[Younes]

نوشته اصلی توسط civilar

ولی در کل عشق و دوست داشتن دو تا چیز غریزی هستند و از مشترکات انسان و حیوان . همان طور که حیوانات نسبت به جنس مخالف محسوسند انسان ها هم هستند .
اما به نظر من انسان باید با حیوان متفاوت باشه و فرق انسان و حیوان تعقله . بده با یه چند تا دروغ یا کار اشتباهی که حالا به عنوان حماسه ازش نام برده میشه ( مثل لیلی و مجنون و فرهاد و شیرین ) ، بگیم عشق . عشق زمینی وجود نداره و توهین به معنای واقعی عشق که یعنی " عشق است بر آسمان پریدن * صد پرده به هر نفس دریدن " بهتره بشر راه درست رو انتخاب کنه و این هوس رو که چندین هزار سال عشق نامیده شده بذاره کنار . عشقی روی زمین وجود نداره ، عشق یکی است و آسمانی . به خودمان دروغ نگوییم .

اگر برای یک چیز اشتباه هزار دلیل بیاوری می شود هزار و یک اشتباه . " شیخ الرئیس ابو علی سینا "

مولانا هم دلیل قانع کننده ای داره که اگه خواستین می تانم براتان بذارم .

نظر مولانا رو ممنون میشم اگه بهم بگی.
در مورد پاراگراف اول تون بگم که اصلا چیزی به اسم غریزه رو می تونی بزاری کنار. شما از غریزه به عنوان یه چیز پست نام می بری که من فکر نمی کنم این طوری باشه.
ببین دوست گرامی. با یه مثال توضیح می دم. بچه ی کوچیک وقتی به دنیا میاد وقتی گرسنه میشه گریه می کنه. درسته؟ ما می گیم که این کارش غریزیه(چون نه آموزشی دیده و نه عقلش کار می کنه که بفهمه باید چی کار کنه) اما یه جور دیگه هم میشه به قضیه نگاه کرد. تعریف دانش چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دانش رو می شه این طور تعریف کرد: دانش به معنای انتظاره. یعنی وقتی شما انتظار دارین که یه اتفاقی باید بیفته یعنی شما دانشی دارین که می دونین نتیجه ی فلان کار بهمان چیزه. یعنی همون بچه ی کوچولو می دونه که اگه گریه کنه بهش غذا می دن. یا به عبارت دیگه بچه ی تازه متولد شده از نوعی دانش برخورداره. پس از این به بعد می تونین به جای غریزه از لفظ دانش استفاده کنین و می بینین که به هیچ وجه هم چیز بی ارزش و پستی نیست. تازه میگن که ثابت شده ما با همه ی دانش خود متولد میشیم و به مرور دانشمون فعلیت پیدا میکنه.
اصلا کاری ندارم که عشق غریزی هست یا نه فقط خواستم بگم حتی اگر غرایز رو فصل مشترک انسان و حیوان بدونیم اصلا چیز پست و بی ارزشی نیست چون دقیقا ماهیتی مشابه دیگر دانش های انسان داره.