامت
استاد علوم تا قيامت
قرآن به دم تو خو گرفته
ايمان ز تو آبرو گرفته
با نطق تو زنده تا قيامت
توحيد و نبوت و امامت
اي در دهنت زبان قرآن
قرآن همه جان، تو جان قرآن

رويد چو به بوستان شقايق
از لعل لبت دُر حقايق
وصف تو هماره بر لب ماست
راه و روش تو مکتب ماست
با تو همه جا مدينة ماست
اين گفت تو نقش سينة ماست:
"هرکه شمرد سبک صلاتش
فردا نبود ره نجاتش"
دور است ز خط طاعت ما
بر او نرسد شفاعت ما
تو مخزن علم کبريايي
تو وارث ختم الا­نبيايي
حق را نفس تو نوشخند است
قرآن به دمت نيازمند است
قرآن که دُر کلام سفته
با نطق تو حرف خويش گفته
هر آيه که جبرئيل آرد
بي­نطق شما زبان ندارد
او راه و شما چراغ راهيد
ناگفته و گفته را گواهيد

تو بر تن پاک علم، جاني
استاد مفضّل و اباني
دانشگه نور حق، پيامت
صدها چو زراره و هشامت
دارند جهانيان بصيرت
از مؤمن طاق و بوبصيرت
اي زندگيم هدايت تو
دين و دل من ولايت تو
مهر تو همه عقيدة من
مشي تو مرام و ايدة من
روزي که گِل مرا سرشتند
بر لوح دلم خطي نوشتند
اين خط نوشته را بخوانيد
من جعفريم همه بدانيد
دلباخته­اي ز اهل بيتم
خاک ره عبدي و کُميتم
فرياد دوازده امامم
نور است به هر دلي کلامم
باشد که به خاک پاي ميثم
"ميثم" بشود فداي ميثم

غلامرضا سازگار