[amir ahmadi]

ولی حالا ما فرزندان ادم تنها وقتی به یاد خدا می افتیم که سخت گرفتار امده باشیم .این هم اگر مطمئن باشیم که دیگر هیچ کس روی کره زمین یافت نمی شود که به او فکر کنیم .حالام باز دستامون به طرف خدا هست ولی دلمون تو فکر اقای فلان هست.هرچه این طرز فکرمان باشد حتی نفرینمان به شیطان هم مورد تمسخر شیطان قرار می گیرد و قاه قاه به ما می خندد و می گوید این که خودم یادت دادم چیزی تازه بیار.تنها راه ما برای فرار از دست این دشمن قسم خورده که از هیچ جنایتی در حق فرزند ادم کوتاهی نمی کند .پناه اوردن به دامن پروردگار است و بس.