[T I N A]

پشت قاب شيشه پنجره اي
كه شباي منو با خود ميبره
جايي كه گذشته هام
مثه تصوير از تو قابش ميگذره
مثه قاب بي نفس
مثه اون پرنده كه دلش گرفته تو قفس
مثه يك حقيقت رفته به باد
منو با خود ميبره مثه يه رويا توي خواب
شهر من , من به تو مي انديشم
نه به تنهايي خويش
از پس شيشه تو را ميبينم
كه گرفتي مرا در بر خويش
من وضو با نفس خيال تو ميگيرم
و تو را ميخوانم
و به شوق فردا كه تو را خواهم ديد
چشم براه ميمانم
تن من پاره اي از تن توست
و قشنگترين شباي پر ستاره شب توست