[آريانا]

مرا عهدیست با شادی که شادی آن ِ من باشد
مرا قولیست با جانان که جانان جان ِ من باشد

به خط خویشتن فرمان به دستم داد , آن سلطان
که تا تختست و تا بختست , او سلطان من باشد

اگر هشیار اگر مستم نگیرد غیر او دستم
وگر من دست خود خستم , همو درمان من باشد

چه زهره دارد اندیشه!! که گرد شهر من گردد
کی قصد ملک من دارد , چو او خاقان من باشد

نبیند روی من زردی به اقبال لب لعلش
بمیرد پیش من رستم , چو از دستان من باشد

بدرم زهره زهره خراشم ماه را چهره
برم از آسمان مهره , چو او کیوان من باشد

بدرم جبه مه را بریزم ساغر شه را
وگر خواهند تاوانم , همو تاوان من باشد

چراغ چرخ گردونم چو اجری خوار خورشیدم
امیر گوی و چوگانم , چو دل میدان من باشد

منم مصر و شکرخانه چو یوسف در برم گیرم
چه جویم ملک کنعان را , چو او کنعان من باشد

زهی حاضر , زهی ناظر , زهی حافظ , زهی ناصر
زهی الزام هر منکر , چو او برهان من باشد

یکی جانیست در عالم که ننگش آید از صورت
بپوشد صورت انسان , ولی انسان من باشد!

سر ما هست و من مجنون مجنبانید زنجیرم
مرا هر دم سر مه شد , چو مه بر خوان من باشد

سخن بخش زبان من چو باشد , شمس تبریزی
تو خامش تا زبان‌ها خود , چو دل جنبان من باشد

مولانا