[قاسم آقاوردی زاده]

در راه عشق او ، باد هرچه بادا باد
یادت به خیر آن کس کز ما نکردی یاد
ای مه جمال من شیرین تر از لیلی
هستم به گوش حلقه مجنون تر از فرهاد
دیشب که در افلاک بانگ خوشی سر بود
از هجر تو قلبم فریاد ها سر داد
نفرین به این دنیا نفرین به این گردون
از دست تو شیون از ماتمت فریاد
دل را به یک دیدن دادم ز کف اما
بنیاد عقلم داد چشمان تو بر باد
از جرعه عشقت نوشیدم و مستم
از جام لب هایت هم غمگن و هم شاد
غمگین از آنم که باید جدا گردم
شادم از آن رو که کام دلم را داد
گفتم که وصلت را کی می چشد "قاسم"
گفتا که خامش باش گو هر چه بادا باد