[رزیتا]

دوباره با هم می سازیم

دكتر كارپمن و دكتر اریك برن در مورد این مسئله كه چرا افراد مجرد و متاهل از روابطی معنادار و شادی‌بخش بهره‌مند نیستند، تحقیق كردند. آن‌ها در مورد این موضوع اتفاق نظر داشتند كه بسیاری از زوج‌ها نمی‌توانند راجع به مشكلات خود با یكدیگر صحبت كنند. آن‌ها نمی‌توانند خواسته‌های خود را در قالب جملاتی صریح و روشن بیان نمایند. دكتر كارپمن می‌گوید: «آن‌ها باید بیاموزند كه احساسات درونی خود را پیدا كنند و بدانند كه واقعاً چه چیزی می‌خواهند و بعد از آن خواسته‌ها را ابراز نمایند بدین ترتیب بسیاری از مشكلات آن‌ها حل خواهد شد». هدف از این روش این است که در روابط زناشویی نوعی صمیمیت ایجاد شود و طرفین با بازگو کردن احساسات و انتظارات خود بتوانند نوع مشکل را شناخته و با آگاهی بیشتر به رفع آن بپردازند.

دكتر كارپمن موانع زیر را بر سر راه داشتن روابطی صمیمی شناسایی كرده است . او می‌گوید گاهی فرد موضوع مهمی دار‌د كه می‌خواهد راجع به آن با همسرش صحبت كند ولی طرف مقابل این ارتباط را سد می‌كند و رابطه صمیمانه آن‌ها به یكی از این چهار طریق سد می‌شود:

* مهربانی افراطی: یك فرد با مهربانی بیجا در بین صحبت‌های همسرش وقتی متوجه می‌شود که او مشكلی دار‌د در عوض گوش شنوا بودن برای همسرش با گفتگویی محبت‌آمیز از اهمیت مشكلش می‌كاهد و بدون پرداختن به مشكل، نیاز لحظه ای او را به محبت برطرف می نماید و این در حالی است که باید با گفتگویی صحیح به بررسی دقیق مسئله پرداخت و ریشه های مشکل ساز قضیه را شناخت.
در حالت صمیمی شدن زوج‌ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند .


* تندی: همسر با ترك ناگهانی گفتگو مانع ایجاد صمیمیت می‌شود در را به هم می‌كوبد، اتاق را ترك می‌كند و می‌گوید: «نمی‌خواهم راجع به آن صحبت كنم» و با رفتارهایی تند و ناگهانی رابطه را قطع می‌كند. بدین ترتیب طرف مقابل دچار ترس می‌شود و چنین برداشت می کند که موضوع اکنون هیچ گاه قابل حل نخواهد بود و همسرم مایل به درک خواسته های من نیست.

* پنهان‌كاری: همسر با پنهان نگه داشتن اطلاعات، نوازش‌های مثبت و یا احساسات خوبی كه می‌توانند در حل مشكلات ارتباطی مفید واقع شوند، مانع ایجاد صمیمیت می‌شود.

* طفره رفتن: همسر با رفتار طفره‌آمیز با عوض كردن موضوع و دور كردن دیگری از مسئله، از بیان مورد اصلی اجتناب می‌ورزد. گاهی موضوع اصلی فراموش می‌شود و یا این‌كه احساس می‌كند تلاش برای برگشتن به آن، بیهوده است و ارزشی ندارد.

دكتر كارپمن، برای ایجاد صمیمیت بیشتر بین زوج‌ها، در هنگام صحبت در مورد اموری كه برایشان مهم است چند راهکار مهم ارائه می دهد .

* گرامی داشتن: همسران با کسب این مهارت به یكدیگر اجازه می‌دهند كه به وسیله رفتار كلمات، لحن صدا و نوازش بدنی این پیا‌م را به یكدیگر بدهند كه همانند گنجینه‌ای برای هم ارزشمند هستند؛ به یكدیگر توجه نموده و روابط برایشان بسیار با اهمیت است. یكدیگر را گرامی می‌دارند و رفتاری در پیش می‌گیرند كه طرف مقابل زیبا، جذاب و قدرتمند به نظر برسد. چنین همسرانی در هنگام گفتگو در مورد هر موضوعی حداقل با ده درصد از صحبت های طرف مقابل موافقت دارند و به همین ده درصد توجه می‌نمایند و از هما‌ن‌جا شروع به ساختن رابطه نماید.

زوج‌های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می‌نمایند تا آن را حل كنند، آن‌ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می‌داند.




* توانایی صمیمی شدن: این روش در ابتدا بازخوردی غیركلامی است. در این حالت زوج‌ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند و با رفتاری كه از خود بروز می‌دهند یكدیگر را دعوت می‌كنند تا هر آنچه را كه می‌خواهند بگویند.وقتی شخصی احساس کند مورد پذیرش دیگری است نیمی از ادراک های منفی خود را از دست می دهد و با آرامش بیشتری مشکل ذهنی خود را مطرح می نماید.


* رها شدن: زوجین حوادث و مشكلات گذشته خود را بیان می‌نمایند و افكار و احساسات درونی خود را آشكار می‌سازند. نقاب‌های خود را به سویی نهاده و می‌گویند كه صحبت از چه چیزی برایشان دشوار است همچنین به یكدیگر فرصت توضیح و دفاع می‌دهند. و هیچ‌گاه از آنچه كه آشكار می‌شود در آینده سوء استفاده نمی‌كنند.

* تعهد: زوج‌های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می‌نمایند تا آن را حل كنند، آن‌ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می‌داند. هیچ یک سعی ندارند به دنبال مقصر باشند بلکه هردو خلاقانه به فکر مسئله گشایی بوده و زمینه را برای آزمون و خطا و کشف راه حل مفید فراهم می کنند. و هر دو با مشارکت یکدیگر در این امر تلاش می کنند.