[Younes]

نوشته اصلی توسط آريانا

يونس جان با بحث فرا عقلي شما موافقم ....عقل همه چيز در جهان رو فرا ميگيره و با تلاش و تفكر , انسان ميتونه از طريق اون به هر چيزي دسترسي پيدا كنه...ولي عشق ماوراي اين جهان هست و عقل هم دسترسي به اون نداره...مثل روح كه عقل نميتونه دركش كنه و بفهمش چون قابل ديدن نيست و ماوراي اين جهان هست و چيزي هم كه ديده نشه قابل وصف نيست ...مثل باد كه قابل وصف و ديدن نيست .
پس به نظرم معني عشق از بيان آدميزاد بيرون هست و همونطور كه گفتي فرا عقليست.
و تا وقتي در اين كالبد و جسم هستيم راهي به اون نا كجا آباد عشق نداريم ..مگر از حدس و گمان و خيال و وهم يا خواب يا غيره و غيره
ولي غرايز جنسي كه فرمودي فرا عقلي و حتي عقلي هم نيست بلكه پست تر از همه اينها هست ....
در كل به نظرم هدف خلقت انسان , رسيدن به همون مرتبه ي عشق هست و رها شدن از بند حصاري كه عقل و اين غرايز به دور انسان كشيده اند.

البته آریانا جان من اعتقاد ندارم که عشق چیزی فراعقلی باشه. نمیدونم شاید چون فلسفه می خونم رابطه ی خوبی با عشق و عرفان ندارم هر چند لذتش و این که ما رو به جاهای والایی می بره رو حس کردم. آخه می دونین مثلا امید میگه عشق ما رو تا فلان جا می بره یا هدف عشق بهمان چیزه. خب آخه مشکلش اینه که نمیشه مطمئن بود یعنی نمیشه ثابت کرد یعنی از لحاظ فلسفی قابل قبول نیست. تازه اونم برا آدم شکاکی مثل من. من ترجیح می دم تصور کنم که این ها توهمه(یه وقت بد برداشت نشه منظور از توهم این که تصور چیزی ورای امکان وجود)